Even vanuit de kraamsuite

Bedankt ladies voor alle lieve reacties. We zijn nog op de kraamsuite van het ziekenhuis, alles gaat goed en nu op dag 3 na de keizersnede is de pijn goed te doen met paracetamol. Gister had ik daar nog een pijnstiller bij en de dag van de operatie natuurlijk de morfine achttien en de ruggenprik.


We zijn heel blij met de datum die Sofie gekozen heeft voor haar geboorte 12-01-2012. Dit was ook de datum die onze voorkeur had bij de planning van de keizersnede. Uiteindelijk stond deze op 17-01-2012 dus gepland omdat dit gewoon voor Sofie beter was volgens de gyneacoloog.


Na de volle maan van 9 jan j.l. Sprak ik onze dochter toe dat het vanaf nu welkom was en dat de ks op de 17e gepland was. Ook zei ik als zij een andere dag wou komen dat ze dat dan maar moest aangeven. Nou dat deed ze want op 10 Jan kreeg ik uiteindelijk weeen activiteit, voor mij voelde dit als het begin van de bevalling. Ik was er heel benauwd voor dat het voor de geplande dd ging doorzetten. Ook was ik van mijn eerste best snel gevallen, namelijk in 5 uur + 10 min persen, dus met dat in mijn achterhoofd vond ik het te spannend.

De gyn had me namelijk uitgelegd dat door de deels voorliggende placenta, veel bloedverlies het gevolg vaak is. En een gewone bevalling dus te risicovol voor ons beide.


De 11 had ik nog een aantal afspraken staan in het Zkh ten voorbereiding op de keizersnede. Ik besprak met de gynacoloog mijn constante harde buiken, misselijkheid en weeenactiviteit. De gyn ging meteen bellen, morgen is er nog wel plek voor een sectio zei hij.

Ik huilde, omdat ik zo blij was dat hij me serieus nam. Beide hadden we dus het idee dat ik de geplande dd een week later niet zou halen.


De rest van de dag zat ik in een soort roes, morgen ging het al gebeuren.

Do de 12 heb ik eerst nog wat tijd schriften gekocht voordat we ons om 12 uur in het ziekenhuis melde.

De keizersnede vond ik toch best heftig. Zeker ook omdat het niet lukte de ruggenprik te zetten. Er moest een andere (meer ervaren) anesthesist aan te pas komen) toen lukte het gelukkig bij de eerste keer prikken.

Ze moesten wel even wachten want ik werd duizelig door de vijf mislukte prikpogingen van de eerste.

Toen ging alles vrij snel. Sofie is geboren om 12:43 en verliet met mijn man de o.k. Om op zijn blote borst op Mama,s terugkomst te wachten.

Het hechten duurde voor mijn gevoel te lang... Want ik wou ook naar Sofie.

Ze deden hun uiterste best en uiteindelijk heb ik sofie binnen iets meer dan een uur na haar geboorte kunnen aanleggen aan de borst. Heel fijn.


Nu op dag drie kan ik het af met alleen paracetamol tegen de pijn en drinkt ze al goed aan de borst. We gaan weer voor een jaar borstvoeding, want zolang heeft mijn dochter het ook gehad.


Sofie is een rustig kindje, grappig om te merken dat de indruk die ik van haar had in mijn buik. Ook zo blijkt te zijn...

Morgen mogen we lekker naar huis al zal ik de komende tijd nog rustig aan moeten herstellen van de keizersnede.


Wel vind ik dat ik deze keer, (tweede kindje) intenser en rustig bekeef dan de eerste keer, ondanks de ks. Je weet nu meer wat te doen en wat te verwachten en dat geeft rust.


Mijn dochter van 4 is ook helemaal blij en verlieft op haar zusje.

Ze was alleen niet blij met haar naam. Mijn dochter noemde de baby al vanaf 15 wkn zwangerschap 'zalievia' dus zo heeft ze voor haar nog steeds.

Sofie's tweede naam Livia is afgeleid van zalievia hihihi.

Dus toen oma haar vertelde dat Sofie geboren was had ze 'boos' gezegd nee, je vergist je, ze heet Zalievia. Hahaha... Van mij mag ze haar zusje zalievia blijven noemen benieuwd Hoelang dat gaat duren. Haha


Ook papa heeft een hechtere band met Sofie doordat hij de eerste opvang heeft gedaan... Heel bijzonder om te zien.