`Waarom werken vrouwen niet` TV-tip

Ik heb het niet gezien, maar ga ïk denk ik ook niet doen omdat ik ouderwetse anti-empancipeerder ben. In mijn wereld is het gewoon natuurlijk dat de man werkt en zijn gezin voed, de vrouw zorgt voor kinderen en huishouden.

Ik ben thuis, en heb ook geen behoefte om te werken. Ik zou geen dag of uur van mijn kind willen missen! Ja, soms gaan ze logeren of nv naar school, maar ik zou niet willen werken. Ik hoef niet per se op eigen benen kunnen staan.

Mijn man werkt voltijd en kan als ZZPer prima rondkomen gelukkig, we kunnen zelfs leuke dingen doen dus ik voel me echt gezegend.

Mijn man en ik hebben een goede relatie, ik weet dat elke relatie op de klippen kan lopen maar ik weet dat ook als we de keus maken te scheiden, hij mij niet in het diepe gaat gooien want ik ben de moeder van zijn kinderen, als hij het niet voor mij doet, dan de kinderen. Dit heet vertrouwen, iets wat elke relatie moet hebben.

Ik vind het jammer, zoveel vrouwen die liever thuis bij kinderen willen zijn maar niet kunnen omdat de man te weinig verdient met full-time baan, ik vind het jammer ook voor de kinderen (niet allemaal) die vanaf baby af aan, superlange dagen weg zijn bij mama, vanuit psychologisch oogpunt is dat echt schadelijk voor de hechtingsband.

Ja ik ben moslima, en men denkt vaak dat ik onderdrukt ben, maar ik geloof gewoon dat dit de beste manier is. Vrouwen en mannen hebben beide eigenschappen waar de een beter in is, lijkt alsof we dat vergeten.

En als mijn dochter arts wil worden, chirurg of gewoon full-time wil werken, dan zal ik daar geen stokje voor steken, ik gun iedereen wat ze willen. Dit is mijn mening, of mijn visie eerder gezegd

Ik denk dat Ik in mijn handen mag knijpen met hoe wij het geregeld hebben hier....

Partner werkt full-time (regelmatig overuren) en vanaf January gaat hij zijn ouderschapsverlof gebruiken in het 4/5de system, dat betekend dat hij minstens 5 jaar 4/5 kan werken en voltijds betaald wordt.

Ik Ben zelfstandige... Momenteel verdien ik nog niet genoeg om me zelf loon uit te betalen, maar wel om een buffer op mijn zaak te creeeren... Ik werk vanuit huis, tijdens schooluren en bij belangrijker deadlines ook in de avond (als de kids slapen) en wanneer partner thuis is....

Huishouden doe ik grootste deel, maar partner helpt mee wanneer ik hem vraag + hij heeft een paar vaste taken (afval & afwas)

Mijn werk is mijn hobby (voor het grootste deel althans) dus ik haal er zelfs plezier en energie uit - hoewel dat nu wat minder is met lock down, minder klanten en hoogzwanger zijn 😂

Hier ook een balanstrutje, mijn man een balanslulletje 😅.

Wij hebben ervoor gekozen beide parttime te werken, simpelweg omdat we vinden dat we werken om te leven, en niet andersom.

We reden het financieel prima op 2 parttimesalarissen (samen werken we 60 uur).

In ons huidige leven, zijn wij financieel afhankelijk van elkaar. Wij kunnen beide de kosten van onze huidige uitgaven niet dragen in ons uppie, maar we vinden dat geen probleem. We zijn namelijk samen. En dragen samen de kosten.

En eerlijk... bij het afsluiten van de hypotheek houden vrijwel alle stellen toch rekening bij een dubbel salaris? Muv als je weet dat 1 van de 2 gaat stoppen.

Ik vind parttime kunnen werken een zegen, die we zeker moeten koesteren.

Interessante eerste aflevering. Hier 28/32 u en mijn man 36 in 4 dagen.. 2 dagen opvang. Ik ben zelf van mening dat dit voor ons de beste manier is, maar dat ieder daar een eigen keuze in heeft. Hoop dat ze ook nog aandacht besteden aan de kinderen, hoe is het voor ze dat ze constant thuis zijn bij bijv mama? Hoe is dat voor de ontwikkeling? En ook andersom, hoe is dat voor kindjes met 2,3,4 dagen opvang?

Hier merk ik dat opvang geweldig is, hij wil er zo graag heen, spelen met kindjes en flink sociaal...

Bij ons zijn de rolpatronen niet traditioneel, we zorgen beide voor ons kind ( bijna 2 kids) en koken, wassen, strijken ook beide. Ik zou niet anders willen..

Maar nogmaals, ieder zijn ding. Ik vind het verschrikkelijk dat mensen altijd maar hun oordeel klaar hebben!

De verlofregeling zou hier wel uitgebreider mogen, wat iemand hier onder benoemde.. in onze buurlanden is dat allemaal veel beter geregeld en kun je makkelijker langer thyus blijven als je wilt...

Ik vind het wel heel simpel gezegd "in Nederland". In Nederland moet je normaal gesproken na 10 weken weer werken met je pasgeboren baby. Ik weet dat je in Polen een jaar krijgt. En dan nog ouderschapsverlof kunt opnemen. En ook al heb je nergens last van kun je vanaf dag 1 van je zwangerschap thuis blijven. Ik ken moeders in het buitenland die hoofdzakelijk of niet of parttime werken.

Traditionele rolpatronen? Ik denk dat het gewoon de natuur is. Ons dochtertje vindt vanaf geboorte al het meeste troost en behoefte bij mij. En haar papa is de liefste papa te wereld.

Wij hebben gekeken naar de behoefte van ons kindje en 3 dagen werken vinden wij ideaal. Eén dag per maand papadag en dan gaat mama werken. We vinden dit een goede balans, wonen helemaal naar wens en kunnen ook aan de toekomst van onze kindjes werken.

Als de kinderen iets groter zijn komt meer werken wel (nu 3 jaar en moet nog geboren worden).

Zo doen wij het en we gaan niet bezuinigen op de behoeften van onze meid om meer te kunnen kopen. Wat we nu kunnen vinden we leuk zo.

Zo is elk kindje anders en ik denk dat het echt afhangt van hoe je kindje is en de behoefte van het kindje hoeveel de ouders gaan werken. Dus ik denk dat alle kanten mogelijk zijn kijkend naar het kindje.

Het belangrijkste lijkt me dat het goed is voor het kindje.

Hoe gelukkig zijn die landen vraag ik me af (en in de toekomst?).

"Vastgeroeste denkbeelden"? Ik denk dat het beeld juist aan het veranderen is dat steeds meer mensen gaan werken in te leven ipv andersom.

Waarom lijkt bijna iedereen er zo maar vanuit te gaan dat de VROUW parttime of niet gaat werken zodra er een kind komt? Hopelijk gaat de serie daarover. Carriere offers moeten echt veel meer door vaders gemaakt gaan worden ipv altijd maar door de moeders, tenminste als je een geemancipeerde samenleving wil.

Persoonlijk vindt ik het jammer dat je bijna niet meer echt de keuze hebt om volledig te stoppen met werken als je dat als moeder/vader wilt. Tenminste niet als je een modaal inkomen hebt.

Ik werk zelf 24 uur maar het allerliefst zou ik thuisblijven bij mijn meisjes. Helaas is dat op dit moment financieel niet haalbaar (en ja dan hebben we al gekeken om alle luxe dingen eraf te laten) en dat komt vooral omdat eenverdieners belastingtechnisch enorm benadeeld worden..

Vanuit de overheid willen ze gewoon liever dat vrouwen parttime werken..

Het is uiteraard fijn dat we niet fulltime moeten werken zoals in sommige andere landen en daar ben ik wel dankbaar voor maar het zou nog fijner zijn als je als vrouw nou echt volledig zelf kon beslissen of en hoeveel je wilt werken..

Mijn vriend werkt 38 uur per week en ik heb mn wajong uitkering (oude versie) daarvan kunnen goed leven zonder teveel grote exuberante uitgaves.

Voordeel dat ik niet verplicht ben om werk te moeten zoeken ivm participatiewet. Heb t al druk zat met t opvoeden van mn zoontje, en hopelijk in de toekomst nog een kleintje. Huismoeder zijn is ook werk tenslotte, al is t onbetaald

Ik ben ook zo’n parttimer inderdaad en hoogopgeleid (arts diploma). Als ik geen kinderen zou willen, had ik zeker verder gestudeerd. Wat moet ik anders met mijn leven doen haha? 😅 die optie heb ik gelukkig wel en als ik fulltime ga werken dan kan ik financieel wel op mijn eigen benen staan. Momenteel verdien ik met mijn part time baan van 24h ongeveer evenveel netto als mijn vriend die fulltime werkt. Ik zou graag zo iemand willen zijn die lekker huismoeder is met jonge kinderen. Dat we het allemaal rond kunnen krijgen op 1 salaris van man (die overigens niet huisman zou willen zijn), maar dat gaat helaas niet. Ik wilde altijd dolgraag zoiets simpels doen als de kinderen van school halen, maar met veel artsenbanen gaat dat niet. Ik sta momenteel liever het huis te poetsen dan dat ik naar mijn werk ga. Ik vind het een fijn gevoel als ik thuis de zaakjes geregelde heb ook qua huishouden en vind het leuk als ik mijn vriend daarmee kan verrassen. Koken, de tafel voor hem gedekt als hij thuis komt. Dat soort huishoudelijke zorg taakjes waar ik nu vaak nog niet de tijd of energie voor kan vinden. Kortom ik hou van het traditionele rollenpatroon :p hulp is natuurlijk altijd welkom. Nu heb ik het idee dat ik niet echt de keuze heb om niet te werken (financieel, een huis kopen op 1 salaris is in 9 van de 10 gevallen al niet mogelijk ook al heeft mijn vriend ook een master diploma), ik heb wel de keuze minder te werken dus ga ik daarvoor! 😄

Ik denk dat heel veel problemen verholpen kunnen worden als:

1, de relatie gelijkwaardig is, dus, als beiden een baan hebben en er komen kinderen, dat dan ook beiden kijken naar de mogelijkheid om 1 dag minder te werken, of ouderschapsverlof op te nemen zodat het financiële last over beide ouders verdeeld wordt.

2. Als je een eerlijke en gelijkwaardige relatie hebt, zou het geen biet moeten uit maken wie wat verdiend. Ik snap de stellen nooit zo goed dat men koste wat kost het financiële deel gescheiden willen houden. Je kunt toch én én doen? Je vormt toch samen een gezin? Gooi alles op een hoop, betaal alles wat moet, en wil je echt perse nog eigen geld, dan deel je alles onder de streep eerlijk, zodat je zelf nog een eigen vermogen opbouwt en er niemand achter af kan klagen mocht het ouder paar na jaren toch uit elkaar gaan. Regel dat bij een notaris en heeft men allebei vermogen.

3. Mensen ook eens wat meer tevreden zouden zijn. Mensen willen van alles, uiteten, uitgaan, kleding, uitstapjes, gadgets, vakantie, mooi en duur huis met maximale hypotheek, ja allemaal leuk. Maar aan iedere levensstijl hangt een prijskaartje, Tja en als mensen zich dit dan allemaal willen veroorloven snap ik wel dat het parttime baantje van moeder met slechts 16 uur niet genoeg is en ze wellicht 32 uur 'moet' maken om alles te kunnen wat men wil. Het zijn namelijk ook steeds die mensen die veelal klagen over, druk, druk, druk, druk, ja inderdaad, daar zou ik het ook aardig druk mee hebben als ik mezelf dit allemaal zou op leggen. Ik ken er ook genoeg die, als ze hun pensioen naderen en terug kijken op hun zo drukke leven denken, wat jammer dat ik niet wat meer tijd heb genomen voor/met mijn gezin.

Ik zeg ook niet dat ik vind dat men niet moet gaan werken, uiteraard, is zelf wel goed en dat doe ik zelf ook. maar nog mooier zou het zijn dat partners in plaats van financiële onafhankelijkheid nastreven, een eenheid gaan vormen. Waarbij vooraf aan elkaar gedacht wordt. Kan het uit dat de man het geld alleen verdiend? Dan moet hij die periode ook zorg dragen dat zijn vrouw een vermogen opbouwt, als ze toch besluiten het gescheiden te houden. Gaat een van beide ouders minder werken ivm komst kinderen? Dan óók zorgen dat vrouwlief een vermogen blijft opbouwen.

Mocht men dan alsnog gaan scheiden, dan blijft de partner die tijdelijk, of gedeeltelijk zijn maar in de meeste gevallen haar baan opgezegd heeft, niet berooid achter, want het is natuurlijk wel zo, dat de ouder die thuisblijft, het fulltime werken van de ouder mogelijk maakt.

Gelukkig kan ik prima op eigen benen staan als dat moet, maar mede mogelijk gemaakt doordat wij financieel zorg voor elkaar dragen. Ik het meeste thuis, hij aan het werk. Maar, bij scheiding is het niet zo dat hij er dan met de poen van door gaat 'omdat hij werkte en ik niet of nauwelijks'. Het was destijds een gezamenlijk keuze, en hoewel ik er niet voor betaald kreeg, heb ik minstens zoveel bij gedragen aan het gezin als hij. Gelukkig denkt mijn partner er ook zo over.

Ik ga hier vast veel kritiek op krijgen, maar ik denk vaak aan welk voorbeeld ik voor mijn kinderen wil zijn. Ik heb verschillende rollen in mijn leven en verschillende talenten die ik allemaal wil ontwikkelen. Bijgevolg ik werk (ja, veel) en ik ben tegelijkertijd een goede moeder en ik doe nog een hobby. Het is hier niet steeds rustig thuis, ik moet prioriteiten stellen en sommige zaken geef ik bewust uit handen (vooral huishouden). En soms is het even té druk. Maar mijn kinderen kennen een warm nest. En ze leren dat ze alles kunnen bereiken zonder bepaalde dromen op te geven of uit te stellen. Mijn beide ouders hebben altijd voltijds gewerkt en zo ook mijn grootouders (mijn grootmoeder was zelfs directrice op een grote school). Ik heb nog steeds een goede, warme band met mijn ouders en grootouders. Mijn kinderen zijn heel geïnteresseerd in mijn job en praten hierover ook met hun vrienden. Zij hebben zelf grote dromen die ze zullen kunnen verwezenlijken door hard te werken (en ook doordat wij het financieel gemakkelijk zullen kunnen betalen, al is dat bijzaak). Dat voorbeeld wil ik hen geven.

Ik werk zelf 24 uur en mijn man 36 uur per week. Met drie dagen in de week werken ligt mijn loon per maand op hetzelfde niveau als het minimumloon voor een fulltimer. In theorie ben ik dus gewoon economisch zelfstandig en met mij heel veel vrouwen want om economisch zelfstandig te zijn, dien je minimaal 70% van het minimumloon te verdienen. Daar zit ik dus ruim boven. Ik zie dus niet in wat het grote probleem is als je als vrouw en moeder ervoor kiest om parttime te werken. Ik vind dat ik juist de balans heb gevonden tussen werk en gezin. Ik realiseer mij ook terdege dat wij op dit punt in Nederland een luxe positie hebben.

Ik ben ook van mening dat vrouwen die al dan niet vrijwillig fulltime werken, absoluut niet afgeschoten dienen te worden en in de optiek van anderen hun kinderen verwaarlozen door niet zelf fulltime voor hun kinderen te zorgen. Als papa minder gaat werken en mama meer, is dat raar en andersom normaal. Die gedachte vind ik dus niet normaal en op dat punt is er in Nederland nog veel te verbeteren.

Nou, dan ben ik heel blij dat ik in Nederland woon!

Wij werken beide officieel 4 dagen, maar tot de kids naar school gaan, neem ik 1 dag ouderschapsverlof op.

De oudste gaat sinds kort 2 ochtenden naar de peuterspeelzaal. Voor de rest wisselen wij elkaar af en past mijn lieve moeder 2 dagen in de week op.

Ik begrijp heel goed dat sommigen geen keuze hebben, of geen oppasoma's.

Helemaal stoppen met werken zou ik ook niet willen. Drie dagen werken vind ik perfect.

Nou, dan ben ik heel blij dat ik in Nederland woon!

Wij werken beide officieel 4 dagen, maar tot de kids naar school gaan, neem ik 1 dag ouderschapsverlof op.

De oudste gaat sinds kort 2 ochtenden naar de peuterspeelzaal. Voor de rest wisselen wij elkaar af en past mijn lieve moeder 2 dagen in de week op.

Ik begrijp heel goed dat sommigen geen keuze hebben, of geen oppasoma's.

Helemaal stoppen met werken zou ik ook niet willen. Drie dagen werken vind ik perfect.

Dit lijkt me een hele goeie serie

Bij mijn oudste bleef ik 32 uur werken. Hij heeft er geen last van gehad. Bij mijn tweede 28uur gaan werken. Bevalt goed. Ik kan ook altijd weer terug naar 32. Werken is voor mij wel belangrijk, dit qua salaris en ik functioneer niet als ik voor langere periodes thuis zit. Klinkt gek maar ik moet gewoon bezig blijven. Maar het is wel zo dat het niet ten koste zal gaan van onze kinderen. Ze gaan naar de opvang en soms naar oma en ze vinden het prima. En soms is mijn rooster zo dat ik geen oppas nodig ben in 1 week. Dus vandaar dat het hier wel mee valt.

Ohja wat hier wel is dat ze meestal vanaf 2,5 5 dagen naar school gaan , elke dag van 8:40 tot 15u 15 enkel woensdag tot 12u:15. Zo zijn er ook genoeg dat tussen de school uren gaan werken en hun kind maar 1 of 2uur na school alleen bij de papa of iemand anderss is

Ik moet wel zeggen dat hier in België de meeste vrouwen wel fulltime werken , meestal wel om financiële redenen.

Die de mogelijkheid hebben om de uren zo wat te kiezen is ofwel mama of wel de papa thuis is met de kinderen. Je word bijna scheef bekeken als je niet fulltime werkt.. waar ook wel veel gebruik van maken is de ouderschapsverlof.

Als je man maar een gewone inkomen heeft en je gaat als vrouw niet werken ga je ook geen uitkering blijven ontvangen dus heb je niks..

En als alleenstaande heb je bijna geen keus dan fulltime te werken, hier zit je rap aan 600a 700 huur , dan nog stroom en gas 150 euro 50-100 euro voor internet en je gsm dan nog alle verzekeringen ongeveer 50 euro per maand. Als je dan nog een auto zou hebben een verzekering ongeveer 100 euro , en dan heb je nog eten enz gekocht. Betaal dat maar eens met een uitkering van 1300 (dat je gaat verliezen bij langdurig werkloosheid)of een parttime job van 800/900 euro. .

Ik heb hier wel veel gelezen dat veel vinden dat fulltime veel te veel is en de meeste minder uren werken in NL.

Ben blij dat ik de luxe positie heb om te kiezen. Mijn man werkt in de zeevaart dus die is de helft van het jaar weg. Mijn oudste dochtertje is de eerste jaren veel flink ziek geweest. Ik had een probleem gehad als ik telkens mijn werkgever had moeten afbellen daarvoor. En ben blij dat ik zonder zorgen bij mijn kind kon zijn als ze ellendig was. Nu gaat ze net naar school, ze behapt het allemaal net, en komt soms helemaal ellendig, moe of hongerig uit school. Ik ben blij dat ik de situatie dan zelf juist kan beoordelen en er voor haar kan zijn op het moment dat ze even rust nodig heeft om even op te laden en daarna weer verder te kunnen. Kleine simpele dingen waardoor ik me rijk voel dat ik op dat moment zelf degene kan zijn die haar opvangt, of ze nu juist heel erg enthousiast is over iets, of juist helemaal niet lekker in haar vel zit. Fijn om haar als moeder te sturen en aan te voelen.

Ik besef dat niet elke vrouw die luxe heeft of thuis zijn leuk vind.

Ik kies er bewust wel voor, ook al vind ik het misschien niet altijd even uitdagend. Omdat hun vader de helft van het jaar weg is, ze maar 1x klein zijn en ik het waardevol vind dat ik er vaak voor ze kan zijn, omdat ik als moeder de kinderen het beste begrijp. Maar ieder z'n keuze hierin.

Naast het moederschap heb ik nog een vrijwilligersfunctie die ik heel leuk vind en zelf kan indelen wanneer het me uitkomt. Zo houd ik toch nog een lijntje met de maatschappij en ben ik meer dan alleen moeder. Mijn tijd komt welweer.

Discussie in 3,2,1....

Zeker interessant. Vind dat vrouwen de keuze zelf moeten maken en vind het erg onterecht dat een vader vaak 5 dagen werkt en gerust hele periodes in het buitenland mag zitten, terwijl als een vrouw datzelfde doet het een “slechte moeder” is.

En dat een man altijd “maar” 4 dagen werkt terwijl een vrouw “wel” 4 dagen werkt.

Dat alles daar gelaten: ik vind het een goede luxe dat een van de twee, of beide, als gewenst parttime kunnen werken.

Eerlijk is eerlijk: ik zou het zelf heel vervelend vinden als mijn kinderen elke (doordeweekse) dag naar de opvang zouden moeten. En ik vind het feit dat hier zoveel part time gewerkt wordt ook helemaal niet iets kwalijks (wat in de politiek en zo wel zo bekeken lijkt te worden).

Ik heb wel fulltime gewerkt voor ik kinderen kreeg maar achteraf denk ik eigenlijk... waarom, ik red het met 4 dagen ook prima qua salaris ;) je werkt toch om te leven...

Wow, ik lees hier meteen weer reacties van dames die los gaan op fulltimers en dat ze dat niet begrijpen en Waarom die dan aan kinderen beginnen?

Wij werken beide fulltime.

Als de kleine er straks is blijf ik fulltime werken en gaat mijn man 3 / 3.5 dag werken.

En daarmee hebben we de ene week 2 en de andere dag 3 dagen opvang nodig.

Dat is niet meer dan de gemiddelde dame hier..

Ik ben blij dat het zo kan in Nederland....zou niet aan moeten denken om fulltime te werken en alles van mijn kinderen te moeten missen.

Oh dat ga ik ook kijken. Interessant

Fulltime werken zou ik niet (meer) aan moeten denken nu als mama zijnde. Niet werken daarentegen moet ik ook niet aan denken! Ik geniet zo van mijn werk, even iets anders, mijn ‘hersenen’ gebruiken, uitgedaagd worden, kinderloze collega’s spreken die wat andere interesses hebben en tonen haha.

Wat me ook gerust stelt is dat mijn dochtertje 1 dag per week naar het kdv gaat, en het zichtbaar enorm naar haar zin heeft daar. Staat elke week te popelen bij de deur met d’r tasje als we er weer heen gaan.

Maar ons kind élke dag naar de opvang brengen, dat is duidelijk niet onze keuze. En gelukkig hoeven wij beide niet fulltime te werken qua kosten en inkomsten

Ik zag haar vanmorgen bij koffietijd. Waar ik het mee eens ben: het is schandalig dat vrouwen met dezelfde of zelfs betere kwaliteiten minder snel worden aangenomen en ook gewoon vaak minder betaald krijgen dan mannen. Dat werkgevers maar liever mannen aannemen, dan zit je in elk geval niet met het risico dat ze zwanger worden en er een tijd tussenuit moeten. Er valt echt nog wel wat te verbeteren in NL wat dat betreft.

Wat mij altijd irriteert: dat gezeur over financiële onafhankelijkheid. Ik werk parttime, mijn man fulltime. Hij verdient zo’n 65% van ons gezamenlijke inkomen, ik zo’n 35%. Hij is dus net zo min financieel onafhankelijk dan ik. Samen dragen we namelijk de lasten van ons leven. Zouden we nu uit elkaar gaan, dan zouden we allebei onze levenswijze flink moeten aanpassen om in ons eentje de hypotheek op te hoesten, de boodschappen te kunnen doen enz. Ik snap dus niet zo goed waarom vrouwen altijd financieel onafhankelijk moeten zijn. Moet je dan je hele leven gaan aanpassen voor het geval je misschien ooit uit elkaar gaat? Daar ga ik niet vanuit, en mocht dat wel gebeuren, dan zorg ik dat ik dan financieel onafhankelijk word.

Niets tegen 2 verdieners full time, maar waarom heb je dan kinderen wanneer je voor maar 25% de opvoeding zelf doet?...

Ik vond het bij mij thuis juist heerlijk dat mn ma er was nadat ik uit school kwam.

Uiteindelijk wat je ook kiest, de keuze is aan de vrouw.

Interessant!

Ik ben thuisblijfmoeder met 2 kids, goed opgeleid met HBO functie en ik heb zelf heel bewust ontslag genomen na de komst van de 2e. Waarom zou ik mijn kinderen door iemand anders laten opvoeden? Mijn man werkt veel +- 70 uur per week ivm eigen bedrijf, ik help waar mogelijk vanuit huis mee. Heerlijk:) snap niet waarom vrouwen willen werken als je aan je kids opvoeden een fulltime baan hebt! Zo krom dat je zelf gaat werken- en anderen laat werken voor de opvoeding van jou kinderen 🤔

Ieder zn eigen keus, maar snap echt niet dat je alleen al qua belasting enzo meer moet betalen in een eenverdienersgezin. Over discriminatie en ongelijkheid gesproken... Wij mogen toch zeker zelf bepalen hoe we ons gezinsleven indelen. Wij zijn blij dat we kinderen gekregen hebben en we nemen en voelen de verantwoordelijkheid die zo veel mogelijk zelf te verzorgen en op te voeden.

Misschien daalt het aantal echtscheidingen wel als de vrouwen iets meer thuis zouden zijn bij de kinderen en meer tijd hebben voor hun man😀

Er komt tijd voor mantelzorg en vrijwilligerswerk. Maar dat belonen/ stimuleren vanuit de overheid? Echt niet... de vrouw moet werken. Zucht.