Onverwachte controle VK (37.0)

Al 2 dagen had ik 's nachts last van een heel raar gevoel. Ik werd wakker van de baby, die echt belachelijk hoog lag.
Overdag ligt ze ongeveer 4 vingers boven mijn navel, maar ben dus al 2 nachten wakker geworden dat ze dus tot mijn middenrif ligt, dus bijna onder m'n borsten.
Nu had ik hier op BB al een vraag geplaatst, kreeg veel reacties over 'niet ingedaald zijn' e.d. Dus maakte ik me toch een beetje zorgen. Vooral omdat de VK vorige keer niet helemaal duidelijk was over het feit of ze nou wel of niet goed 'vast' in mijn bekken lag. Ze lag vorige keer wel goed, maar toen ik vroeg of ze er nog uit kon zei de VK "Ja alles kan." Dusja daar had ik ook niet veel aan.

Maargoed, ik heb uiteindelijk om 1 uur de VK gebeld, en kon om 2 uur komen. Wel fijn, want ik maakte me een beetje zorgen omdat ik bang was dat ze misschien toch gedraaid was.. Vooral omdat ik dus bovenaan tegen mijn middenrif geen voetjes of iets voelde, maar duidelijk een harde bol. Een vriendin was hier en die is meegegaan.. Ze ging voelen, en ze wist het echt niet. Ze zei dat ze niet kon voelen hoe ze nou lag. Nou, de echo erop en bleek dus dat ze WEL met d'r hoofdje naar beneden in mijn bekken lag. Alles even gecontroleerd en was allemaal goed, wel veel vruchtwater zei ze.
Toen ging ze nog voelen of ze vast lag of niet, en JA HOORRRR ze ligt dus vast. Hoef me niet meer druk te maken dat ze er nog uitkomt, want waar ze vorige keer 'bewegelijk in het bekken' lag, ligt ze nu dus 'vast in het bekken..'

Gelijk maar even de rest van de controles gedaan, bloeddruk was 133 over 83 (wel iets hoger dan aan het begin vd zwangerschap maar gewoon nog goed) en verder was alles ook goed. Ik ben nu ongeveer 8kg zwaarder dan voor mijn zwangerschap, maargoed met veel vruchtwater, vocht wat ik vasthou enz verwacht ik dus na de bevalling lichter te zijn dan voor de zwangerschap dus dat is een goed vooruitzicht!

Verder nog even besproken dat ik toch eigenlijk huiverig ben voor het 'doorlopen tot 42 weken' omdat mijn moeder bij mij en mijn broertje allebei tot 42 weken is doorgelopen. Ik werd gehaald met de vacuumpomp en had in het vruchtwater gepoept, heb toen nog een week in het ziekenhuis gelegen met een naald in m'n hoofd en weet ik wat allemaal.. En mijn broertje kwam gewoon levenloos ter wereld, die hebben ze moeten reanimeren enzo dus vandaar dat ik er niet echt op zit te wachten om die laatste 2 weken nog zo in de stress te zitten.
Ik vroeg of ze bijv. wel strippen bij 40 weken (als het kan natuurlijk) en ze zei dat ze dat liever niet doen, omdat het veel onrust veroorzaakt maar niet zo vaak tot een daadwerkelijke bevalling leidt.. En wat ik zo kon afleiden uit haar verhaal is dat ze me toch het liefst tot 42 weken laten doorlopen, en me eventueel met 41enhalve week naar de gyn willen sturen voor een gesprek over inleiding. Hmmm niet echt een lekker vooruitzicht dus.
Hopelijk komt ze op tijd (of iets eerder) want ik zal eerlijk gezegd blij zijn als ik er 'vanaf' ben!