We zijn van start voor de vierde keer

Toen ik 38 was begon het erg te kriebelen. We hadden al twee leuke kinderen die inmiddels vrij zelfstandig waren, maar ik realiseerde me dat als ik ooit nog een baby zou willen, ik die stap nu moest maken.

De kansen om zwanger te raken worden steeds kleiner als je ouder wordt. Met mijn 38 jaar had ik een kans van 5%, dus ik moest er vanuit gaan dat het toch wel 6-12 maanden kon gaan duren. Na veel wikken en wegen heb ik de Mirena laten verwijderen, maar we waren er nog niet zeker van. Je geeft nl weer zoveel vrijheid op.

Nou ja, veel tijd om tot een besluit te komen kregen we niet, want toen ik 8 weken na het verwijderen nog niet ongesteld was, sloeg de eerste test al meteen uit.... We waren zwanger... Hoezo minder vruchtbaar?

De zwangerschap verliep vlekkeloos en 21 maanden geleden kwam mijn tweede zoon ter wereld in het warme water van het bevalbad.

We genoten (en genieten) met volle teugen, maar ik heb vooral het eerste jaar ontzettend verlangd naar nog één keer zwanger zijn. Waar ik alleen de rozengeur en manenschijn zie, heeft mijn man een andere kijk op zwangerschap. Hij is bang dat het niet goed gaat met de baby of met mij en die angst houdt hij 9 maanden lang.

Omdat ik de Mirena nog niet heb laten terugplaatsen doen we de anticonceptie op de "ouderwetse" manier, terwijl we nadenken "Ja of Nee". Eind mei besluiten we dat we een definitieve beslissing nemen na de vakantie, maar wederom blijkt het besluit voor ons genomen. Schijnbaar ben ik zelfs op mijn 40ste nog super vruchtbaar, want ondanks alles wordt ik in juni niet ongesteld. Gezien de onwaarschijnlijkheid van zwangerschap heb ik pas na een paar dagen een test gedaan. Eigenlijk meer omdat die nog op de plank lag, dan dat ik dacht zwanger te zijn.

Ik heb wel 2 minuten zitten staren naar de twee rode strepen. Hoe moest ik dit aan manlief vertellen? Hoe zou hij reageren? Een uur lang heb ik het voor me gehouden, maar toen heb ik hem de test in handen geduwd. Hij houdt hem onder de lamp, ver weg, dichtbij, weer ver weg en zegt dan: "Ik kan het niet lezen, hoor...". Ik lag onder tafel van het lachen, want hij dacht dat het een predictor test was met "zwanger" erop.

Om een lang verhaal af te ronden. Hij is heel blij! De dag erna begon hij al namen te verzinnen ;-)

Op dit moment weet alleen mijn beste vriendin het. We hebben de eerste echo op 17 juli en gaan het daarna vertellen, waarbij ik het de meeste mensen pas vertel na de vakantie, eind augustus.

Om het de kinderen te vertellen wil ik iets speciaals verzinnen tijdens de vakantie (tenzij ik in de komende weken een innige relatie krijg met de wc, want dan weten ze het eerder).