Wat een schrik, daar lag mijn kleine mannetje opeens in het ziekenhuis

Wat een schrik opeens, Toen zaten we opeens in het ziekenhuis dinsdag nacht.

Men kereltje was al wat verkouden en begon al wat te hoesten sinds maandag. Dus het eerste wat in je opkomt is een beginnend griepje.. Dinsdag begon hij opeens wat oppervlakkig te ademen, maar gaf geen pijn of druk aan. Dus mijn gedachten oh hij heeft het gewoon een beetje benauwd, misschien door zen verstopte neus? Dinsdag om uurjte of 6 ging die opeens dieper ademen en koste hem het wat meer moeite. Hij had de hele dag al niet veel gedronken of gegeten.  Ja wat nu?  Hij gaf aan dat die gewoon moe was en niet dat het pijn deed.. Nee meneertje heeft zich heel groot gehouden.. Uit eindelijk hadden we een afspraak gemaakt bij de HAP. Waar we  met ondertussen een heel zwaar ademd kind zaten en ook gewoon 2uur lang in de wachtkamer mochten wachten tot we geholpen werden..

We waren nog geen 2min bij de huisarts binnen en hij belde het ziekenhuis al. Hij dacht aan een klaplong (hij ademde van heel diep en zen buikje ging zo ver naar binnen). Eigenlijk wou de SEH ons niet zien, maar toch hebben ze ons ontvangen. (omdat hun niet dachten aan een klaplong jaja kunnen ze zien van afstand) Eenmaal bij SEH aangekomen was meteen duidelijk dat we niet meer naar huis mochten, maar dat het geen klaplong was, maar een long ontsteking plus nog een zware infectie & Oorontsteking. Zit je dan midden in de nacht op de spoed, waar ze je eigenlijk niet wouden zien en nu niet meer naar huis mag.. Kereltje was ondertussen zo moe van het ademen en het niet in slaap kunnen vallen.. Maar hij gaf geen kick.. Hij is die avond & nacht wel 10x verneveld & AB kuur en prednison gekregen. Na aantal vernevelingen en de 2 kuren is die pas in slaap gevallen.. Het breekt echt je moederhart als je dat ziet. Hij moest echt heel veel pijn hebben, en hij heeft letterlijk niks aangegeven kwa pijn. Alleen dat hij niet kon slapen..

Na 3 dagen ziekenhuis & prednison & AB verneverlingen en pufjes, zijn we nu eindelijk weer thuis.. En hij voelt zich gelukkig al 10x beterder als die dinsdag. Hij is weer lekker actief en vrolijk en eet en drinkt weer.

Nog wel flink moe, want ja slaap heb die niet echt veel gehad.. En af en toe nog wat benauwd, maargoed dat moet van zelf over gaan zeggen ze..

Ik al 32 weken zwanger en op een bankje in het ziekenhuis geslapen te hebben 3nachten, ben ik ook gebroken. Maar alles voor men kindjes <3. Nu heb ik gisteren ook weer een groei echo gehad, en ons meisje is ook echt een suiker baby.. Ik ben 32+4 en babygirl is al zo groot als 37+4 plus een geschatte gewicht van 2600 gram.. Dus we gaan er maar weer vanuit dat ook zij een 8 ponder zal zijn bij de geboorte.

Al met al, een intensief weekje gehad, niet leuk maar wel nodig geweest.

Nu proberen te genieten van het weekend zometeen en wat slaap in te halen met me zoon & zen papa.