Nog 2 nachtjes slapen...

Vandaag is het alweer zondag. Over 48 uur hebben we meer zekerheid. Als alles goed gaat, hebben we dan het hartje van ons kleine wondertje mogen aanschouwen op de eerste echo.

Zelf ben ik op dit moment vrij relaxt. Heb toch het idee dat het vooral angsten zijn die mn gemoedstoestand beïnvloeden. Heb de afgelopen maanden ook een hoop narigheid mbt zwangerschappen om me heen meegemaakt. Eerst een vruchtje dat gestopt is met groeien bij een vriendin (ik was bij die echo), daarna een hele vroege miskraam van mn nichtje en onlangs bij mn andere nichtje een windei, waar ze pas met ruim 12 weken achter kwam. Dat zijn dingen die je niet in de koude kleren gaan zitten, zeker niet als je zelf ook zwanger wilt worden/bent. Ik ben sowieso wel iemand die zich dit soort dingen erg aantrekt. En bij ieder pijntje (of gebrek hieraan) dat ik voel, denk ik meteen dat het bij mij ook zo zal gaan. Natuurlijk kan het ook bij mij minder leuk aflopen, maar geldt dat niet sowieso? Ik heb ook verhalen gelezen van vrouwen die dachten dat het helemaal goed zou gaan, maar waar het toch misging. En andersom, van vrouwen die ervan overtuigd waren dat het mis zou gaan, maar waar uiteindelijk een gezond kindje geboren is. Kortom, eigenlijk zegt het helemaal niks. Trouwens, als ik naar andere situaties kijk, waarin ik een voorgevoel dacht te hebben, bleek dit ook niet altijd te kloppen. Vooral als ik een belangrijk tentamen had gemaakt, was ik er soms van overtuigd dat ik het verknald had (of juist niet) en bleek uiteindelijk het tegendeel...

En toch houdt het me natuurlijk wel bezig. Vind het vooral vervelend dat ik zo´n moeite heb om van mn zwangerschap te genieten, al weet ik dat dat zelfbescherming is. Misschien komt dat ook wel doordat ik vooraf dacht dat het heel lang zou duren voordat het raak zou zijn. En onverwachts bleek dit al in de 5e maand gelukt te zijn.

Zoals ik al in mn eerdere berichtje schreef, de onzekerheid is op dit moment het vervelendste. Hoop, twijfel en angst zijn de emoties die me momenteel het meeste bezighouden. Voor mn gevoel is aanstaande dinsdag een belangrijk moment. Als er dan een kloppend hartje is, neemt de kans dat het alsnog misgaat ook meteen flink af.

Ik kan mn zelfbescherming niet uitzetten, maar ik kan wel blijven proberen dit te relativeren, vandaar dit berichtje aan mezelf. Het kan werkelijk alle kanten op en vooralsnog heb ik geen logische reden om aan te nemen dat het fout gaat of fout gegaan is. Nog 2 nachtjes slapen en dan zal ik meer weten. En kennis is macht. Hopelijk neemt dat een stukje van mijn onzekerheid weg...

Liefs