Hoe kan mijn zoon zoiets doen..

Mijn zoon van 7 jaar zit weer eens in een fase geloof ik. Hij doet zulke rare dingen
Echt waar als ik tegen iets nee zeg gaat die gelijk huilen. Of hij doet echt gemeen tegen zijn zusje van 6. Hij slaat en schreeuwt tegen haar.
Hij Let steeds op of zij iets meer of minder heeft gekregen bijv. Met een sapje als er maar 2 druppel meer is is het gelijk een drama waarom heeft zij meer. Of als hij meer heeft ia het gelijk van ik heb lekker meer .
Het gaat met alles opeens zo slecht met hem. Ook op school heeft hij opeens geen vrienden .hij maakt alleen ruzie met iedereen. Hij word deze laatste tijd opeens ook veel gepest. Omdat hij zo huilerig is denk ik.
Dat de kindjes hem dan ekstra meer plagen.
Ook op bezoek bij andere gaat niet hij moet steeds dat kindje daar irriteren.
Ik moet steeds hem maar waarschuwen . Ik ben echt zo moe. En hij maakt me echt boos. Steeds van die rare acties waarom is hij zo gemeen.. En wat ik hellemaal niet begrijp wat hij vandaag heeft gedaan. Echt waar ik vind het zooo erggg
We waren in de bakkerij voor een taart voor me dochtertje ze was vandaag jarig . En ik zag hem zo een beetje verdacht bij de koekjes staan ik dacht hij had ze aangeraakt. En zei ik van zoon kom hier naast me. En toen zag me man dat hij een koekje had gepakt
En vroeg me man aan me zoon heb je dat betaald.
En zei die nee. Dus heb je dat zomaar gepakt?
Zegt die ja. Vroeg me man dat is diefstal weet je dat. Zegt me zoon van ja. Hij schaamde zich maar als een kind van 7 moet je toch weten dat dat niet kan. Waarom doet hij zoiets. Ik begrijp hem echt niet. Ik merk dat hij heel erg jaloers is op zijn zusje en zij hadden geboortedag vandaar is ze een beetje ekstra verwend
Deze weekend. Maar daarvoor ook. Hij is steeds in een wedstrijd met haar.
En dat hij vandaag opeens een koekje wou gaan stelen. Begrijp ik hellemaal niet. We Eggen buiten tegen iets te eten als ze dat willen bijna nooit nee
Vooral ik ik koop alles waar ze zin in hebben. En ik stond naast hem.
Waarom heeft ie zOiets gedaan :((.

2037 x gelezen, 2

In Overig

reacties (0)


  • SammyElmo

    Helemaal eens met Oma Fonkel en Laurean en Robin123 (en misschien nog wel meer maar ik heb niet alle reacties gelezen).

    Met mijn zoon (5jr) ook net zo'n periode doorgemaakt. Bij hem kwam het doordat we gingen verhuizen en hij de spanning niet aankon. Hij ging slaan op school, gig zn zusjes slaan, huilde om alles, maakte ook overal een wedstrijd van.

    Wij pakten het aan met wél consequent (proberen te) zijn, (slaan = straf) maar ook veel knuffelen, benoemen wat hij niet kan benoemen (wordt het je allemaal even te veel? heb je even behoefte aan een knuffel? enz) en heel goed op hem letten. Vaak is aan hun gezichtsuitdukking te zien dat ze eigenlijk te moe zijn, bijvoorbeeld. En dat je echt niet te veel moet vragen.

    Maar mijn tip is ook: behandel het niet als een fase, maar probeer erachter te komen waar hij zich ongelukkig door voelt en bevestig voortdurend jullie liefde voor hem. Veel knuffelen helpt echt. Onze zoon is er gelukkig ook uit gekomen (of daar nog steeds mee bezig, iig gaat het stukken beter)

  • Meijtje

    Ik denk dat hij sinds de baby in z'n leven is gekomen weer opnieuw aan het wennen is aan de nieuwe structuur.

    Hij zoekt grenzen op, vooral jouw grenzen. Nee is nee en je kunt gillen, je krijgt je zin niet.

    Hij is aan het ontdekken en ontwikkelen. Dat zal je in banen moeten leiden. Het zij fases en mensen zijn heel kort door de bocht en heb heel wat walgelijke opmerkingen gelezen. Dat is niet aan de orde.
    Jij zal als mama nu geduld moeten hebben en zijn gedrag elke keer moeten corrigeren. Gebruik niet je bent (stout of iets) ,maar keur alleen zijn gedrag af en vertel er bij wat je wel van hem verwacht. Kort en makkelijk taal.

    Het is allemaal zo makkelijk gezegd. Maar het ene kind is nu eenmaal anders dan de andere. Bij mij hebben ze dezelfde opvoeding maar de ene is lui, de volgende pittig en huilen volgende weer heel relax en ondernemend. Het zegt niets, het is alleen aan ons om dat op 1 of andere manier het in goede banen te krijgen.

    Misschien een idee om een smoelenboekje aan te schaffen? Dit is een boekje waar een kind elke dag in kan schrijven en aan de hand van gerichte vragen zich kan uiten. Vul het eens samen in. Wie weet wat er boven water komt. Baadt het niet schaadt het ook niet.

    Heel veel succes. Ik heb er ook een ontvlambaar typje tussen zitten die me af en toe tot waanzin leidt dus ik ken het gevoel wel een beetje.

  • Laurean

    Als ik je verhaal zo lees, komt je zoontje over als een kind wat schreeuwt om aandacht van mama. Is het niet positief, dan wel negatief. DIt wil niet zeggen dat jij die aandacht niet geeft, maar als er thuis iets verandert (zusje) dan heeft een kind soms juist heel veel aandacht nodig. En als je zelf je handen vol hebt om alles draaiend te houden (kan ik me met een peuter en een baby helemaal voorstellen! zeker als je een huilbaby hebt), dan krijgt een kind soms te weinig positieve, onverdeelde aandacht.

    Met zeven jaar zijn ze eigenlijk nog zo klein hè, hebben je nog zo hard nodig. Lekker even bij mama op schoot. Mama's lieve jongen zijn, net zo goed als de andere kinderen!

    Gaat het thuis niet lekker, dan werkt dat vaak ook door naar school. En omgekeerd, dus wat de echte oorzaak is, blijft lastig. Maar ook daar kan hij negatief gedrag laten zien om aandacht te krijgen, en dan willen kinderen natuurlijk minder graag met hem spelen. Ik zou even contact opnemen met de juf om dit te bespreken. Misschien weet ze een kind wat goed past bij jouw zoontje? Dan kun je vragen of ze het wil stimuleren om samen te spelen, zodat je zoontje weer positieve speelervaringen en aandacht krijgt.

    Verder over het stukje verwennen: ik denk dat de dames reageerden op het stukje dat je bijna nooit nee zegt als je kinderen buiten iets te eten vragen en dat je alles koopt waar ze zin in hebben. Ik denk eigenlijk dat het wegpakken van het koekje er niets mee te maken heeft dat je zoontje zo'n zin in dat koekje had, maar ook een vorm van aandacht vragen is.

    Zelf zou ik er ook over nadenken of ik het wel wil, dat ik mijn kinderen als ze om iets te eten vragen (iets lekkers), het altijd geven. Persoonlijk wil ik graag dat iets lekkers eten buiten de deur echt speciaal mag blijven, dat doen we dus niet zomaar. Net als een kleinigheidje in de winkel, laat er maar wat te wensen overblijven voor verjaardagen of speciale gelegenheden. Maar daar moet je helemaal zelf je weg in vinden :)

    Geef je zoon een knuffel, lees 'm lekker voor en laat hem merken dat je van hem houdt! Maar dat je zijn gedrag (richting zusje bijv) echt afkeurt!

  • Tiens

    Ik denk dat hij zn grenzen aan het vinden is... Dit soort dingen komen vaak om de zoveel jaar weer terug. Maar grenzen verleggen of jaloers gedrag, maakt niks uit. Dit kan gewoon niet natuurlijk. En dit zijn ook leermomenten. Ik weet natuurlijk niet hoe je het aan pakt, maar ik zou wel (schaamte of geen schaamte) direct de gevolgen van zijn acties laten doordringen door hem persoonlijk zijn excuses te laten maken tegenover de bakker. Niet om hem beschaamt te maken, maar bewust van de situatie. Dat hij iets heeft af genomen van een ander. Dat hij daar die bakker mee kwaad doet.

    Ik denk ook dat het huilerige daar vandaan kan komen. Grenzen verleggen en de gevolgen die hij niet perse goed snapt... (Hij blijkt ruzie te schoppen, dat gedrag pikken vriendjes niet en pesten op hun plaats hem weer, vervolgens kan je niet verbaast zijn dat hij huilerig wordt van alles)

    Ook daarover kan je eens met hem om tafel als hij weer thuis komt dat hij gepest is. Hij heeft richtlijnen nodig wat kan en wat niet kan. Als je thuis al ziet dat dat gebeurt tegenover zijn zusje, dan is dat ook het moment dat je hem heel direct moet aanpakken. Want zijn zusje is de gene waar hij zijn sociale gedrag nog maar op uit oefend. Broers en zussen hoeven niet perfect met elkaar om ta gaan, maar als hij zo gemeen is naar zijn zusje kan zijn, dan spreekt dat ook boekdelen over hoe hij zich zou kunnen uiten tegenover andere kinderen als jij er niet bij bent.

    En direct aanpakken bedoel ik niet perse zwaar straffen ofzo hoor. Gewoon duidelijkheid dat wat hij doet gewoon niet kan maken. Tegenover zijn zusje niet, tegenover jouw niet, tegenover niemand niet. Confronteer hem met duidelijke gevolgen van zijn acties, laat hem maar even schrikken. Als hij zit te miepen dat zijn zusje 1 hap meer ijs heeft dan hij, nou kijken hoe ondankbaar hij is als hij zijn hele ijsje maar moet inleveren. Gelegenheden bieden zichzelf genoeg aan. Je moet ze alleen wel zien en gebruiken om een consequentie direct impact te laten maken.

    als mijn zoontje boos wordt dat mn jongste zijn lego ook wil gebruiken, dan is het samen spelen of hij is de gene die er niet meer mee mag spelen. Gewoon simpel blijven, dan blijf je ook het duidelijkst.

  • Turksekaas

    Ga een gesprek met hem aan. Neem hem apart op zijn kamer of waar dan ook en ga met hem praten. Vraag hem waar hij mee zit en waarom hij zo doet.

    Even streng aanpakken! Niet meer cadeautjes geven, ook niet buiten de deur wat kopen als hij ergens trek in heeft of iets wil.

    Hier hielp dat echt heel erg!

    Ik nam mijn zoon apart en zei dat hij mij zo verdrietig maakte en als hij zo doorging niemand hem aardig meer gaat vinden.

    Het lijkt er een beetje op dat hij denkt dat hij voor zijn gedrag wordt beloond. Wees duidelijk en wees streng voor hem.

    Over het pesten moet je echt contact opnemen met school, dat kan gewoon niet.

  • Florien84

    Kinderen zijn het product van hun opvoeding. Als een kind geen grenzen heeft en alles krijgt wat die wilt en wanneer die het wilt, dan worden ze verwend. Je hebt de situatie zelf zo gemaakt. Ik zou hem heel kort houden. Niks tussendoor geven aan cadeaus en veel minder zijn zin geven. Daarnaast was ik naar huis gegaan, had hem geld uit zijn spaarpot laten pakken en dat had die aan de winkeleigenaar moeten geven.

  • nog-even!

    Als ik het zo lees wordt hij misschien wel teveel verwend waardoor zijn karakter nu zo gevormd is dat hij denkt dat hij recht heeft op alles wat hij wil. En eigenlijk denkt dat hij de baas is... Ik denk dat hij het nodig heeft om meer grenzen te krijgen en vaker nee te horen. Anders wordt hij straks geen leuke volwassene... Hij moet leren dat hij geen prinsje is en dat het leven niet om hem draait. Dan zal hij ook beter met andere kinderen kunnen spelen en kunnen ze ook gemakkelijker met hem omgaan...

    Wat was voor hem de consequentie van het stelen? Ik hoop meer dan alleen: dat mag niet. Ik zou zeggen haal maar geld uit je spaarpot om het terug te betalen. Hij moet dieper voelen dat dit echt pijn doet. Niet lichamelijk, maar zijn geweten moet duidelijk nog gevormd worden. Ga hier snel mee aan de slag, want straks ben je te laat. Geef hem positieve aandacht, doe fijne dingen met hem samen (ook als compleet gezin). Praat veel met hem. Zorg dat je hem op de goede momenten aandacht geeft. Doe samen spelletjes, ga lekker met ze de natuur in en bouwp aan jullie relatie. En geef het goede voorbeeld: de buitenkant isniet belangrijk, het gaat erom hoe de binnenkant eruitziet! (Dus misschien iets minder tijd stoppen in het zoeken naar de perfecte tas- jij bent zijn voorbeeld)

    Nog een vraag: heeft hij misschien overgewicht?

  • Sharon

    Ik kan niet meer dan hier mee in gaan.

    Het verwende kan er ook toe brengen dat hij zich in de klas ook tot dat gedrag gaat inleven..en hierdoor kindjes wegjaagd...of door zijn gedrag geplaagd word.

    Wat betreft school zou ik toch even in gesprek gaan.

  • Leylibaby

    Aan welke stuk kom je eraan dat ik.hem teveel verwen?. Ik koop echt niet teveel voor hem. Alleen buiten als hij ergens zin in heeft koop ik dat wel. En ik denk juist dat ik te weinig voor hem doe. Ik ben nu nog zoveel bezig met de baby datk geen tijd voor hem heb. Ik denk echt niet dat het door verwennerij komt.

    Nee hij heeft geen overgewicht.

    En als je goed leest ik snachts om 12 uur een tas aan het zoeken. Wat kan ik om 12 uur voor hem doen?. Mag toch ook wel tussendoor even een tas zoeken of vind je dat teveel

    Oh en terug naar huis voor zijn spaarpotje dat ging niet maar daarvoor hebben we hem aan de vrouw aan de kassa zijn excuses aan laten bieden voor wat hij heeft gedaan.

  • mommyv

    heb je goed gedaan, ik vind wel dat je erg word aangevallen meteen of dat ligt aan mij kan natuurlijk ook..

    meteen zeggen verwennen of overgewicht, inplaats van dat er na andere dingen gekeken wordt,

    het kan best zijn dat die het idd beetje lastig vind om te moeten wennen aan de situatie van nog een baby erbij dus de aandacht verdelen wat moeilijk vind en op school zo doet omdat die denkt aandacht is aandacht, ik weet het zelf niet ik gis maar..

    ik wens je heel veel succes ermee xx

  • Moedervanmooieknulleneneenmeid

    Je zegt het zelf al... hij word gepest. Zijn gedrag past zich daarop aan... logisch dat hij zich afzet... hij voelt zich klote en wil aandacht.. positief of negatief hij wil aandacht en erbij horen...

    Dat pesten moet stoppen daar zou ik het aanpakken en niet je kibd. Wat hij gedaan heeft kan niet. Maar het is een schreeuw van onmacht. En dan moet hij thuis ook nog eens delen terwijl die jongen aandacht wilt.

    Weet hoe erg pesten invloed kan hebben op hem. Zorg dat het stopt... arme jongen..