De laatste uurtjes

Vadaag inmiddels al 17 februari wordt ik ingeleid.
Mijn zwangerschap is niet makkelijk geweest met name door mijn epilepsie.
Mijn aanvallen werden steeds erger en meer, de medicatie brak door mijn zwangerschap sneller af dan gehoopt en verwacht.
De verhogingen van mijn medicatie zijn inmiddels 4x de dosis van waar ik vandaan kwam en ook dat brak me op met nog 2 kinderen en ook hun hobby's en leven was er weinig rust te nemen.
De afgelopen 2 weken heeft mij lichaam de grens aangegeven, enorm ziek geweest, de cholestase gekregen en nóg meer grote aanvallen (waarbij ik op de grond val met de schokkende bewegingen)
Ik heb huilend en smekend bij de gyn gezeten, uiteindelijk zag ze ook in dat t niet meer gaat.
De kleine is klaar en loopt 2 weken vooruit met groei.
De 2 andere kinderen zitten enorm vast, met zichzelf maar ook de situatie met hun vader een week geleden heeft school weer politie moeten bellen over zijn gedrag op school (in t bijzijn van de kinderen)
Dit heeft me afgelopen maanden ook dwars gezeten, doe ik hun niet te kort? En is het wel eerlijk? Ookal zien ze mijn vriend al papa en dat zeggen ze ook regelmatig ze zitten met een loyaliteit conflict maar ook.nog eens met alle.andere dingen
Dit kindje zal altijd een lieve papa hebben en een gezin vol liefde, geluk en respect voor elkaar.

Ook merkte ik dat ik enorm mezelf tegen kwam. De vraag waar ik in godsnaam aan begonnen was en of ik het allemaal wel aankan. Maar ook kwam ik erachter dat de relatie met mijn ex die 6 jaar lang bestond uit fysieke en mentaal geweld na 4 jaar toch nog in mijn achterhoofd meespeelt.
Enorm last van mij hormonen vooral op emotioneel gebied heb ik heel wat afgejankt vanuit mijn angst om er weer alleen door te moeten gaan, mijn vertrouwen is denk ik blijvend beschadigd in mensen maar vooral in relaties. Ik weet dat mijn vriend ons nooit in de steek zal laten en dat dit iemand is waar ik de rest van mijn leven op kan bouwen en oud mee zal worden. Ook hij heeft zijn rugzakje.

Hoe laat ik moet vandaag weet ik nog niet, ik moet daar nog over bellen i.v.m. de drukte.
Spannend is t wel, ik heb totaal geen idee wat ik moet verwachten bij een inleiding. Het is gek om te weten wanneer ik ongeveer mijn kindje in mijn handen heb.
Op één of andere manier krijg ik de laatste 48 uur de poets kriebels en het huis lijkt maar niet schoon genoeg te worden. Al weken heb ik kliko's vol speelgoed en kleding.weg gegooid maar er lijkt geen eind te komen aan de.rommeltjes.
Ook daar speelt wat onzekerheid op, is mijn huis schoon genoeg voor een baby en kraamverzorgster ?

Voor nu denk ik dat ik t allemaal maar even links moet laten liggen en zal een lange dag worden vandaag en waarschijnlijk morgen. Ook het herstel zal veel van me vragen, in het beste geval een maand. Mijn medicatie gaat langzaam afgebouwd worden waar ook geen idee van is hoe mijn lichaam daar op reageert. Sommige dingen zijn even aanpassen, zo zal ik mijn kindje niet of alleen in bad kunnen doen.
En zo zijn er nog meer dingetjes. Maar goed voor alles is een oplossing.

Op t momenten dat ik t niet meer wist waren jullie er voor me en ik hoop zo nog een lange tijd door te mogen brengen.
Voor nu nog even genieten en energie opsparen voor straks!

Voor iedereen die een deze dagen moet bevallen heel veel.succes!
Voor iedereen die nog de laatste loodjes moeten heel veel sterkte!