Bevallingsverhaal van Kris | 13-03-2021

Na eerdere, niet leuke bevallingen toch een fijne bevalling meemaken. Het kan dus toch! Op 21 februari is onze 3e dochter Kris geboren. Het was een intens mooie bevalling die ik als een droom heb ervaren! Hieronder staat haar bevalverhaal.

zaterdag 20-02-21 | dé uitgerekende datum
Waar ik aan het begin van mijn zwangerschap nooit had durven dromen om de uitgerekende datum te halen, voelt het nu zo vanzelfsprekend om dit kleine meisje nog bij me te dragen. De zwangerschap valt me mee en buiten dat ik vaak naar de wc moet en rondwaggel heb ik geen klachten verder. Ik hoop dat ze nog lang bij me blijft, lekker veilig in mama's buik. 
Vandaag hebben we eigenlijk niets gedaan. Lekker gewandeld buiten en 's middags kwam mijn broertje en schoonzusje nog op bezoek. De hele dag door krijg ik, net zoals de afgelopen weken, appjes van vrienden en familie of er al wat aan het rommelen is. Ik word er een beetje kriegelig van en 's avonds besluit ik om Whatsapp te verwijderen. Als er nieuws is, horen ze het vanzelf wel! 
En net alsof ik dat stukje onrust weg uit mijn lichaam zou moeten hebben, krijg ik rond 10 uur 's avonds last van menstruatiekrampen. Ze zijn niet echt pijnlijk, maar ik voel ze wel. We besluiten daarom om maar naar bed te gaan, voor het geval dat de krampen zich omzetten in weeën.

zondag 21-02-21 | 40.1 weken zwanger
Redelijk snel val ik in slaap, benieuwd of ik vannacht wakker zou worden van de pijn. En dat gebeurd, rond 2 uur wordt ik wakker en voel ik dat de weeën, en dus de bevalling, zijn begonnen. De weeën duren al ongeveer 40 seconden en komen om de 3 minuten en zijn pijnlijk. Ik besluit om in bad te gaan zitten, om de weeën beter te kunnen opvangen. Benjamin laat ik nog slapen, die heeft straks nog genoeg te doen. Wel besluit ik alvast mijn zusje wakker te bellen, die in ons huis op komt passen op Juno en Lev wanneer we naar het ziekenhuis gaan. De weeën worden steeds sterker en wanneer mijn zusje rond half 3 binnenwandelt, ziet ze dat het echt is begonnen. Ze spoort me aan om de verloskundige te bellen omdat we straks wel een keertje naar het ziekenhuis moeten. Ook maakt ze Benjamin wakker want ik heb steeds meer moeite om de weeën alleen op te vangen. Ze plakt de TENS op mijn rug en langzaam zet ik de stroomschokjes aan, dit is fijn!
Om 3 uur komt de verloskundige binnen en ook zij ziet dat het hard gaat. Ik wil graag dat ze eerst voelt hoeveel cm ontsluiting ik heb, voordat we naar het ziekenhuis gaan. Op het moment dat haar vingers bij mij naar binnen gaan breken mijn vliezen en onmiddellijk krijg ik persweeën. Waar ik vrijdag op de controle nog 4 cm had, heb ik nu binnen 1 uur bijna volledige ontsluiting. Er zit alleen nog een randje dus ik moet de weeën nog wegzuchten. Het ziekenhuis gaan we niet meer halen en de kraamverzorgende wordt gauw gebeld. Mijn zusje krijgt de opdracht om de verwarming hoger te zetten en handdoeken te pakken en ook de verloskundige pakt gauw haar spullen uit de auto. Ik moet en wil persen, ik kan het ondertussen bijna niet meer tegenhouden. Ik wil niet in bad persen, dus Benjamin helpt me eruit en langzaam lopen we naar de slaapkamer. Daar blijf ik in de deuropening staan en ik sla mijn armen om Benjamin heen. De verloskundige en mijn zusje zijn ondertussen weer boven. Ik heb nu een kwartier lang de persweeën ingehouden maar het lukt niet meer. Op het moment dat de verloskundige zegt: 'pers maar mee', voel ik een oerkracht die ik nog nooit eerder heb meegemaakt. Ik pers 3 keer en dan ziet ons kleine meisje Kris om 3.45 het levenslicht. Op het moment dat ik haar vast heb, stort ik in en begin ik keihard te janken. Ik kan het gewoon niet geloven, na alle ongelukkige zwangerschappen en geboortes dat ik eindelijk een mooie bevalling heb mogen meemaken. In mijn eigen huis, omringt door de allerliefste man, mijn zusje die me altijd heeft gesteund, een liefde verloskundige, terwijl mijn regenboogbaby's in bed liggen te slapen. Wat een droom!
Er wordt me verteld om op bed te gaan liggen zodat ik even kan bijkomen. Ondertussen voert de verloskundige controles uit en de placenta wordt geboren. Dat gaat gelukkig allemaal voorspoedig en ik ben er zonder schade down under vanaf gekomen. Ons kleine meisje doet het ook goed en ligt heerlijk tevreden bij mij het eerste uurtje. Daarna worden de controles uitgevoerd en blijkt dat ze inderdaad heel klein is. Ze weegt 2480 gram en is 45 cm lang, wat erg klein is voor haar termijn. Ze zit op het randje van dysmatuur, ze heeft niet de kenmerken van buiten, maar wel het lage lichaamsgewicht. Omdat ze het gelukkig heel goed deed en al wou aanhappen, werd besloten dat we niet naar het ziekenhuis hoeven, maar we wel extra op moeten letten op haar temperatuur en ik haar vaak moet aanleggen. Rond 5 uur besluit ik om te douchen en mag ons meisje even bij papa op de borst liggen. De verloskundige gaat naar huis en wanneer ik onder de douche weg ben gaat ook de kraamverzorgster naar huis, ze komt in de ochtend weer terug, maar kan nu nog even wat slaap pakken. Ook ik besluit het bed weer in te duiken samen met Benjamin en Kris. Mijn zusje blijft nog even bij ons, om straks te helpen met de tweeling en verdwijnt naar de bank om ook even te dutten.
Om 8 uur worden Juno en Lev wakker, die gelukkig door de hele bevalling hebben geslapen. Benjamin haalt ze uit bed en dan is het tijd voor dé ontmoeting tussen de tweeling en Sem. Ondanks dat ze nog maar net 1 waren hadden ze donders goed door dat er iets aan de hand was. En op het moment dat ze op het grote bed worden gezet naast mij is het een en al kusjes geven aan Kris die ondertussen ligt te slapen op mijn borst. Wat een rijkdom!

Het was een razendsnelle bevalling, die vanaf de eerste wee tot baby maar een kleine twee uur heeft geduurd. Voor mij was het een enorm helende ervaring en ik had niet durven dromen dat we ooit zo een kindje mochten verwelkomen. Ze is de perfecte aanvulling op ons gezin en het is alsof het nooit anders is geweest. 

Alleen maar liefde!