Ongerust en onzeker !

Hey hoi,
Even terug komen op mijn vorige blog..
Heb vanmorgen vroeg een test gedaan en deze was zoals verwacht negatief.
Ik maak me er wel druk om , aangezien ik normaal altijd of te vroeg of optijd ongesteld ben .
Ik zal daarom een klein beetje over me zelf vertellen en ik hoop dat jullie dan een antwoord hebben , Het Spijt Me voor nu al voor wat ik ga zeggen want ik typ dit echt met tranen in mijn ogen ..
Begin dit jaar heb ik een curretage ondergaan waar ik ontzettend veel spijt van heb ,
Ik wou dat ik het kon terug draaien en dat alles weer goed was maar dat is niet zo, iedere dag sta ik op met het schuld gevoel wat ik bij me heb en het is niet makkelijk om daar mee te leven ,
In februari werd ik weer voor het eerst zeg maar ongesteld en dat duurde 2 weken .
Het was eindelijk voorbij en was gewoon weer normaal .. in maart was ik iets te laat en maakte me daar ook al erg druk om , het idee bleef in mijn hoofd zitten dat er toch wel iets mis was gegaan met de curretage en dat ze een fout hadden gemaakt .
Het is april , was ongeveer 3 a 4 dagen te vroeg ongesteld , nou oké da's prima ! Lig weer op schema dacht ik .. toch bleef het raar voelen bij me en heb nog altijd de gedachte dat ik gestraft word voor wat ik heb gedaan .
Ondertussen is het mei en ben ik nog altijd niet ongesteld .
Ik maak me er nu wel druk om , de onzekerheid die ik voel .. Waarom word ik niet ongesteld en zijn de testen negatief ? Dat is raar toch ?
11 mei moest ik mijn menstruatie verwachten en dat laat nu echt op zich wachten , de gedachtes dat er iets mis is met mijn lichaam ! Of wordt ik dan toch echt gestraft, is er echt iets niet goed in mijn lichaam nu ?
Ik heb dan gisteren ook een brief geschreven naar de kleine die ik met onwijs veel spijt heb weggehaald ende tranen kon ik niet meer bijhouden , Ik heb echt lopen huilen als een klein meisje .
Verwerken lukt me nog altijd niet en probeer echt me best te doen, maar het is toch wel heel hard en ook pijnlijk wat ik heb gedaan !
Ik wou zo graag een kindje , en werd voor een beslissing gezet . Ik heb een domme keuze gemaakt.

Het Spijt Me voor mijn lange bericht en vooral voor mijn verhaal . Maar ik kan er met niemand anders over praten en dat zit me dwars !

927 x gelezen, 2

In Overig

reacties (7)


  • SvpenEmd

    Ik heb hetzelfde gedaan. Tot op de dag van vandaag ontzettend veel spijt gehad. Ze zeggen je hebt altijd een keuze, al voelde dat absoluut voor mij niet zo. Uiteindelijk intensieve therapie genomen om het te verwerken. Vooral heb ik mezelf leren vergeven, we hebben geleerd van onze keuze, ook al blijft het iets waar je nooit achter zal staan. Ik dacht dat mijn lichaam me ook zou straffen, maar kwam er achter dat ik het tijd moest geven. Soms maken we keuzes die we niet kunnen helpen. Voor mij hielp het om een naam te kiezen voor m’n kindje en er toch tegen te blijven “praten”, dat het me spijt en dat ik ervan geleerd heb. Ik kan het niet terugdraaien. Het enige wat ik kan doen is nu voor de 100% voor gaan, voor mijn toekomst en de toekomst van mijn kindjes die gaan komen. Waar mijn ongeboren kindje ook net zo’n grote plaats heeft in mijn hart, en waar hij/zij hopelijk weet dat het mama spijt, maar dat ze nu haar best doet, voor wat er komt. Wees zacht voor jezelf. En als je het niet red, zoek hulp, het leven moet doorgaan en dat gun ik je !! ❤️

  • Lalalaila

    Oh zo lief ! Ik moet er van huilen ..

    Ik heb indd al hulp gezocht en het werd me indd vertelt dat ik het een plekje moest geven en dat het me niet ging "straffen"

    Ik ga zeker voor de 100% voor de kindjes die nog komen gaan , al had ik gek genoeg al de hele tijd het gevoel dat het een meisje zou zijn geweest . Hoe voel jij je nu ? Hoe heb je het kunnen verwerken?

  • SvpenEmd

    ❤️❤️❤️❤️ Met alle liefde!

    Ga uit van je moeder gevoel. Je meisje zal altijd bij je blijven. 😘 Ik voel me nu goed en de therapie inmiddels afgesloten, al heb ik nog steeds off days. Maar dan zit ik bij mijn echo die ik heb meegekregen en dat praat ik er tegen. En dan gun ik mezelf even m’n momentje voor slechte gedachten en dan wordt ik weer productief. M’n “belofte” waarmaken aan m’n kindje. Jij kan dat ook, zo lang je jezelf maar de tijd gunt.

    Heel veel sterkte en m’n gedachten zijn bij je❤️

  • Lalalaila

    Oh zo lief ! Ik moet er van huilen ..

    Ik heb indd al hulp gezocht en het werd me indd vertelt dat ik het een plekje moest geven en dat het me niet ging "straffen"

    Ik ga zeker voor de 100% voor de kindjes die nog komen gaan , al had ik gek genoeg al de hele tijd het gevoel dat het een meisje zou zijn geweest . Hoe voel jij je nu ? Hoe heb je het kunnen verwerken?

  • Lalalaila

    Oh zo lief ! Ik moet er van huilen ..

    Ik heb indd al hulp gezocht en het werd me indd vertelt dat ik het een plekje moest geven en dat het me niet ging "straffen"

    Ik ga zeker voor de 100% voor de kindjes die nog komen gaan , al had ik gek genoeg al de hele tijd het gevoel dat het een meisje zou zijn geweest . Hoe voel jij je nu ? Hoe heb je het kunnen verwerken?

  • Lalalaila

    Oh zo lief ! Ik moet er van huilen ..

    Ik heb indd al hulp gezocht en het werd me indd vertelt dat ik het een plekje moest geven en dat het me niet ging "straffen"

    Ik ga zeker voor de 100% voor de kindjes die nog komen gaan , al had ik gek genoeg al de hele tijd het gevoel dat het een meisje zou zijn geweest . Hoe voel jij je nu ? Hoe heb je het kunnen verwerken?

  • K-83

    Ach meid, je wordt echt niet gestraft omdat je een kindje hebt weg laten halen. Misschien kan je er met iemand over praten of een psycholoog om het te verwerken! Lijkt mij erg zwaar. Ongesteldheid kan soms te laat komen idd. Dat hoeft niet perse iets te betekenen. Sterkte!