We leven nog!

Oh gosh, Wat een drukte.
Zat ik dan op de day care. Kleine meisje wilde zich niet meer laten voelen, ik die amper wat drinken of eten naar binnen kreeg. En gewoon die hele dag niet geplast had. Gyn maakte zich toch wel een beetje zorgen en dus moest ik langs komen. Ik was ook even vergeten hoe inwendig onderzoek voelde, en voor nu voelde dat al niet fijn meer! (alsof ze me ging toucheren voor de 3e x bij men zoon zo erg gevoelig was het al). Ik wist niet dat mijn binneste nu al zo erg gevoelig was! Bij mijn zoontje had ik dat echt niet, totdat ik meerder malen getoucheerd werd met de inleiding. Gelukkig na een plasje erna, deed het geen zeer meer. Maar god oh god haha. Meisje wilde zich ook niet laten horen aan de ctg, dus ruime uur bezig geweest om hartslag te krijgen en dan lag ze er 2min goed voor en dan verdween ze weer.. Oh zo fijn, NOT! Na 2uur eindelijk normale 5min volbracht en mocht ik eindelijk van de ctg af! Me handen waren gewoon verkrampt van het vasthouden van dat ding (anders hoorde je helemaal niks). Maargoed, al met al naar huis gegaan einde vd avond en de dag erna liet me meisje weten dat ze zeker wel aanwezig was! Dus dat voelt voor een moederhart dan toch wel weer goed!

Sinds t weekend zijn we ook weer lekker misselijk overdag. Als ik iets te veel beweeg, krijg ik last van maagzuur (deze week ff medicatie voor vragen). Ook zitten we met het leed dat rugpijn heet. Ik blijf een zwakte punt in men rug houden (wat ik over gehouden heb van het auto ongeluk tijdens zwangerschap van men zoon), ik had er al die tijd geen last van! Zelfs hebben we een nieuw bed gekocht (dus daar ligt het zeker niet aan!), zodat mijn rug al extra ondersteuning zou hebben. En het ging hardstikke goed! Maar sinds kleine 4dagen voel ik me rug na een halve dag lopen en dingen doen. En dan echt maar op 1 punt. Duidelijk die zwakte plek. Helaas is hier niks aan te doen, dan rustig aan doen en meer rust pakken. Maar met een zoontje van bijna 3 jaar. Gaat dat ook niet altijd even makkelijk. Maar we doen ons best!

Verder hoor je mij echt niet klagen hoor! Ik ben super blij met dit prachtige wondertje en mijn lieve kereltje <3. En de pijntjes en kwaaltjes nemen we voor lief!

Dit weekend is men kleine ventje dan eindelijk 3. Nouja eindelijk, het gaat gewoon allemaal veel ste snel joh! Zo was het nog een klein babytje wat al veel ste snel zen hoofdje optilde en omrolde. Zich eigen optrekte en ging zitten. En nu al een stoere man van bijna 3. Morgen mag die voor het eerst trakteren op school! Ik ben echt benieuwd wat hij er van vind! Ik vind het denk ik nog spannender dan hij zelf!

Donderdag mag ik men eigen weer melden bij de gyn, diabetes verpleegkundige en de internist. Gezellig een uur in het ziekenhuis zitten en als ik geluk heb 2 (omdat het dan weer is verkeerd aansluit). Gelukkig gaat het mannetje met me mee, want die heeft vanaf donderdag lekker vrij tot dinsdag. Vond het wel zo fijn om weer is een lang weekend samen te hebben met men gezinnetje. Gelukkig heeft hij nu wat ritme in zen werk, hij werkt nog wel over.. Maar gelukkig niet meer zo extreem veel als eerst..! En dat scheelt echt heel erg veel voor mij en voor zen zoon. Maar vooral voor hem! Hij is een stuk gezelliger thuis, meer energie en ziet er veel uitgeruster uit! Ondanks hij vaak gewoon met ons er tegelijk uit gaat (als die late dienst heeft).

Al met all... Ik heb me weer even laten horen, en ik zal weer wat meer actiever zijn hier! Maar het zat gewoon even tegen met ziekenhuis hier en daar..

Kusjess