Nog een kindje
Eigenlijk zouden we het er pas over gaan hebben wanneer de kleine een jaar is, hij is nu 10 maanden. Maar vandeweek kwam het gesprek er voor de zoveelste keer op. Na al drie nachten over baby's gedroomd te hebben, bij mezelf en anderen, begon mijn man erover.
We gebruiken al geen echte anticonceptie behalve 'voor het zingen de kerk uit' en ik ben na de bevalling nog niet ongesteld geworden (ik geef borstvoeding). De laatste keer zong hij niet buiten de kerk maar in mij, dus het over de bloemetjes en de bijtjes hebben was wel verstandig.
Vanaf dat de kleine 4 weken is begon mijn man er al over, zijn wens voor nog een kindje, liever vandaag dan morgen. Maar mijn lijf 'moest' een jaar herstellen volgens de bekkenfysio. Dus we besloten het gesprek op te schuiven.
We hebben besloten niet te wachten tot de kleine een jaar is, maar nu al geen enkele vorm van anticonceptie meer te gebruiken.
Best spannend weer. Omdat ik nog niet ongesteld ben geworden besef ik mij dat het überhaupt zo nog een half jaar kan duren voor ik een eisprong krijg, maar dat het ook volgende week al zou kunnen gebeuren.
We gaan dan ook niet te bewust proberen tot ik ongesteld ben geworden, er geen druk op zetten. Want dat heeft totaal geen zin. Ik wil ook niet minderen met borstvoeding geven, ik voed op verzoek en ik blijf hopelijk ook nog wel een poosje voeden.
We zullen wel zien. En toch is het leuk, fijn, spannend en eng. Voordat ik zwanger was van mijn zoontje heb ik twee miskramen gehad. Ik weet nu dat mijn lijf een zwangerschap kan voldragen, maar de angst blijft.
Het verdriet om de miskramen ook. Ik heb het een plekje kunnen geven. Maar het idee dat ik zo'n diep verdriet misschien weer mee moet maken is beangstigend. Het houd me niet tegen, mijn wens voor nog een kindje is te groot.
Nog een kindje, ik hoop dat het ons gaat lukken. Nog een kindje, ik kijk er naar uit.
reacties (30)