Twijfels over pijnmedicatie bij de bevalling

Begin juni komt onze 2de kleine meid 💛
Ook al is het nog wel een tijdje, ik zit de laatste tijd veel met de bevalling in mijn hoofd, en dan specifiek de keuze epidurale/geen epidurale.

Vorige bevalling heb ik een epidurale genomen omdat ik uren bleef hangen op 6cm. Ik had heel erg het gevoel dat mijn lichaam op was van de pijn en het de ontsluiting tegenwerkte. Na de epidurale ben ik vrij vlot naar de 10cm gegaan. En ondertussen van 6 naar 10 cm kon ik uitrusten en wat slapen. Op 10cm hebben ze de epidurale afgezet. Het heeft toen nog heel wat uren geduurd voor ze ingedaald was (ondanks weeënopwekkers). Maar de epidurale was daardoor wel volledig uitgewerkt tegen dat ik mocht gaan persen en ik vond het wel heel fijn om dát stuk wel volledig natuurlijk te kunnen doen, met de nodige pijn dan wel, maar daar was ik helemaal oké mee.

Maar nu ben ik dus aan het twijfelen. Langs de ene kant denk ik gewoon meteen vanaf dat de weeën pijnlijk worden een epidurale vragen, zodat ik niet uitgeput aan het persen moet beginnen. Ik zou het dan wel terug op 9 of 10cm laten uitzetten, zodat het uitgewerkt is bij het persen.
Bovendien lijkt een (hopelijk) pijnloze ontsluitingsfase me een fijn idee en geeft het me rust als ik nu al zou besluiten om voor deze keuze te gaan.
Maar langs de andere kant denk ik 'Waarom medicatie in m'n lijf gooien die ik misschien helemaal niet nodig heb'. Misschien kom ik deze keer wel door de pijn heen zonder medicatie.Voor de eventuele risico's van een epidurale (verlamming, blijvende zenuwpijn...) ben ik niet bang, maar het blijft wel medicatie die je in je lijf steekt, en ik ben geen fan van die dingen 🤭 En ergens schaam ik me ook als ik gewoon meteen voor pijnstilling zou kiezen. Alsof ik een watje ben die niks aankan 🙈 wat misschien ook wel zo is hoor 😂
Vorige keer heb ik trouwens wel eerst geprobeerd in bad te gaan tegen de pijn, muziek op te zetten om me af te leiden, drukpunt massage... Maar niets hielp. Het bad maakte het juist erger. Ik heb ook gelezen over hypnobirthing maar denk niet dat dat iets voor mij is.

Ik weet dat er niemand voor mij kan beslissen, maar misschien kan ik hier wel herkenning vinden? Of tips om met deze twijfels om te gaan 😌

1141 x gelezen, 2

reacties (20)


  • L.-123

    Dankjewel allemaal voor de reacties! Helpt me veel ❤️

  • Amatullaah

    Ik had wel erg last van de bijwerkingen.. migraine en rugpijn een jaar lang dus ik kies er niet snel voor.. bij mij laat ik de vliezen breken als het te lang duurt, dan beval ik binnen een uur. Ik vond het bad zelf wel fijn..

    Miss kan je filmpjes van Pleunie Teunis en verlosmoeder kijken? Dat heeft mij ontzettend geholpen bij de 4de

  • Tweede83

    Laat het een beetje los. Je kunt nu wel een heel plan hebben en zelfs een paar dagen voor de uitgerekende datum kan alles anders zijn.

    Wat ik merk aan jou is dat je graag ook zonder wil proberen. Net als de vorige keer. Dan doe je dat gewoon. Met als optie dat je wel een epidurale wilt als het toch niet gaat. Is helemaal niks mis mee dacht ik zo. Bespreek dit met je vk en zet het in je plan. En geen enkele bevalling is gelijk. Valt gewoon van te voren niet te plannen, maar je kan wel je wensen aangeven.

  • Mint123

    Hier bij de tweede geen eens tijd voor pijnmedicatie. Bij de eerste wel en 12 uur geduurd met inleiding en bij de tweede was hij er in 3 uur. Dus misschien helemaal niet nodig

  • Barbamammie79

    Je hoeft nog helemaal niks te beslissen ... ga er maar gewoon blanco in.

    Mijn keuze zou zijn: bevallen in het ziekenhuis. Alle opties staan dan open en je ziet vanzelf hoe het gaat.

    En wil je pijnstilling? Prima

  • Yune

    Heb 3 soorten meegemaakt..

    Inleiding met niet vorderende ontsluiting (5cm) en met epidurale gauw 10cm, duurde wel 4 uur voordat hij zodanig laag zat dat ik kon persen. 45 min.

    Badbevalling zonder pijnstillers, au natural, met 7cm in bad, na een kwartiertje en 5 a 6x meepersen was hij er.

    Bij de laatste bevalling 2 maandjes terug wilde ook weer bad. Maar ontsluiting kwam niet echt goed op gang, 4cm, en gebroken vliezen. Na ruim 12 uur opvangen viel het stil. Blijkbaar signaal van mijn lijf, want mevrouw had in het vruchtwater gepoept. Rond 14.00 in het ziekenhuis aan de opwekkers, laagste stand. Maar dat vond mijn lijf niet leuk, het deed echt zo pijn dat ik in paniek raakte. Ik kreeg door dippen van hartje remifentanil aangeboden, want ruggenprik vonden ze voor haar te riskant. Nou dat spul was even lekker hoor, zo stoned als een garnaal, dat ik bijna vergat te ademen en eigenlijk liever lekker wou wegdommelen. Maar het hielp op zich wel. Na 3 uur was ze er. Moest wel persen zonder de remifentanil, en op de rug, niet iets wat ik had gewild, maarja..

    Doe wat goed voelt, is het advies.

  • Charliecharlie

    Ik zou het echt van het moment laten afhangen. Ik werd bij de eerste ingeleid en na een paar dagen tobben met weeen was ik er zo klaar mee en uitgeput dat ik als een soort grauwe zombie naar de anesthesie vertrok om er zwaar opgelucht vandaan te komen.

    Bij de tweede dacht ik: en nu doe ik het wel zonder. Maar wederom schoot het niet op met de weeën en na bijna een hele dag en 1 centimeter progressie in ontsluiting heb ik weer gekozen voor ruggenprik. Daarna ging het heel snel. Doe wat voor jou op dat moment goed voelt. Je weet nooit hoe het loopt!

  • .proberenvooreenderdewonder

    Zo iets beslis je op moment zelf nu echt niets over te zeggen

  • Possiblymaybe

    Hier sluit ik me bij aan, zonde van je tijd om vooraf over te wijken en te wegen!

  • Boterbloemm

    Ik zou je er vooral niet te druk over maken en het gewoon lekker op dat moment bekijken. Beide opties zijn oke, voel gewoon aan waar jij het meeste behoefte aan hebt in dat moment.

  • AshleyJessy

    Wel is aan de cursus “bevallen als een Baas” gedacht? Op haar insta zie je al veel al veel info, denk dat je wel wat kracht daarin kan vinden.

    Ik denk, als je vrede hebt met wat een bevalling kan doen, je weet wat je mogelijkheden zijn, het durft te ervaren en alles gewoon “neemt” zoals het is, je al ver kan komen. Hoe het dan ook is, met of zonder pijnmedicatie, dat dat prima voor je is.

    Het is jouw bevalling, jouw lijf en jouw baby.

  • Yune

    Dit^ of vrije geboorte

  • Aily

    Zoals de meiden hier al aangeven, iedereen heeft een andere pijn grens en geen een bevalling is hetzelfde. Je weet iig hoe je het zelf zou willen, pijnbestrijding is iets heel normaals en ontzettend fijn dat het er is!

    Mijn tip aan jou wel, voor een epidurale ben je bij 7 a 8 cm vaak al te laat helaas dus je zal dat toch eerder moeten beslissen. Mijn ervaring met 4 bevallingen is persoonlijk, ik wil heel graag die epidurale omdat ik onnodig pijn lijden weg wil nemen, ook met het persen heb ik de epidurale aan staan. Ik voel de weeen en pers er op mee, mijn laatste bevalling duurde het persen 9 minuten. ik ben uitgerekend van mijn 5e in maart en maak weer dezelfde bevallingsplan, ik ga het zien hoe die bevalling weer loopt!

    Kijk in het moment en beslis dan wat jij denkt dat juist is, een bevalling is niet maakbaar, het overkomt je <3

  • ~MamaVan~

    Dat is echt moeilijk te beslissen voor een ander. Ik ben altijd zonder pijnbestrijding bevallen maar heb dan ook probleemloze bevallingen gehad die niet lang duren en weeen die heel intens en krachtig zijn en maar 1x in de 7 minuten komen. Daardoor heb ik snelle ontsluiting maar kan ik ondertussen op adem komen waardoor ik het zelf als niet heel onoverkomelijk zwaar ervaren heb. Ook het persen is 1-2 en daarna geboren. Dus in mijn geval zou het niet nodig zijn. Maar dat zegt niets over jou! Ik zou het gewoon op dat moment bekijken denk ik.

    Overigens was bad hier ook drama. Beste was voorover geleund op rand van t bed en nog beter onder de douche. Hete sproeier op de buik bij de wee. Alleen dat lukte vanwege de snelheid van bevallen niet bij allemaal 😅

  • Kinab

    Vooral doen waar je je zelf goed bij voelt. Wat jou het meeste rust geeft.

    Je weet welke opties er zijn, schrijf dit anders ook op in een bevalplan.

    Iedere bevalling is ook weer anders. En vooral nog niet te druk proberen te maken. Als het zover is dan kun je het nog allemaal aankijken en beslissen.

  • Kinab

    Vooral doen waar je je zelf goed bij voelt. Wat jou het meeste rust geeft.

    Je weet welke opties er zijn, schrijf dit anders ook op in een bevalplan.

    Iedere bevalling is ook weer anders.

  • Koffieverkeerd

    Niks vooraf willen beslissen of bedenken. Ken je mogelijkheden en kies op het moment zelf. Je kunt je van alles voornemen, maar je op het moment zelf zó anders voelen. Je bent niets meer of minder als je met of zonder pijnstilling gaat. Elke bevalling is anders en de enige die kan voelen en beslissen, is de gene die het zware werk moet doen: jij.

  • Vlindermoeder

    Ik zou kijken naar het moment zelf en dan beslissen. Ik zou bijvoorbeeld bij alle bevallingen geen tijd hebben gehad voor een ruggenprik 😊

  • Nog-even!

    Ik denk vooral dat je jezelf de vraag moet stellen: kan ik ontspannen worden over pijn of raak ik in paniek? Als je de pijn kunt toelaten in ontspanning, ervaar je de bevalling vaak als prettiger, dan wanneer je je ertegen verzet... Verzet kan zelfs de bevalling vertragen.... Als je denkt dat je er niet ontspannen in kunt gaan, kan ik me voorstellen dat de ruggenprik een goede oplossing is.

  • Sharon

    Kies voor wat jou het meeste rust geeft, wat een ander vindt mag die ander lekker houden, bij mijn oudste wenste ik dat ik nog op tijd was voor een ruggeprik maar helaas. Erna heb ik geen pijnstilling meer gebruikt (maar nu is mijn pijnlevel/tolerantie sowieso raar)

    Bespreek een bevalplan en verwerk dat erin, besprek het met je verlos/gyn en partner en wat je ook kiest, het is echt aan jou en ik vind je hoe dan ook geen watje!