Het is zo oneerlijk allemaal!

Oohh meid begrijp je gevoelens zo goed he, maar het komt wel goed!! Xxx

hey, praat veel over deze gevoelens.. wat jij nu omschrijft ervaar ik soms sog steeds.. (mijn kleine is 20 maanden) ik ben ook met keizersnede bevallen en de kleine heb ik nauwelijks gezien toen. heb toen 2 h moeten wachten (gezond kindje) en toen moest ik ernaar vragen. ik wil me baby vasthouden!!!

1 tip praat erover, ik heb toen weinig over gesproken en dat zit nu nog steeds wel eens tegen... als ik zie/hoor hoe het bij anderen gaat..

succes

Volledig te begrijpen meis!!! En tja niks kan dat goed maken, het is zo gelopen en helaas is er geen terugweg... probeer het een plekje te geven en voor jezelf iets bijzonders eruit te halen hoe gek dat ook klinkt. Dit is jullie pad en dat is anders dan hoe je het je had voorgesteld maar niet minder bijzonder. Ik heb niet kunnen genieten van mijn dochter als baby zijnde maar nu wel van haar als dreumes zijnde. Hoe slecht haar eerste jaar was ergens was het ook heel bijzonder om haar strijdlust te zien en samen met haar te strijden... dat hebben jullie ook gedaan en dat is heel bijzonder en heel speciaal... maar dat maakt uiteraard het gemis naar het 'normale' niet minder... sterkte

dat kraamfeest is inderdaad een goed idee denk ik. Dan heb je toch nog even een beetje dat blije "we hebben een kindje gekregen" gevoel. Verder denk ik dat het altijd moeilijk zal blijven, al zal het ook vast een plaatsje krijgen op den duur.
Ook dat heeft tijd nodig en natuurlijk is Nina er gewoon, maar je hebt toch iets gemist.
Mijn moeder was toen ze bevallen was van mij helemaal van de wereld en daarna nog een tijdje half aanwezig door medicatie en soms heeft ze het daar nog wel eens over. Maar het heeft een plaatsje gekregen. En wie weet als jullie ooit in de toekomst nog een kindje zouden willen en het lukt allemaal dat je het dan alsnog mee mag maken.

Agos meissie.. wat rot dat je je zo voelt!! Misschien als de kleine thuis is dan een groot kraamfeest geven? Je krijgt de 'echte' bevalling er niet voor terug, maar misschien krijg je dan wel het feestelijke-ik-heb-een-prachtig-kindje-op-de-wereld-gezet-gevoel? Want hoe je meisje ook ter wereld is gekomen.. jij hebt daar voor gezorgd. Ze heeft bij jou in je buik gezeten en samen met je vriend, heb je een nieuw leven op de wereld gezet, en dat is iets om ontzettend trots op te zijn!!! Chapeau, petje af en een diepe buiging voor jullie!!!

Kan me heel goed voorstellen dat je het er heel erg moeilijk mee hebt. Het is ook niet niks wat jullie is overkomen. En zoals hieronder al geschreven: het staat helemaal los van jouw gevoel voor Nina. Uit alle blogs blijkt weer hoeveel jij van je dochter houdt!
Mijn advies: als dit allemaal achter de rug is en Nina, jij en Simon zijn er sterk genoeg voor: geef alsnog een groot kraamfeest, met alles erop en eraan. Om te vieren dat Nina geboren is, maar ook als afsluiting van een enorm moeilijke en heftige periode in jullie leven en daarmee het begin van het grote genieten!
Heel veel sterkte nog!

Aanstellen jij? Nee hoor! echt niet!
Ik heb twee keer het wegen en aankleden moment moeten missen, de eerste keer omdat mijn dochter na 40uur weeen het echt benauwd kreeg (ook meconiumhoudend vruchtwater) en er opeens toch nog snel een ks uitgevoerd moest worden.
De tweede keer omdat ik na verder een goede bevalling opeens heel veel bloed bleef verliezen nadat de placenta die eerst niet wilde komen er al wel uit was en ik weer met een rotgang naar de ok werd gebracht.
Dat vond ik al erg, terwijl ik beide keren terug uit de ok eenmaal op een kamer lag mijn dochter gewoon bij mij kreeg. Gelukkig mocht ik het bij de derde nog eens over kunnen doen en het toen helemaal goed ging.
Nee hoor meid, ik snap het helemaal!

Absoluut geen aanstellerij, weet je wel hoe belangrijk al die dingen zijn die jij gemist hebt?Jank er maar om, is alleen maar beter en zo verwerk je een beetje al je verdriet.Geniet van je meis!

Bij mijn eerste ben ik vaginaal bevallen, na een zwangerschap van 36,5 weken. Mijn zoon en ik moesten nog 6 dagen in het ziekenhuis verblijven en ik heb er een ***tijd gehad. Ik voelde me ook zo belazerd, zo had het niet moeten zijn. Moet je nagaan, ik voelde me al zo dus dan jij je zo voelt kan ik helemaal begrijpen. Ik voelde me ook geen moeder van mijn kind want alle beslissingen werden door de verpleegkundigen en artsen genomen. Mijn tweede is geboren met een geplande keizersnee ivm stuitligging, deze bevalling en kraamtijd heb ik als super ervaren waardoor ik me een poosje weer heel rot heb gevoelt over wat ik bij de eerste allemaal heb moeten missen. Ik hoop dat je meisje snel naar huis mag en dat je je leven kunt gaan indelen zoals jullie dat willen en helaas heb je het een en ander te verwerken, sterkte meid!

ik kan me het ook wel voorstellen... heel verdrietig... bij mij werd me meisje wel op mijn buik gelegd maar voor mijn gevoel moest ze heel snel weg omdat de placenta er niet uitkwam.. ik moest uiteindelijk naar de ok. Ik heb dus het gedeelte van wegen en aankleden ed gemist...
ook ik zag vorige week hoe heerlijk het kleintje van een van de babyboom stellen was blijven liggen, ook ik was stiekem wel een beetje jaloers en had het ook graag zo gewild...
Ik heb er verder geen last van. Maar miss kan het jou helpen als je er met een proffesioneel iemand over gaat praten.

Ik herken je gevoel idd ook, en om meteen op je volgende blog te antwoorden, lijkt me niet dat jeje aanstelt.
Hopelijk kun je er makkelijker mee omgaan, als je je meisje thuis goed en gezond hebt.

Je mag verdrietig zijn, en het is ook niet eerlijk dat het zo heeft moeten gaan. Maar ga voor Nina jullie allermooiste meisje die graag bij mama wil zijn........

Het is inderdaad zeker en vast normaal dat je je zo voelt. Je zit er ook nog steeds middenin! Eens je thuis zal zijn en je kleine Nina zal zien opgroeien, zal het volgens mij ook wel veel beter zijn :). De situatie waar je nu in zit, is niet te onderschatten vrees ik. Komt wel goed hoor, alles komt goed :) Sterkte xxx

Herkenbaar. Ik ben na 32+5 via keizersnede bevallen na HELLP-syndroom. Het voelt soms ook verkeerd om verdrietig te zijn omdat er inmiddels een gezond kindje is. Dat gevoel had ik heel erg. Het wordt minder kan ik je zeggen. Ik voel toch altijd wel een beetje jaloezie als ik iets hoor over goede bevallingen en roze wolken omdat ik dat niet ken. Anderzijds ik ( en jij ook natuurlijk) heb ik gezond kindje dat het wonderbaarlijk goed doen. Dat is ook niet iedereen gegund.

Nu doorzetten en genieten van de kleine momenten. Vooral dat Nina het fijn vindt als mama er is. Dan thuis elkaar goed leren kennen. Je zal zien, over een aantal maanden is het enorm genieten en zal het gevoel minder worden.

en ja.. , na alles wat jullie hebben meegemaakt mag je ook verdrietig zijn!

Heel erg begrijpelijk. Het leven is ook hartstikke oneerlijk. Als Nina straks thuis is, gaan jullie ook die gelukkige en mooie momenten meemaken! En dat gaan er nog héél veel zijn. Sterkte, knuf

Het leven is meedogenloos dat ondervinden we allemaal op de een of andere manier.
Het is natuurlijk heel erg heftig wat er is gebeurd, maar probeer het niet vast te houden maar iets mee te doen. Het is goed om erover te praten.
Er staat jullie nog een hele leuke tijd te wachten. Het gaat zwaar zijn maar ook heel mooi.
Dus als dat kleine dappere vechtertje van jullie straks thuiskomt doe je lekker de kraamtijd over. Laat je dan heerlijk verwennen en maak er iets moois van samen.

Hey, Ik zelf weet nog niet hoe het voelt (ons eerste kindje dus ook eerste bevalling over 11 weekjes) maar ik denk dat het wel logische is hoe jij je voelt wat je mee gemaakt heb is allemaal erg heftig.! Ik wens je veel sterkte met t verwerken van t stukje wat je gemist heb.! En geniet van je dochtertje.!

Heey meid, het is logisch dat je je zo voelt hoor! Erg heftig!

Heftig zeg!
Logisch dat je je zo voelt, want het is en blijft een speciaal momentje, zodra je kindje op je buik gelegd wordt.
Misschien iets om met een psycholoog te bespreken?
Het gemis kan niemand voor je wegnemen en je mag je er best wel kl*te om voelen.
Maar misschien helpt het om dit met iemand te bespreken, die er nuchter tegenaan kijkt?
Ik weet het ook niet hoor.
WIl je in ieder geval veel succes wensen met het verwerken van dit gemis.

ik vind het heel logisch dat je je zo voelt. En dat mag ook.

schat, dit hoort allemaal tot je verwerking. Ik heb t oo allemaal niet gehad, en nu ik waars geen kindjes meer kan krijgen herleef ik alles weer!

het is wel logisch dat je dat zo ervaard. pas ok dat je niet in een depressie beland!! dit is namelijk heel traumatisch voor je (geweest) !!

natuurlijk is dat niet raar dat je je zo voelt! het is ook niet niks wat je allemaal meemaakt en gemaakt hebt!
ik hoop zelf ook op een kraamtijd bij een tweede. misschien krijg jij het ook nog bij een tweede in de toekomst...
xxx

meid wat jij hebt mee gemaakt is ook niet niks.
gelukkig gaat het de goede kant op met nina

hey meid,jeetje wat heftig allemaal wat jullie meemaken
ik weet hoe je je voelt,heb ook een spoedkeizersnee gehad met 28 weken helemaal onder narcose.
ik weet niet eens hoe een wee voelt,en plots was ik moeder
ik heb mijn kindje pas 3uur later gezien moch hem niet eens aanraken
wat waren wij superblij dat hij na 10 weken weer naar huis moch,na een moeilijke tijd
ik hoop het beste voor jullie ,hoop dat jullie mooie dochtertje gauw met jullie naar huis mag
alles komt vast goed
veel sterkte en liefs

dat gevoel ken ik heel goed, ik had 8 cm ontsluiting en heb als nog een spoed keizersnee moeten ondergaan... het voelt soms nog steeds klote na 2.5 jaar, maar ik heb me er wel bij neer gelegd
het heeft zijn tijd nodig, fosseer het niet je bent net mama en niet op de manier die je hoopte maar dat maakt je geen slechtere moeder.... geniet van je meisje en neem ook je eigen tijd om dingen een plek te geven succes

Hey meissie, ik heb zo met je te doen, want ik kan het me best goed voorstellen wat je bedoelt...

Je hebt niet alleen een keizersnee gehad, waardoor je dingen 'gemist' hebt, maar doordat Nina zo ziek was, heb je daarna ook gelijk ontzettend veel gemist! Dat is nier niks meis! Je stelt je toch van tevoren voor hoe het zal zijn en je hebt een plaatje in je hoofd, maar bij jullie is dat 'plaatje' van geen kant uitgekomen helaas en tuurlijk heb je daar verdriet om!

Toch hoop ik dat dat gevoel zal gaan slijten als Nina eindelijk lekker bij jullie thuis is en eindelijk kunnen gaan genieten als een gezinnetje 'zoals het hoort te zijn'...

Succes meis! Liefs xxx

Ik begrijp je wel. Heb ook geen kraamtijd gehad.
Als je kindje mee naar huis mag met sonde voeding zou ik dat zeker doen. Onze zoon knapte toen nog harder op dan in het ZH. en voor sondevoeding thuis kun je ook thuiszorg krijgen. en zelf leren is ook mogelijk!
Wij hebben het niet eens gebruikt thuis. Zoon had zelf de sondeslag uit zijn neus getrokken en drok vanaf toen zelfstandig.
Meid geniet van de mooie momenten en houd je daaraan vast!

Ik lees net je vraag maar jij aanstellen? absoluut niet! Het lijkt me vreselijk om mee te moeten maken wat jullie allemaal meemaken! 1 ding is zeker, je bent absoluut geen aanstelster!Je bent juist harstikke sterk. heb je blogs beetje bij beetje gelezen.. en het is allemaal niet niks hoor! Sterkte en hopelijk mag Nina volgende week naar huis! Wees sterk voor je meisje en denk niet dat je je aansteld!

Ik begrijp je helemaal hoor! Al heb ik het zelf (nog) niet meegemaakt ik moet ook huilen als ik op Babyboom of Bevallingsverhalen een kindje geboren zie worden. Zo'n mooi moment als het op je buik gelegd wordt, zelfs al zou ik niet zwanger zijn dan zou ik nog het gevoel hebben dat ik dat ooit wil meemaken. En ja dat heb jij gemist maar je hebt wel een kindje tuurlijk ben je daarom verdrietig. En ik vindt absoluut niet dat je je aanstelt je mag echt je hart wel eens luchten na alles wat jullie hebben meegemaakt. Maar je moet maar zo denken jullie hebben je mooie meisje nog en wie weet als jullie ooit nog een kindje mogen krijgen dat je het dan misschien wel mee mag maken! Hoop het zo voor je Sterkte!

ik begrijp wat je bedoelt, heb 2 keer een niet leuke zwangerschap gehad en de eerste keer eindigde het ook voor mij in een spoedks, de 2de zwangerschap ging de start met de kleine ook niet goed. Voor mij des te meer reden dat ik nooit meer een kindje erbij wil, zo veel ellende kost te veel energie voor ons en ons gezin.

@ happy mum, dat is het nou juist.. ik weet ECHT niet of ik dit nog een keer wil, zwanger zijn.. Dat riep ik tijdens de zwangerschap al en dat is nu eigenlijk nog steeds niet veranderd..