1000 dagen...
Morgen ben ik precies 1000 dagen lid van de Babybytes. 1000 dagen heb ik
lief en leed gedeeld op deze site. Vrienden gemaakt en ook weer wat vrienden uit het oog
verloren. Maar met enkele van jullie heb ik toch echt een bijzondere band
opgebouwd, die niet te vergelijken is met “normale”
vriendschappen. Unieke vriendschappen die ik zeer waardeer. In september
2008 ben ik lid geworden van de Babybytes. Ik had een zoontje van net 2 jaar oud en was net 7 weken zwanger van de tweede. We
hadden kort daarvoor ons eerste huis gekocht en waren na een hectische klustijd pas
verhuisd naar ons droomhuisje, met een tuintje. Ik vond het meteen heel erg leuk om een account aan te maken en
mee te kletsen op het zwangerschapsforum. Elke dag kwam ik wel even langs om ervaringen uit te wisselen met
mijn medezwangeren, we leefden allemaal enorm met elkaar mee.
4 weken later viel mijn droom in duigen, toen ik bij de eerste echo te horen en te zien kreeg dat het
kindje in mijn buik niet meer leefde... Geen hartactiviteit en geen groei, ik
had een zogenaamde missed abortion. Ik schreef mijn verdrietige bericht op het
forum en ik werd meteen overspoeld door hartverwarmende reacties van de
anderen, die allemaal enorm met me meeleefden. Dat heeft me veel goed gedaan!
Met sommigen van die eerste lichting heb ik nog contact, ik denk dat jullie
zelf wel weten wie jullie zijn; ik wil jullie even echt bedanken voor jullie
steun destijds. Het was voor mij een moeilijke periode en de steun die ik op de
Babybytes vond, heeft me echt geholpen.
Toen mijn zwangerschap was misgelopen,
merkte ik dat ik nog steeds zin had om te schrijven. Dit keer schreef ik over
mijn wens om weer zwanger te worden en de pogingen die we de maanden erna
ondernamen om alsnog een tweede kind te kunnen krijgen. Die wens was
zeer groot en de miskraam had er wel ingehakt bij mij. Tijdens deze
onzekere
periode, waarin ik een paar maanden lang erg gefrustreerd en teleurgesteld was
als ik weer ongesteld werd, hebben mijn Babybytes-vriendinnen me weer gesteund.
En toen kwam die mooie dag in februari; 5 maanden nadat ik lid was geworden, was
daar weer een positieve test! Wat was ik blij en bang tegelijk! Zou het nu wel
goed gaan? Die eerste onzekere tijd kon ik weer mijn ei kwijt bij mijn
Babybytesvriendinnen: heel wat van hen hadden hetzelfde meegemaakt of kenden
mensen die het hadden meegemaakt en snapten mijn onzekerheid in het begin.
Wat was ik blij toen ik in maart kon melden
dat ik een geslaagde eerste echo had gehad! Daarna bleef ik steeds terugkomen
op de site, ik maakte weer nieuwe vriendinnen, die ook allemaal zwanger waren
en in oktober uitgerekend. We konden samen dromen, samen klagen, samen alles
delen... Samen leken we allemaal over tijd te gaan lopen, zeer tegen onze zin in...
Totdat ik ineens
opgenomen werd in het ziekenhuis met een beginnende zwangerschapsvergiftiging.
Ik was 5 dagen in het ziekenhuis en kwam toen ook niet online. Mijn lieve
BB-vriendinnen bleken al enigszins ongerust te zijn geworden. Maar ondertussen
was ik al ingeleid en bevallen van een prachtige gezonde dochter: Nina. Daarna
heb ik me aangesloten bij het Maandenforum en aldoende heb ik weer nieuwe
vriendinnen gemaakt. Ik kan wel zeggen dat de BB een enigszins
verslavende werking heeft en ik het niet gauw meer kan wegdenken uit
mijn leven. Ondertussen heb ik al veel meegemaakt en veel
vriendinnen gekregen. Mijn leven is druk, maar gezellig. Ik heb twee
prachtige kinderen van bijna 5 en van 19 maanden. Ik heb een lieve
partner, die niet te beroerd is om iets in het huishouden te doen en die
mij en mijn gekkigheden accepteert (en ik de zijne!). Ik ben dus
gelukkig en ik probeer wat meer bewust te genieten van deze periode.
Want het is misschien een cliché, maar de tijd gaat dus echt zo snel! Ik wil al mijn BB-vriendinnen heel erg bedanken en zeggen dat ik jullie
vriendschap en steun erg op prijs stel! Op naar de volgende 1000 dagen !!!
Lucas 2 jaar oud
Echo van Nina
37 weken zwanger van Nien
Nina net geboren
BB-meeting mei 2010
Lucas en Nien samen
reacties (0)