4 jaar moeder...
15 juli 2006. Ik zit al weken met een hoogzwangere buik in een hittegolf op de bank te wachten tot mijn eerste kind geboren wordt. Het WK Voetbal is al afgelopen, dus nu kijk ik maar naar de Tour de France. Maar geen baby. En Wimbledon. En Oprah. Maar geen baby. En As the world turns. Maar geen baby. 12 dagen overtijd en de afspraak in het ziekenhuis om in te leiden staat al. Maar dan die 15 juli besluit mijn eerste kind om toch zelf naar buiten te komen. Na een supersnelle bevalling met een weëenstorm waar de boekjes me niet voor hadden gewaarschuwd, is ie er dan: Lucas, mijn zoon! En wat is ie prachtig... En wat hebben we veel meegemaakt met hem.
15 juli 2010. Lucas wordt vandaag 4 jaar. Is het echt zo snel gegaan? Zo lang geleden is het toch niet dat hij zijn eerste woordjes zei, zijn eerste stapjes zette, voor de eerste keer op de wc plaste? Ik ben vandaag precies al 4 jaar moeder en wat ben ik veranderd in die 4 jaar. Het klinkt als een tegeltjeswijsheid, maar het moederschap heeft mijn leven zo compleet gemaakt, zo verrijkt. Het heeft mijn leven zo veranderd, maar alleen maar ten goede. Mijn prioriteiten zijn anders, ik vind andere dingen belangrijk. Mijn gezin gaat nu voor alles, ik ben in de eerste plaats moeder en dat geeft me zoveel voldoening. Van tevoren kon ik me toch niet helemaal voorstellen wat het moederschap met me zou doen, maar ik had deze reis nooit willen missen!
En die Lucas, wat is het een mannetje! En wat is hij er klaar voor om naar school te gaan. Hij moet lekker uitgedaagd worden, dingen gaan leren, omgaan met kindjes van zijn eigen leeftijd. Want Nina is best lief en gezellig, maar echt hoogstaande discussies kan je met haar nog niet voeren... En wij leven allemaal zo met hem mee, die laatste weekjes voordat hij echt naar school toe gaat. Misschien vind ik het nog wel spannender dan hijzelf!
Gelukkig is zijn sleutelbeen goed geheeld, hij hoeft de mitella echt niet meer om. Onvoorstelbaar hoe snel dat geneest bij die kleintjes.
En dan Nina... morgen is ze 9 maanden oud alweer. Net zolang uit de buik als in de buik. Wat is dat een lekkere eigenwijze, nieuwsgierige, vrolijke dondersteen aan het worden. Ze is nu de hele tijd aan het kruipen en daarmee de wereld aan het ontdekken. Niets is meer veilig voor haar, alles wat ze te pakken kan krijgen, grijpt ze en probeert ze in haar mond te stoppen. Dit heeft ook al eens geleid tot ruzie met Lucas, want ze zit nu ook aan zijn speelgoed. Ja ja, delen is best lastig, hoor!
Op het nieuwe KDV gaat het ook heel goed, ze went erg snel en ze heeft lieve juffies. Dat is me allemaal erg meegevallen. Ja, we genieten nog steeds elke dag van haar schaterlach, haar geklets en haar acrobatische toeren!
En dan nu natuurlijk nog even een paar foto's van de afgelopen maand...
Liga is hier favoriet....
Lekker in het badje met het warme weer
Niet meer aan de speen, maar nog steeds heel blij met de speenketting van Samenzo.nl!
Ochtendgymnastiek: tijd voor de push-ups
Het zijn echt broer en zus, he?
Natuurlijk hebben we ook erg meegeleefd met het Nederlands Elftal...
Waaaaaaaaat???? Hebben ze verloren????
Nou, dan bergen we de vlaggetjes maar weer op!
Tot gauw allemaal weer!
reacties (0)