Mijn bevallingsverhaal

~~Mijn bevallingsverhaal

Op 2 juli moest ik op gewone, laatste controle gaan. De gyn had al gezegd om dan, afhankelijk van de situatie een datum af te spreken om binnen te gaan voor de 40 weken om waren omwille van de zwangerschapsdiabetes.
Bij de controle van de urine bleek dat er teveel eiwitten aanwezig waren. De gyn had een vermoeden van zwangerschapsvergiftiging en heeft onmiddellijk bloed laten nemen. Daaruit bleek dat er een beginnende vergiftiging aanwezig was. Hij liet mij op 3 juli om 20 uur binnen gaan om alles in gang te zetten.
Eerst werd er een tablet opgestoken ter hoogte van de baarmoederhals om die te laten rijpen. Na 2 uur bleek er nog niet veel verschil en werd er een veter opgestoken. Zo’n veter heeft t zelfde effect als zo een tablet, alleen mag die 24 uren blijven zitten en moet zo een tablet om de 2 uur vernieuwd worden. ’s Morgens om 9 uur zijn dan de weeën begonnen. Om de 2 minuten een wee van 1 minuut. Deze hebben de hele dag (4 juli) geduurd zonder al te veel resultaat. ’s Avond was de baarmoederhals 2 cm verstreken.
Ze besloten om de veter terug te verwijderen en mij t ganse weekend ter observatie op de afdeling gyneacologie op te nemen. Mijn bloeddruk werd om de 2 uur genomen en ik werd regelmatig aan de monitor gelegd. Heb amper 10 uurtjes kunnen slapen op die 3 nachten dat ik in het ziekenhuis lag.
Op zondagavond hebben ze me terug naar het verloskwartier gebracht om opnieuw de veter te plaatsen. Ze hadden me gezegd dat deze pas ’s maandagsmorgens opnieuw ging werken maar niets was minder waar. Om 23 uur begonnen de weeën hevig te worden. Het begon om de 5 minuten een wee van 1 minuut maar werd al snel om de 2 minuten. Heb de hele nacht pijnstillers genomen maar om 6 uur ‘ s morgens hielpen die niet meer. Naar David gebeld dat hij moest komen, dat t ni meer ging en om 9 uur heb ik een epidurale verdoving gekregen. Heb nog 2 weeën gevoeld en daarna was de pijn verdwenen. Had toen 1 cm ontsluiting, dus de pijn was deze keer niet voor niks geweest. Om het uur, 1 cm ontluiting bijgekregen tot 16 uur. Toen had ik volledige onsluiting. Op de laatste uren heb ik koorts gekregen en voelde me echt niet goed, heel duizelig en ik was weg van de wereld, besefte amper wat ze tegen me zeiden. Dafalgan gekregen voor de koorts en weeënopwekkers omdat mijn persweeën niet sterk genoeg waren. Om iets voor 5 is de gyn binnen gekomen om te kijken hoe t ging en ben toen echt beginnen persen. Na een keer of 7 a 8 persen is om 17 u23, onze prinses Imaya geboren. Ze hebben haar even op mij gelegd en dan meegenomen om te controleren. Ze had ook 39,1 graden koorts en had in het vruchtwater kaka gedaan. Ze heeft in het geboortekanaal een bacterie vanuit mijn darmen opgeraapt en maakte daarmee zo’n koorts. Ze werd 2 dagen opgenomen op de dienst neonatologie, waar ze om 11 uur, 15 uur en 19 uur antibiotica kreeg. Deze moest ze 7 dagen krijgen. Ze hebben ook een lumbale punctie gedaan bij haar om te kijken of de bacterie in haar hersenen zat en er hersenvliesontsteking aan t ontwikkelen was. Dit was gelukkig niet het geval. Op woensdag, 9 juli mocht David haar om 14 uur gaan halen op de kinderafdeling om bij mij op de kamer te komen.
Ze hadden ondertussen bij mij bloed genomen omdat ik me heel slap voelde, duizelig was, hartkloppingen had, geen adem had en extreem moe was. Bleek dat mijn hemoglobine op 59 stond. Het minimum hiervoor is 110 bij vrouwen, dus 4 liter bloed bijgekregen. Voelde me al iets beter, hemoglobine stond terug op 95 toen ik het ziekenhuis verliet. In totaal hebben we 12 dagen in het ziekenhuis gelegen maar nu gaat alles prima.