Ik ben zo blij ik ben zo blij!!!

Ik ben gewoon aan het stuiteren, wil dit typen maar weet niet of ik dat nu wel kan, zo hyper en blij ben ik..

Zoals jullie misschien wel weten wonen wij in the middle of nowhere in een stacaravan. Met ons bed in de woonkamer, en Nina heeft een slaapkamer maar die is ijskoud in de winter. Hij was eergister 13 graden 's morgens! En het moet nog winter worden.. Dus vanaf eergister 's nachts haar deur open gelaten en een schilderij ervoor gezet, zodat de katten er niet inkunnen..

*pfff waarom kan ik niet sneller typen wil het zo graag vertellen!! *

Maargoed, het gaat dus met mij helemaal niet goed. Ik zit alleen maar thuis, zorg voor Nina en zit te wachten tot de dag voorbij is. Ik heb totaal geen puf meer om ook maar IETS te doen, ik wordt vaak zat uitgenodigd bij mensen, heb er gewoon de puf niet voor. Ik zit hier gewoon te wachten tot er een paar jaar voorbij is, en we een ander huisje kunnen krijgen, in de buurt van onze familie en vrienden..
Winkelen doe ik niet meer (ja 1x in de week grote boodschappen verder niet) en heb totaal geen plezier meer in m'n leven zo.
En ik heb 6,5 jaar bij de woningbouwvereniging, maar dat is hier dus lang niet genoeg om een huis te krijgen.

Mijn beste vriendin (die ik ook echt verwaarloosd heb het afgelopen jaar, enorm sorry daarvoor wieke!!) die zei tegen me, jij bent jezelf niet meer.. Zo als je nu bent, zo BEN je niet. Je moet er iets aandoen, want je gaat er aan onderdoor zo.

Nou zou werken de oplossing zijn, maargoed, we wonen zo afgelegen en alleen mijn moeder woont redelijk in de buurt (kwartier met de auto)  Maar die heeft ook niet altijd zin om te komen, drinkt veel en rookt enz dusja niet echt ideaal, en die past nu soms wel op.. Maargoed, om te gaan werken en haar op te laten passen is geen optie.. Daar zit mijn moeder niet op te wachten, om hier zovaak hele dagen op te moeten passen.

Dus mijn leven staat stil, tot er verandering komt.. Ik heb geen puf meer voor m'n huishouden, het enige dat ik nog doe is voor Nina zorgen. Ik ga ook nooit (behalve als ik ergens ben of ik ga winkelen) met Nina buiten wandelen (schaamschaam) want dat gaat gewoon niet hier.. Ja of je moet haar in een draagzak doen, maar ik heb nog best erg last van m'n bekkeninstabiliteit en dat is dus geen optie.. En met de kinderwagen hier wandelen werkt niet, met dat modderpad hier..

Maargoed, ik ging dus naar de dokter.. En ik barstte gelijk in tranen uit, het zat me ook echt allemaal TE hoog. Mijn hoofd zit te vol, zodra ik er echt over moet praten komen de tranen. Uiteindelijk vond de dokter dat het zo echt niet ging, en heeft ze dus aangeboden om een brief te schrijven voor medische urgentie, die ik dan aan de woningbouw kan geven!

Dit zou echt ZOVEEL dingen oplossen, dan kunnen we in Elst gaan wonen, hebben we een oppas, familie en vrienden dichtbij, en gewoon RUIMTE om te leven.. Ik kan niet wachten, volgende week donderdag een vervolgafspraak en dan zou ze de urgentieverklaring afhebben!!!!

Ik ben zoooooooooooooooooooooo blij!!!!