Ik ben echt erg!!!
Ik heb me gisteren geamuseerd met kaartjes te maken voor bij nieuwjaar rond te sturen. Ik wil als ik zwanger moest zijn t tegen iedereen te tegelijk vertellen en aangezien dat niet iedereen een pc en internet heeft doen we het op de oude manier. Ik wil eigenlijk niet dat mijn moeder en mijn zus t tegen iedereen gaat zeggen, die eer is voor ons vind ik, en aangezien ik niet overal tegelijk kan zijn, snap je???
Ik heb voor de ouders een kaartje gemaakt en dat ga ik in een kadertje steken met de tekst ( en een foto van babyvoetjes):
Lieve
Liefste opa en oma
Jullie kunnen me nog niet horen
Jullie kunnen me nog niet zien
In (maand) word ik geboren
Mag mijn eerste fotootje in dit lijstje dan misschien?
Dan zullen ze het wel weten zeker he!!!
Voor de rest heb ik een ander kaartje gemaakt met het tekstje (kan de voorlaatste zin nog altijd aanpassen als t volgend jaar pas lukt he)
Ook al ben ik nog niet geboren, toch laat ik al iets van mij horen
Ik zit reeds een paar weken in mama's buik
maar het duurt nog een poosje vooraleer ik echt opduik
daarom wens ik je nu al een gelukkig 2009, mama en papa hebben eindelijk hun zin gekregen!!!
Hihi, leuk he, die laatste ga ik dan ook op mijn werk afgeven ipv het zo te vertellen. Ik weet dat het nog vroeg is maar ik ga toch mijn mond niet kunnen houden en ze gaan dat aan mij zien want dan gaat t geluk van mij aflopen. En als er iets moest foutlopen, dan kan ik alle steun en begrip goed gebruiken. De meisjes van mijn werk, die aan mijn eiland zitten, zijn meer vriendinnen dan collega's.
Ik heb ook al een mooi gedichtje gevonden voor op het geboortekaartje, ja ik weet dat ik snel vooruit loop maar ik kan de laatste tijd echt niet meer aan iets anders denken. Ik dacht van, ik ga eindelijk nu eens voor mijn rijbewijs, wat ik al zo lang graag wil, maar zelfs dat intresseert me niet meer.
Korte beentjes, miniteentjes
Lachend mondje, pamperkontje
Welkom lieve ukkepuk
Jij bent ons eerste meesterstuk
of
Je hebt 2 kleine handjes
Geef ons er elk een
Dan leiden we je rond tot je zegt
Mama, papa, ik kan het nu wel alleen!
of
Ik kreeg van mama een ballon
Waarin ik 9 maanden leven kon
Nu werd die toch wel wat te klein
En dat vond k niet meer fijn
Dus heb ik hem maar fit gestoken
En ben ik in papa’s armen gedoken
lief he en nog 2 gedichtjes, beetje tegendraads met de rest
Ik zit in de kamer en kijk om me heen
Ik zie mijn man
Maar toch voel ik me alleen
Alleen met mijn woede en mijn verdriet
Ik probeer niet te wenen
Want als hij dat ziet
Vraagt hij me: waarom, en dat kan ik niet zeggen
Ik wil hem niet kwetsen door steeds uit te leggen
Dat ik aan onze kinderwens zit te denken
Dat ik hem zo graag een evenbeeldje van hem
Zou willen schenken
Wij zijn allebei kinderloos, het is ons probleem
Maar soms voelt samen zijn ook alleen
In gedachten
In gedachten hoor ik je huilen
Maar mijn eigen tranen probeer ik te verschuilen
In gedachten lig je in mijn armen
En je glimlach kan ons hart verwarmen
In gedachten maak je al deel uit van ons leven
En zullen we je al onze liefde geven
In gedachten hebben we al een naam
En staat de ooievaar voor het raam
In gedachten ben je er al zo vaak
Maar wanneer is het dan eindelijk raak
In gedachten weten we het ook niet meer
Die grote onzekerheid, keer op keer
In gedachten schuilt veel verdriet
Waarom je niet mag komen, weten wij niet
In gedachten voelt mama zich zo falen
Omdat zij die ene test maar niet kan halen.
Ni normaal he bij mij!!!
Allee hoop dat we niet lang meer moeten wachten!!!
Doeikes
PS: ik weet dat ik overdrijf maar ik ben supergelukkig met mijn 'eindelijk vruchtbaar zijn' (zie mijn gezondheidsgeschiedenis) en dat uit zich zo. Er is niemand die mij kan verbieden om daar blij voor te zijn.
reacties (0)