Nog een paar dagen...

Sinds oktober 2009 ben ik gestopt met de pil, vanwege de hormonen. En ook vanwege mijn kinderwens, al werd die op dat moment niet gedeeld door mijn vriend. Ik dacht dat het goed was om eerst een hormonale balans te krijgen in mn lijf, voordat hij ook 'om' was. De eerste maanden hebben we netjes met een condoom gevreeën. Daarna hebben we iets meer risico genomen door 'voor het zingen de kerk uit te gaan'. Langzaamaan heeft hij aan het idee kunnen wennen en tijdens onze vakantie, begin juli, hebben we de knoop doorgehakt: we gaan ervoor! Helaas heb ik een vrij lange cyclus, die nog niet heel regelmatig is. Gemiddeld genomen duurt deze 38 dagen. Maar ik heb mn lijf ondertussen wel aardig leren kennen, dus meestal voel ik wel wanneer ik een eisprong heb of ga krijgen. Na mijn menstruatie in juli ben ik er dan ook echt op gaan letten. Gek genoeg kwam mijn vruchtbare periode een week eerder dan ik had verwacht. Vandaar dat ik mijn NOD dus ook een week eerder verwacht dan 38 dagen na de vorige menstruatie. Nog een paar dagen en dan weet ik of het meteen de eerste ronde raak is geweest. Ik merk dat ik erg veel last heb van verschillende symtomen die zowel op PMS als op een zwangerschap kunnen wijzen; pijnlijke borsten, hoofdpijn, vermoeidheid, lichte krampjes in onderbuik, pijn in mn onderrug en een prikkelbaar humeur. De mate waarin ik het nu ervaar heb ik nooit eerder gehad, al zegt dat natuurlijk niets. Ik probeer er niet teveel over na te denken, maar ik voel de spanning in mn lijf. Ik weet dat ik hiermee mezelf ook voor de gek kan houden, maar vind het erg moeilijk om me ertegen te wapenen. Aan de andere kant ben ik wel reëel, de kans dat het meteen raak is, is natuurlijk klein. Maar of het nou raak is of niet, de eerste maand gericht klussen, is en blijft bijzonder én spannend!

Nog een paar dagen...en dat weet ik het...

Liefs,

Lia1983