Nog één nachtje slapen

Nog één nachtje slapen... En dan de eerste echo.
Wat kan ik dat goed gebruiken!
Het is allemaal zo n rollercoaster, sommige dagen gaat het best redelijk eigenlijk. Ik sta op, ben misselijk, ik eet wat, probeer te werken, de ene dag lukt het beter dan de andere dag.
Zolang ik maar wat op de been kan blijven. Gisternacht voelde ik het al, zo misselijk, ik werd er wakker van. Op mn werk probeerde ik er ook het beste van te maken, maar wat een ochtend zeg!
Toen ik thuis kwam, ben ik op de bank neergeplofd en er niet meer af gekomen. De hele middag, bibberend van de misselijkheid doorgebracht. Gelukkig waren de kinderen lekker aan het voetballen buiten. Mn man rond 17:30 geappt, kom je bijna thuis?
Gelukkig was daar mn redder in nood. Het hele huis opgeruimd, kinderen op bed gebracht.. Kinderen lagen net en ik wist het, het spugen begint weer.. Ik ben een ontzettend moeilijke spuger, maar dan weet je dat het toch echt moet.. Mn hele lichaam komt in opstand en ik voel me daarna ook een wrak
Enfin, volgens mij ben ik op het moment gekomen dat ik kan gaan slapen! En dan eindelijk morgen, dat frummeltje zien waar we het voor doen.. Ik kan niet wachten😍😍😍