Ik wilde met mijn huidige partner graag een kindje en we hebben het geluk dat het ons is gelukt.
Morgen ben ik alweer 17 weken zwanger maar sinds een week ben ik bang.
Waar het vandaan komt? Geen idee.
Het zijn rare dingen:
Hij moet heel vroeg op voor zijn werk (5 uur) ik maakte me nooit zorgen maar nu ben ik iedere dag bang dat het iets erge overkomt en niet meer thuis komt, ik draaide me eerder gewoon om als nadat ik hem wakker had gemaakt maar nu moet ik uitgebreid hem gedag zeggen en extra zeggen dat ik van het houd anders blijf ik me De hele dag slecht voelen.
Ik heb ineens angst over hoe ik het straks allemaal moet doen? Ik heb al 2 kids die naar school gaan uit mijn vorige relatie. Ik ben 100% afgekeurd door mijn epilepsie, ik kan het wel aan lichamelijk maar wat als ik straks de deur helemaal niet meer uit kom ?
Mijn lichaam laat me nu in de steek, mijn medicatie breekt enorm snel af in de zwangerschap en was ik voor een groot deel van mijn aanvallen af nu ik bij een gespecialiseerd centrum loop, ben ik nu terug bij af.
Wat als dit niet meer goed komt en ik heb mijn kindje straks vast?
Nog steeds de vraag gaat het me lukken om nog te verhuizen naar een instapklaar huis of ga ik verbouwen?
Op een bedje, maxi cosi en een beetje kleding heb ik nog helemaal niks.
De tijd tikt door en ik kan niet wachten om de kleine te ontmoeten maar ook vind ik het wel prima zo, lekker veilig in mijn buik.
Maar echt (nestel)drang heb ik (nog) niet. Lichamelijk worden dingen wel zwaarder ook omdat ik alles op de fiets moet doen en ook slecht slaap dankzij nachtmerries.
Ik kan enorm hard huilen nu, zonder reden.
Ik heb een enorm stressvolle periode er aankomen met mijn ex. Het is al 4 jaar een vechtscheiding.
Ik heb 6 jaar in een gewelddadige relatie met hem gezeten en alles alleen moeten doen met de 2 kids in de zwangerschap en daarna.
Mijn huidige partner is de liefheid zelve en ben dankbaar dat ik het nu allemaal een keertje mooi en leuk mag ervaren, ook daar ligt angst om verlaten te worden en alles weer alleen moeten doen.
Ik word soms zó gek van mezelf.
Nog meer (zwangere) dames die zo overhoop liggen met emoties?
reacties (0)