Mijn lijf terug!

Nou, het is zover. Ik kan oprecht zeggen dat ik mijn lichaam terug heb. Mensenlief, wat heeft dat geduurd. Onze prachtige, altijd blije meid is in november 2 geworden. Het eerste jaar was vooral veel (bekken)pijn en revalideren, het tweede jaar was opbouwen en ja, afvallen.
Toen ik na een halfjaar stopte met borstvoeding en dus mocht beginnen met diëten, was ik 64,5kg. Voor mijn lengte (163cm) viel dat eigenaardig genoeg nog steeds binnen 'gezond gewicht', maar zo voelde het niet! Wat voelde ik me log en zwaar en stram. Akelig!
Eind mei 2022 begon ik met een van de boeken van Sonja Bakker. (Bereik en behoud je ideale gewicht.) In 2015 was ik daarmee al van 58 naar 48kg gegaan, maar dat ging te ver. Hoewel ik me nooit sterker, fitter en sexyer gevoeld heb dan toen, maakte men zich zorgen.
Op foto's zag ik opeens hoe noodelig mijn armpjes waren en hoe dun mijn beentjes. Niet mooi, dus even wat aangekomen. Toen ik zwanger werd in 2021, was ik 52,9. Althans, dat was één week na mijn positieve test. De week ervoor was ik nog 51.9kg. Tijdens de zwangerschap heb ik mijn huid goed ingesmeerd.
Ook had ik de ontzettende mazzel helemaal geen striea... striaie... strie... strepen te hebben gekregen. Alleen mijn navel brak. Maar welke navel is nu wèl mooi? Als je niet weet hoe mijn navel er voorheen uitzag, denk ik niet eens dat het opvalt. Omdat lopen en fietsen zeker in het begin nog een probleem was, deed ik pilates.
In 2023 heb ik zo'n 70 lessen core stability gedaan. Voor iemand die toch al een hekel heeft aan sporten, was dat al wel wat. Langzaam maar zeker viel ik ook af. Ik kwam weer onder de 60. Ik ging alweer naar de 57kg, wat ik vóór de eerste keer Sonjabakkeren jarenlang woog. Ik paste mijn jassen en veel pre-zwangerschapskleding weer!
Hier bleef ik helaas lang hangen, maar afgelopen november trok ik de teugels wat strakker aan en volgde ik het boek secuur. Dat werkte! Toen er nog een buikgriepje overheen kwam, was het zover: de 54kg, wat ik in eerste instantie als streefgewicht had gesteld, was bereikt!
In de spiegel zag ik niet meer die dikke, logge versie van mezelf, maar ik zag weer mij. Ik zag buikspieren! Meer buikspieren dan ik ooit gehad heb zelfs. Bedankt, pilates. Ik zag een lichaam waarvan je eigenlijk niet eens meer kunt zien dat het zwanger is geweest.
En op 30 december besloot ik iets te doen wat vroeger-Kitty echt niet zou doen, want haat haat haat: ik ging hardlopen. Ik koos een app, want ik heb begeleiding nodig. En dat lukte!
Mijn conditie is natuurlijk totaal onder nul, maar ik kon die 7 losse minuten rennen (wandelen, rennen, wandelen, rennen, etc) volhouden zonder totaal buiten adem te zijn, ik viel niet om en... ik had geen pijn! Geen pijn! Voor wie niet weet hoe ontzettend kapot je kan zijn na een bevalling, dit is een overwinning to the max!
Ik ben zo blij! Ik ben er weer. Vanmorgen stond er 52,9 op de weegschaal. Of ik het rennen vol kan houden is vraag twee. Maar ik ben nu drie keer wezen rennen en ik kijk niet eens op tegen de vierde keer.
Onze dochter heeft een mama die fysiek gewoon heerlijk met haar kan keten in de indoor speeltuin. Zonder pijn! Ik kan eindelijk de mama zijn die ik graag wilde zijn én ik heb mijn figuur terug. Mijn lijf is weer van mij.