Nog niet
In mijn vorige blogje, van nog niet zo lang geleden, schreef ik dat ik vermoedelijk nog even geduld moest hebben voor manlief toe was aan een tweede kindje. We praten er dan op ons gemak over, op de bank met een bak koffie of als we samen in bed liggen. De argumenten worden besproken, die uit het verstand komen maar ook die door het gevoel worden ingegeven. De voornaamste reden om het niet te doen: het huis is zo klein. We leggen ons erbij neer om de verkoop van ons huis nog een kans te geven en te wachten tot het najaar.
Vandaag op mijn werk bedenk ik me een nieuwe indeling van onze slaapkamers. Opeens schiet het door mijn hoofd, zonder dat ik er bewust naar opzoek was. Als we wisselen van slaapkamer met onze zoon (en dus weer teruggaan naar de originele indeling van voor de zwangerschap) dan zou dat om vele redenen, waar ik jullie niet mee ga vervelen, een stuk praktischer zijn met twee kindjes. En dus deel ik mijn bedachte indeling met mijn man. De punten waar ik geen pasklaar antwoord voor heb zijn 'waar laten we de krabpaal en kattenbak' en 'waar komt het whiteboard te hangen'. We praten hier een tijdje heel serieus over tot we opeens allebei in de lach schieten. Laten we onze kinderwens bepalen door een krabpaal, kattenbak en whiteboard? We kijken elkaar een beetje ondeugend aan. Natuurlijk niet!
Hoewel we er vorige keer binnen de familie geen geheim van maakten dat we bezig waren voor een kindje, willen we het nu graag stil houden. En dus vraag ik jullie, die mij ook op facebook of hyves hebben om dit vooral niet verder te vertellen ;)
reacties (0)