Pff onuitstaanbare peuter

Mijn dochter is 3,5 we hebben al vanaf haar geboorte strubbelingen met haar. Flessen dronk ze niet leeg,
koemelkallergie, moeilijke slaper, moeilijke eter, hypermobiel waardoor dingen als staan wat langer duurde enz. En als ze
dan dingen ging doen waren het vaak meerdere dingen tegelijk. Bijv tijgeren, zitten en optrekken. Dus altijd
veel frustratie bij haar. Want in haar hoofd kon ze het wel. Sinds een paar maanden zijn we erachter gekomen dat ze waarschijnlijk
hoogsensitief en strong willed is. Dus een zeer sterkte eigen wil.

Voor onze vakantie hadden we het redelijk in de hand. Als ze weer moeilijk deed met eten of iets anders deed wat niet oke was konden
we haar beloningsbord leeg halen. En dan kon ze dingen daarvan terug verdienen. Maar sinds onze vakantie is ze echt onuitstaanbaar.

Het begon al op schiphol toen we 2 uur vertraging hadden. Steeds maar huilen en zeuren dat ze dingen wilde of juist niet. Of dat je bijv vroeg
:”moet je plassen?” Dat ze zei:” nee ik hoef niet te plassen” en dat je nog geen 5 min later ergens zit en dat ze zegt:” ik moet plassen” Vaak ook
nog met een zeurstem.

Dat ging de hele vakantie zo door elke dag. Ze wilde niks, ze at slecht(thuis ook maar daar nog erger) was steeds aan het schreeuwen, aan het huilen
ze heeft zelfs met eten gegooid in het restaurant. Dus wij schaamde ons de ogen uit de kop vanwege haar gedrag. Ze heeft ons ook gedlagen, geschopt,
gebeten en geknepen.

Dus we dachten nu zijn we thuis heeft ze weer haar eigen spulletjes enzo dan zal het wel beter gaan. Nou mooi niet dus. Er zijn momenten dat het echt goed
gaat dan heb ik geen kind aan haar. Maar ze blijft schreeuwen en boos doen en wil vaak niet luisteren.

Ik vind dit zooo moeilijk. Ik ben van sterrenbeeld een weegschaal en hou graag alles in balans. Maar ik ben vreselijk uit balans sinds haar geboorte. Morgen moet ik
naar het cb ivm haar groei. Want ze is te klein volgens haar curve. Maar dat vind ik niet gek want ze eet slecht. Ik wil volgende week even een gesprek aanvragen bij
de huisarts samen met mijn vriend. Want we weten het niet meer.

Het zat me nu zo hoog dat ik het even wilde op schrijven.

Groetjes,
Kimber

3333 x gelezen, 4

reacties (0)


  • Anne-Sofie

    Lastig hoor!

    Mijn dochter heeft ook van die pittige buien. Ik ga dan altijd even samen op haar kamer spelen. Muziekje aan. En samen spelen met het poppenhuis, dat vind ze leuk. Als ze niet meer zo boos is ga ik iets anders doen, ook boven, bv. was opvouwen, en daarna naar beneden. Ze kan dan echt nog z'n 2 uur rustig doorspelen en tot rust komen.

    Hopelijk vind je iets wat voor jullie werkt.

  • Kimber89

    Bedankt

  • Fixiebliss

    Zoon net even oud en ik herken wel dingetjes zoals het willen! En niet kunnen is schreeuwen van zijn kant uit. Ik ben daar heel consequent in en nee is nee, ook al misdraagt hij zich zo dat andere mensen het zien. Ik blijf bij mijn nee. Hoek is hoek. En dan moet hij daar afkoelen. De ene week gaat het goed, andere week is een ramp. Als hij echt buiten zinnen is negeer ik hem en dat kunnen ze niet goed hebben. Ik heb graag eerst een sorry van zijne kant uit want geloof me, die klein pagadders weten heel goed dat ze stout zijn. En over het algemeen verder positief proberen bekrachtigen dus als hij flink is benadruk ik dit echt overdreven en dit vindt hij leuk natuurlijk. En belonen ook. Proberen Om het positieve het te laten winnen van het negatieve. Maar ik lees dat ze echt een sterk karaktertje heeft en dan moet je stevig in je schoenen staan en samen achter jullie opvoeding staan. Niet makkelijk! Succes!

  • Kimber89

    Bedankt! Wij hebben niet echt een nadenk plek. Want daar trekt ze zich niets van aan. Ze loopt gewoon weg. We hebben haar wel een paar keer op haar kamer gezet maar dat voelt toch niet fijn.

  • Mevrouw-mama

    Als ze weg loopt bij dr nadenk plek dan is het aan jou om haar weer terug te zeten.. wie is er nou de “baas”? Ik snap dat je je kind niet wilt “breken” maar ze moet toch echt wel luisteren naar haar ouders en als dat niet op een gezellige manier gaat dan soms maar even strenger aanpakken.. jij bent uit balans sinds haar geboorte misschien voelt ze jouw twijfel en onzekerheid en maakt dat haar ook onzeker en zoekt ze grenzen op die ze maar niet kan vinden.

  • Mevrouw-mama

    Als ze weg loopt bij dr nadenk plek dan is het aan jou om haar weer terug te zeten.. wie is er nou de “baas”? Ik snap dat je je kind niet wilt “breken” maar ze moet toch echt wel luisteren naar haar ouders en als dat niet op een gezellige manier gaat dan soms maar even strenger aanpakken.. jij bent uit balans sinds haar geboorte misschien voelt ze jouw twijfel en onzekerheid en maakt dat haar ook onzeker en zoekt ze grenzen op die ze maar niet kan vinden.

  • Kez

    Klinkt als een moeder en dochter die beiden niet lekker in hun vel zitten en elkaar daarin versterken. Ik zou het meteen meenemen op het CB.

    Overigens vind ik een peuter die zich tijdens vertraging op een vliegveld misdraagt niets geks. Het is voor zo'n ukje een vreemde, onoverzichtelijke omgeving. Geen idee wat je te wachten staat en geen besef van hoelang je je in de situatie zult begeven, met waarschijnlijk gespannen ouders die goed moeten opletten en ook balen van de vertraging etc.

  • Kimber89

    Dat klopt zeker! En dat ze die vertraging vervelend vond snap ik ook heel goed. Maar ik vond en vind het erg moeilijk

  • Grumble2.1

    dan zou ik beginnen bij jezelf .. Zoals ik het nu lees moet jij wat sterker in je schoenen gaan staan en bied je haar daardoor al meer can wat zij nodig heeft ❤

  • Kez

    Ik snap dat het moeilijk is hoor! Heb zelf twee kinderen met een sterk karakter en een derde met autisme. Merk wel dat hun gedrag direct gelinkt is aan mijn stemming. Dus hoe meer moe/gestrest/gehaast/nerveus etc ik ben, hoe meer conflict in huis. En ondanks dat ik niet altijd iets aan mijn eigen stemming kan veranderen, helpt het toch me dat te realiseren.

  • Kimber89

    Maar ik weet niet zo goed hoe ik dat dan kan doen. Want ik probeer alles altijd uit te leggen. En ik laat ook duidelijk merken als ik het ergens niet mee eens ben. Dus ik zou niet weten hoe ik dat kan veranderen. Als dat het is

  • Boes

    Ik ben het eens met barbamammie. Onze dochter is ook niet makkelijk. En ik betrap me er ook wel eens op dat ik haar iets vraag i.p.v een opdracht geven. Op een vraag kun je makkelijk een nee krijgen. Ik probeer dingen vaak ook om te buigen door er een keuze voor haar aan vast te maken. Dan heeft ze tochhet gevoel dat ze zelf iets beslist ;) Misschien is het goed om ook met je huisarts te bespreken dat je zo uit balans bent. Er over praten kan misschien al wat helpen. EN misschien kan die jullie verwijzen naar iemand die jullie wat tips kan geven over hoe om te gaan met dit soort situaties.

  • Kimber89

    Ja precies! Dat is inderdaad het doel van dat gesprek bij de huisarts. Ik ben nu ook zwanger van de tweede dus dat zorgt ook voor nog meer onbalans. Bedankt.

  • Boes

    Hormonen maken het er ook niet beter op denk ik haha. Succes!

  • Barbamammie79

    Ik heb zeker niet alle wijsheid ... Maar dit schiet me te binnen: als voorbeeld over dat plassen: Ik zou niet aan haar vragen of ze moet plassen, maar gewoon zeggen : Zo en nu gaan we even plassen.. mama moet ook.

    Haar dus geen keus geven. Werkt bij sommige kinderen heel prettig. Jij trekt de kar met een boel basisdingen en natuurlijk mag ze af en toe zelf beslissen, geen probleem.

    Maar je voorkomt dat er teveel op haar schoudertjes ligt. Neem gewoon meer de leiding. Niet: wil je een boterham? Maar : ok, we gaan lekker een boterham eten, wat wil jij er op?

    Succes! Hier ook zo'n peuter gehad... ze is nu 13.

  • Kimber89

    Bedankt voor de tip. Ze was alleen zeker op vakantie in de fase: ik WIL! En dan werkte dat ook niet zo goed. Maar ik ga het zeker meenemen

  • Nog-even!

    Probeer te geloven dat zij móet en gaat luisteren naar wat jij wilt. Als jij daarvan overtuigd bent, gaat zij jou ook sneller geloven en luisteren...

    3,5 is vaak een lastige periode- toe aan meer uitdaging/school maar nog net te jong.... Als jij duidelijk blijft en slecht gedrag niet accepteert, komt het vast goed! En de zwangerschapshormonen kunnen je ook flink uit evenwicht brengen... Hopelijk komen die over een paar weken weer tot rust

  • Kimber89

    Maar het lijkt wel of de consequintenties haar niets doen. Dus we weten ook niet goed hoe we die negatieve aandacht kunnen aanpakken.

  • Mevrouw-mama

    Je hoeft haar ook niet te “raken” met de consequenties.. als jij ze maar consequent uitvoert ook als ze niet onder de indruk is. Dus geen tv is geen tv ook niet op een moment dat ze sorry heeft gezegd of iedereen het voorval al weer vergeten was. Herriner haar aan de reden van de consequentie en dan gaat ze langzaam leren dat haar acties ook gevolgen hebben