Na een paar heftige maanden in één keer weer het gevoel dat we vooruit kunnen kijken. Alle onderzoeken zijn gedaan, de uitslagen binnen en eigenlijk nog niks wijzer. (behalve dat het een meisje was) Een echte diagnose hebben we niet, er zijn wel een groot aantal zaken uitgesloten. Aanvankelijk dachten ze dat onze friemel het syndroom van Turner had, maar dat is ook uitgesloten. Onze sepcialist zegt nog steeds dat zij ervan uitgaat dat alle ellende op "domme pech" berust!
En daar heb ik eigenlijk wel rust bij. Zoveel rust dat we hebben besloten om alle voorbehoedsmiddelen weer aan de wilgen te hangen. En maar zien waar het schip strand! Vind het wel mega spannend!
Hou jullie op de hoogte!
reacties (0)