Bevallingsverhaal, Nina is 6 maanden!!

Een half jaar geleden..

4 Juni 2011

Een prachtige dag met veel zon (heb ik van horen zeggen).

Vrijdag 3 Juni 's avonds begonnen m'n weeën al, dit had ik alleen nog niet echt door. Heb gedouched, daarna nog geslapen tot 06.30.
Toen kon ik er niet meer van slapen, kwamen ze elke 4 minuten.

Kwart voor 9 de vk gebeld, die was er om 10.00. Toen kon ik tussen de weeën door nog flink ouwehoeren. Ze heeft me toen gestript, en tsja.. Toen begon het echt.
Weeënstorm!
Toen de vk er om 14.00 weer was, en keek hoeveel ontsluiting ik had na die uren durende weeënstorm bleek dit maar 2 of 3 (??) cm te zijn.
Ze wilde me naar het zh sturen voor een ruggenprik, omdat ik dit zo niet vol ging houden. Eerst wilde ze 2 uur later terugkomen en dan gaan, toen werd dit al snel een uur.. Maar na nog even gebleven te zijn zei ze, we gaan nu!
Dit is te heftig..

Wij naar het ziekenhuis, eigenlijk alleen voor een ruggenprik.

Bleek koorts te hebben, dus hoppa, infuus erin.. Mijn grootste angst op dat moment haha.
Veel mensen om m'n bed, veel overleg, veel onduidelijkheid.. Bleek niet goed te gaan met Nina.. Ik had de CTG banden ook de hele tijd om m'n buik die dag..
Ik moest op m'n zij gaan liggen, een ware hel met die weeën, dat was echt bijna niet te doen.. HET GAAT NIET GOED MET JE DOCHTER!! GA NU OP JE ZIJ LIGGEN!! Werd er naar me 'geschreeuwd'..

Uiteindelijk kreeg ik een ruggenprik, werkte heel eventjes.. Toen begon hij rechts uit te werken.. Wat een ellende..
Ik kreeg er ook geen verdoving bij, omdat een spoedkeizersnee steeds dichterbij kwam. Na 2x 3 pogingen om bloed uit Nina's hoofd te halen om het zuurstofgehalte in haar bloed te meten, wat niet lukte.. Werd besloten dat ik een spoedkeizersnee kreeg..
Dus kreeg weeënremmers.. Vroeg nog wat ik daarvan ging voelen.. Zegt die vrouw, je kan een beetje duizelig worden. Nou, ze spoot ze erin en HOPPAAAA, kotsen maar.. Fijn, met een hele kamer vol mensen.
De gyn kwam op dat moment binnengelopen, die zei; 'Ik kom zo wel terug' hahaha..
En toen weet ik het niet echt meer.. Ben blijkbaar weggebracht naar de OK, kan me er niks meer van herinneren.
Dat ik daar lag nog wel, heb letterlijk ALLES gevoeld omdat de verdoving niet goed werkte.. Dat geluid van het knippen door mijn vlees, dat vergeet ik nooit meer..
Na veel geschreeuwt te hebben daar, voelde ik hoe ze haar uit me trokken. Dat ging echt met veel kracht, ze zat natuurlijk al diep met d'r hoofdje.
Daarna hoorde ik Simon zeggen, ik ga even met Nina mee.. Wist ik veel dat ik hem 2 uur later pas weer zou zien.

Werd naar de uitslaapkamer gebracht, niemand die wat zei.. Ze hebben me anderhalf uur laten liggen zonder ook maar iets te zeggen..
Simon kwam na die anderhalf uur naar me toe, omdat ik erom gevraagd had.
En HIJ moest mij vertellen wat er met onze dochter was.. BELACHELIJK. Toen ze zeiden dat ze naar het Radboud gebracht werd (zonder reden erbij te vertellen) zei ik dat ik haar eerst wilde zien. Toen kwamen de 2 neonatologen (1 van het Radboud 1 van het CWZ) met haar, in de ambulance-couveuse naar mijn kamer. Toen pas werd me verteld wat er met haar was, en dat ze op moesten schieten. Ik kon haar niet zien, ze lag hoger dan mijn bed was..
En weg was ze..

Een lege buik, geen kindje.. Wat voelde ik me alleen.
En toen de verpleegster Simon ook nog eens wegstuurde om met Nina mee te gaan naar het Radboud was de ellende compleet.. Wat voelde ik me toen alleen.

Even later, toen ik terug was op mijn kamer, kwam de familie.. Wat een raar moment, kraambezoek zonder kind.. Ik had natuurlijk wel een kind, ergens in het Radboud.. Maar zo voelde dit echt niet.

Nou de rest is allemaal te lezen in mijn blogs vanaf 4 Juni...

En nu is het 4 December 2011, en is onze kleine meid alweer een half jaar!

En dus vieren we haar 'halfjaardag' vandaag met visite en taart.

Wat we toen moesten missen halen we nu in!!

Xx