Mezelf volledig overtuigd dat ik deze zwangerschap het geslacht niet wil weten, immers wisten we het 3x wel. Hoe leuk zou een verrassing dit keer zijn en dit is de laatste kans om het eens anders te ervaren. Een voorkeur? Nee. Een lichte voorkeur? Ook echt niet. Maar wie hou ik voor de gek? Ik, iemand die alles van te voren wil weten, die graag alles van te voren op orde heeft, ik die veel te nieuwsgierig is, ik die nu al op internet aan het kijken is hoe een zout test werkt( en dat hij niet werkt, laten we maar even achterwege)
Nee het gaat het niet worden, wil het gewoon weten. Mijn man het liefst ook, maar voor mij zou het wel willen wachten tot de bevalling. Vlak voor de 20 weken echo vertel ik hem dat ik het wel wil weten, maar het liefst in een envelop en dan nog even kijken hoe we het gaan onthullen (voor ons zelf) want voor de buitenwereld doen we alsof we nog steeds met plan a bezig zijn, het niet willen weten.
Verder gaat hier alles prima, nog heerlijk misselijk en ontzettend moe. Ik merk wel dat mn lichaam er iets aan gaat wennen, aan het zwanger zijn. Aanstaande dinsdag hebben we een intake gesprek en een termijnsecho. Kunnen we ons frummel weer even zien na anderhalve week. Dat zal alweer een stukje groter zijn! Tijd gaat nu sneller voor mijn gevoel..
reacties (0)