37.2 weken zwanger.. heb het gehad

Onder de noemer schrijf het van je af schrijf ik even deze beklag blog. Ben nu 37.2 weken zwanger en zit er hormonaal een beetje doorheen.

Sinds week 20 ben ik overgenomen door het ziekenhuis. Ik zou toch medisch moeten bevallen vanwege mijn traumatische ervaring van de eerste bevalling en de toen niet loslatende placenta. Bij de 20 weken echo bleek de placenta in de uitgang te liggen dus vandaar niet meer terug naar de gewone vk. Iedere twee weken controle gehad. Constant te lage bloeddruk, ijzertekort en wat later bleek foliumzuur te kort. Hierdoor heb ik mij constant moe en duizelig gevoeld. Bij de 32 weken echo (en eerdere controles) vonden ze de buik van de baby erg groot. Reden om met 35 weken nog eens goed te meten. Hier bleek de buik wederom 4,5 week vooruit te lopen. Geschat gewicht met 35.0 op bijna 3300 gram en groei op P95 lijn. De week erna terug op controle en resultaten en mijn angsten besproken. Antwoord, kom volgende week terug om ontsluiting op te nemen en inleiding te bespreken (laatste ivm geschat geboortegewicht bij 40 weken van over 4,5 kilo). Nou afgelopen donderdag (37.0) met goede hoop naar het ziekenhuis. Afspraak liep al behoorlijk uit, uiteindelijk weer een nieuw gezicht, ook duidelijk niet op de hoogte van mijn dossier. Zegt ze doodleuk waarom bent u hier nou eigenlijk. O nou ja wil best even kijken naar uw ontsluiting. Deze was bijna 3 cm, maar dat zegt natuurlijk niet veel. Toen zei ze ik ben niet van het inleiden, komt u volgende week maar terug bij mijn collega. Na een ctg van de baby konden we dus weer naar huis.

Gisteren was ik met mijn dochtertje op pad. Zij had een ongelukje dus toen ik bukte en opstond voelde ik dat mijn hele onderbroek nat was. Dit terwijl ik net zelf naar het toilet was geweest. Gelukkig kon ik mijn dochtertje even bij mijn moeder afzetten en ben ik ter controle naar een ander ziekenhuis in de buurt gereden. Test wees uit dat het geen vruchtwater was. Dus maar naar huis voor schone kleren.

Ik merk dat ik de afgelopen paar dagen constant chagerijnig ben. Kan bijna niet thuis zitten zonder depri te worden. Slapen gaat slecht en vooral het opstaan voor het toilet doet veel pijn. Mijn moeder gaf ook al aan dat ik extreem geprikkeld en kortaf ben. Vooral het idee dat mijn dochtertje met 37.2/3 is geboren irriteert me nu enorm.

Heb nu al geen zin in de afspraak van a.s. donderdag. Kost me weer tijd en moeite naar het zkh te rijden en weer mijn beklag doen aan een vreemde. Ik heb het gewoon eventjes helemaal gehad met zwanger zijn en dan te denken dat die kleine steeds groter wordt en er ook nog uit moet.. beh...