Overleden zoontje na voldragen zwangerschap

Dit is mijn eerste blog maar, heb toch de behoefte om het op te schrijven g
dit keer. En eventueel van mensen te horen die het ook meegemaakt hebben of soortgelijk.
Mijn zwangerschap verliep prima. Het was mijn 4e zwangerschap na 3 mooie meiden zouden we nu een jongetje krijgen.
Met 40 weken en 5 dagen was het zover ik kwam met 3 tot 4 cm ontsluiting in het ziekenhuis.
Mijn eerste dochter was met een keizersnede gekomen doordat ze in stuit lag. De andere 2 zijn daarna met een gewone bevalling te wereld gekomen
De laatste bevalling was nogal zwaar waarbij de placenta achterbleef en ik op de o.k terecht kwam.

Dit keer wilde ik het graag anders zonder gedoe dus gekozen om het dit keer met een ruggenprik te doen. Niet alle pijn was weg maar, het was prima te doen.
Al snel zat ik op 10 cm ontsluiting alleen had ik een felle scherpe pijn onder mijn ribben wat niemand kon verklaren.
Toen ik mocht persen had ik eigenlijk geen persweeën ik voelde alleen de pijn boven in bijn buik.
Ze hebben de weeenopwekkers op de hoogste stand gezet maar nog voelde ik de persweeën weinig tot niet.
Na wat zo geperst te hebben wat eigenlijk niet lukte. Ging de hartslag van ons jongetje ineens omlaag en moest hij eruit. De gynaecoloog werd opgeroepen en omdat zo niet lukte is er een vacuümpomp
bijgepakt. De 1e keer schoot hij los. Ondertijd trapte ons jongetje alle kanten op wat ik toen niet wist wat dat z'n laatste trapjes waren.
De 2e keer ging goed en ze legden hem op mijn buik. Wat zag hij er mooi uit een pracht mannetje alles erop en eraan maar er kwam geen geluid. Ze hebben hem meteen gepakt en verder op in het kamertje werd hij gereanimeerd. Na wat een eeuwigheid leek te duren
kwam er een hartslag. Ze namen hem naar een kamertje verderop om beter te zorgen voor hem. Ondertussen had ik nog veel pijn. Na anderhalf uur kwam er wisseling van de verloskundigen en deze mevrouw had meteen door dat het niet goed was en vroeg meteen om een echoapparaat.
Naar 10 seconde zagen ze al dat mijn hele buik vol bloed en van alles zat. Mijn oude litteken van keizersnede was open gescheurd. Ik ging met spoed naar de o.k en ondertussen kwamen ze met ons zoontje langs hij ging met de ambulance naar het UMCG. Na mijn operatie waarbij ik 6 liter bloed verloor en ik de volgende dag stabiel was mocht ik per ambulance ook naar het UMCG.
Eenmaal daar hoorden we dat ons mannetje geen hersenactiviteit had hij kreeg een koelpakje aan en hoopten op een wonder dat er na 48 uur toch nog een hersenactiviteit kwam.
Helaas kwam dat wonder niet en moesten we met de artsen beslissen dat het zo niet verder kon. De grote zussen en de opa's en oma's zijn langsgeweest om afscheid te nemen.
Daarna tegen de avond werd ons mannetje naar ons kamertje gebracht omdat ik nog niet mobiel was.
Na een tijdje werd de beademing stil gezet en is hij een dik uur later in onze armen gestorven. Ons mooie mannetje..

Heeft iemand iets soortgelijks meegemaakt en hoe gingen jullie hier mee om? Voor zover (het is nog maar kort geleden gebeurt) voelt het nog erg onwerkelijk.
.