Dubbel gevoel

Na al jaren vechten voor mijn kinderen begint de waarheid boven tafel te komen.
Wat ik al jaren roep en wat mijn onderbuik gevoel schreeuwde wordt nu keihard op papier bevestigd; mijn ex is niet goed voor mijn kinderen.
Meer en meer politie raakt er bij betrokken over hoe hij is en doet tegen ze.
Het doet vreselijk veel pijn en mijn moeder hart breekt want geen enkel kind zou dit moeten meemaken ondanks dst het fijn is dat het bevestigd wordt en er uiteindelijk stappen genomen gaan kunnen worden doet het pijn want je hoopt dat wat je weet en aanvoelt niet waar is.
Het voelt enorm k*t dat ik ze op het moment hier niet kan tegen beschermen en ze niet meer kan bieden dan een veilig en stabiele thuis situatie bij mij wat misschien wel heel veel is maar niet voldoende voelt.
Gelukkig is bureau jeugdzorg inmiddels betrokken en kunnen de kinderen dankzij hun binnenkort met hulpverlening starten, mijn angst daar ook wat voor een shit gaat er allemaal maar boven komen? Aan de andere kant hoop ik het want dan kan ik tenminste íets voor mijn kinderen betekenen.

Wat een dubbel gevoel is het... En ook zo fijn die zwangerschaps hormonen waardoor ik al een emotioneel wrak ben.

Op hoop van zegen maar dat alles nu ein-de-lijk goed mag gaan komen voor mijn 2 lieverds...