Bevallings verhaal

Bevallingsverhaal

Vrijdag 11 september 

Afspraak verloskundige 12.30 (controle); bloeddruk goed, baby's hartje klopt mooi maar na een week met voorweeën eindelijk kijken of er een mogelijkheid is tot strippen.

Hup op de tafel met mijn broek uit, al 2 cm ontsluiting.. Strippen word dus meteen gedaan, met 5 minuten lopen we weer richting de auto.. Ik voel al wat krampen maar dit voelde ik al een week lang, dus op verzoek van de verloskundige moest ik goed rusten en naar mijn lichaam luisteren. Ik merk dat het geen oefenweeën meer zijn dus besluit even op bed te gaan liggen.

14.00 Jeada en Chloë uit school gehaald en afgezet bij een vriendinnetje.. 

14.30 zijn we weer thuis, de weeën worden erger. 

Om 15.30 zeg ik dat Robin de verloskundige moet bellen! Want voor mijn gevoel gaat het nu gebeuren. 

16.00 de verloskundige doet inwendig onderzoek en heb rond de 3 cm ontsluiting. (Schiet niet echt op) de verloskundige komt over 3 uurtjes weer bij ons kijken en adviseert een warme douche te nemen.. Hup onder de douche zakken de weeën langzaam aan af dus besluit om er zo snel mogelijk uit te stappen. De weeën zijn er nog wel maar niet continue, ik zeg Robin dat we net zo goed iets kunnen gaan eten. Tijdens het eten komen de weeën toch weer terug dus besluit weer naar boven te gaan. Ze worden steeds erger en gelukkig komt de verloskundige bijna! 

19.00 de verloskundige vraagt hoe alles gaat dus heb het allemaal uitgelegd, ze wil even mee voelen wat de weeën precies doen.. Nog steeds 3 cm! Ze verteld mij dat het nog steeds alle kanten op kan gaan.. De moed zakt in mijn schoenen en begin even te huilen. Ze besluit na een paar weeën nog een keer te kijken en ik zit op 3 een kleine 4 cm, ze breekt mijn vliezen en daarna werd alles nog erger! De weeën komen zo krachtig dat ik geen houding meer weet te houden. Rond lopen en puffen, hangend aan Robin puffen, liggend wil ik absoluut niet! De rugweeën zijn er inmiddels ook bij gekomen.. Na nog een keer onder de douche te hebben gestaan om de rugweeën wat handelbaarder te maken wil de verloskundige kijken wat er is gebeurd qua ontsluiting. Nog steeds 3/4 cm!!!!!! 

Inmiddels is het nu al 22.30! Ik kan soms de weeën al niet meer weg puffen dus gil het meer uit dan dat ik kalm kan blijven.. Ze zegt mij dat het zo maar kan zijn dat ik straks opeens een grote sprong maak qua ontsluiting en vraagt of ik de douche niet nog een keer wil proberen.. Weeën komen nu erg snel achter elkaar dus lopend naar de badkamer voel ik mijn benen zo erg trillen en puffen gaat ook niet meer.. Ik voel me machteloos en schreeuw in de badkamer dat ik niet onder de douche wil maar iets tegen de pijn! Als ik al zo lang blijf steken op 3/4 cm met zo een onmenselijke pijn (alsof ik al 9cm ontsluiting heb) kan ik dit niet thuis besluit ik. De verloskundige belt het ziekenhuis en we mogen komen. Dus laatste spullen worden gepakt, maxicosi niet te vergeten en gillende weeën verder stappen we eindelijk de auto in. Het ziekenhuis is maar 5 minuten rijden maar deze pijnlijke reis duurt wel uren te duren.. Weeënstorm in de auto waar je absoluut niet anders kan dan zitten zijn vreselijk! 

Er word een rolstoel voor mij gehaald en word meteen de verloskamer in gereden. Ondertussen is het al 23.00 en word mij nog eerst een 30 minuten ctgscan aangehouden voordat ik iets tegen de pijn kan krijgen! Na elke minuut te hebben geschreeuwd en mijn rugweeën werden gemasseerd door Robin krijg ik eindelijk een infuus met een pompje! 

23.30 De weeën voel ik nog steeds vreselijk maar als geen wee heb ben ik stoned en merk niet eens wat er om mij heen gebeurd.

Elke seconde kijk ik of ik al op het lampje mag drukken! 

Zaterdag 12 septmber

Ik voel persdrang! Ik heb 9 cm ontsluiting en mag nog niet persen! Sorry ik hou het niet meer schreeuw ik uit ik ga persen! De laatste cm word weg geduwd door de verloskundige en zijn hoofdje komt te voorschijn! Ik voel dat ik ontlasting krijg zeg ik! Zijn hoofdje was er al uit en ik wou niet persen! Het doet te veel pijn en schreeuw de boel nogmaals bij elkaar! (Er was helemaal geen ontlasting) Nadat ik er klaar voor was perste ik nog één keer en lag mijn kleine Jordan om 00.19 op mijn buik! Ik heb dus geen half uur pijnstilling gekregen, Robin begint te huilen en ik ben nog te veel bezig met de pijn.. Ik kijk naar zijn gezicht en ben dol gelukkig! 

Dit was voor mij een helse bevalling en kijk er ook echt niet met trots of blijdschap naar terug! Ik ben heel blij dat het achter de rug is en geniet nu des te meer van mijn kleine baby. Hij woog 3265 gram en was 48 cm lang.. Voor mij geen bevallingen meer..