Onze kindjes. Mijn man. Jouw verdriet

Het is over.
Ik kijk je aan, met wazige ogen van de tranen die vloeien. Ik zie je slikken. Een keer. Twee keer. Drie keer. Je pakt haar nog warme lijfje vast en je begint te lopen. Heen en weer. Van de deur naar het raam. Van het raam naar de deur. Ik zie je tranen vallen. Maar je laat het me niet zien. 
Je troost mij. De dagen erna. Ik heb je nodig. Mijn hart is verscheurd. Die van jou ook. Maar dat mag ik niet zien.
Je tilt haar mandje. Samen met je broer uit huis. Alleen hij mocht het doen. Samen met jou. Ons kostbaarste bezit. 
Een maand na de crematie. Komt ze weer thuis. Ons kostbaarste bezit. Je wilt een ring. De allermooiste die er bestaat. Die ring. Is onderdeel van haar. 
Je wilt haar het liefst altijd thuis houden. Maar het lukt niet. Je krijgt last van nachtmerries. En je grootste nachtmerrie wordt werkelijkheid. Je mooie dochter. Onder de grond. 
Onze Nala. Is jou grote troost. We zitten op de bank. We praten wat. Opeens. Ik zie het gebeuren. Je staat op. Pakt je jas. Nala loopt achter je aan. Je bent weg. Voor twee uur. Je komt thuis. Ik kijk je aan. En je breekt. Als een baby zo hard. Begin je te huilen. Ik weet het zeker. Het is tot je doorgedrongen. 
2 jaar later. 
Ik ben er klaar voor. Ik kijk je aan. Ik zie hetzelfde weer gebeuren. Als 2 jaar geleden. Weer sta je op. Geeft me een kus. Pakt de riem. Gaat de deur uit. Je komt terug. Weer 2 uur later. Je kijkt me aan. En ik weet. Het is goed.
Zondag. 6 januari. Het is positief. Je kijkt me aan. Ik voel je angst. Angst dat het weer mis gaat.
Dinsdag. 12 maart. Al 2 keer goed nieuws. We liggen samen in bed. Het gebeurd weer. Ik zie je kijken. Je spreekt mijn gevoel uit. Het zit niet goed. 
Zaterdag. 13 april. We zitten op de bank. Kijken elkaar aan. Je vraagt of je de kleine mag voelen. Je aait. Je praat. Er gebeurd niks. We kijken elkaar aan. En weten. Het zit niet goed. 
Zondag. 14 april. Weer worden we papa en mama. Van een zoon deze keer. Het mocht niet zo zijn. Hij is naar haar toe gegaan. Zodat ze boven niet alleen zou zijn. 
De dagen erna. Ben je verscheurd. Binnen 2 dagen is de crematie geregeld. Ik zie je weinig. Ik geef je ruimte. Je hebt het nodig. 
Je weet het zeker. Dit nooit meer. 
19 mei. Hij is weer thuis. Voor even. De dagen hierna zit je niet lekker in je vel. Alles wat je van haar nog had. Is niet bij je. Je ring is weg.  Maar ze komt gauw weer terug. Met hem erbij. Zoals het moet. Een broertje en een zusje. Samen. Bij papa. 
Je tilt hem het huis uit. Ik hou hem vast. Bij de begraafplaats pak je hem van mij over. Nala is ook mee. We lopen de poort door. Naar links. Dit pad hebben we te vaak moeten lopen. Hij wordt bij zijn zusje in het grafje geplaatst. Hierdoor hebben we even de kans. Om ook haar nog even vast te pakken. Een mooie steen hebben we uit gekozen. Voor hun samen. 
Zaterdag. 24 augustus. We zijn op bezoek. Bij onze lieve kindjes. Je kijkt me aan. Je vraagt aan me. Dat ik toch niet weer zwanger ben. Het is toch echt zo. Je bent die paar weken. Tot de echo. Niet een gezellig iemand. Je hebt het er moeilijk mee. 
Maandag. 16 september. De uitgerekende datum. Van ons zoontje. Ik lig daar. Jij zit gespannen. Aan je ring te draaien. 2 knipperlichtjes. We lopen naar buiten. En je kijkt me aan. Het is goed zo. 
Zondag. 2 februari. Om 3.23. Worden we weer papa en mama. Samen met jou. Gaan ze naar de NICU. 2 uur later zie ik je weer. Je staat met tranen in je ogen. En ik weet. Het komt goed. 
Maandag. 23 maart. Voor het eerst. Ooit. Mag jij 2 gezonde kindjes. Over de drempel tillen. Voor het eerst. Ooit. Mag jij 2 gezonde kindjes. Thuis. Een luier verschonen. Voor het eerst. Ooit. Mag jij 2 gezonde kindjes. Thuis. In bed leggen. Voor het eerst. Ooit. Mag jij 2 gezonde kindjes. Thuis. Een flesje geven. 'S avonds kijk ik je aan. Zo trots als een pauw. Sta je naar ze te kijken. Maar daar achter. Zie ik wat je nodig hebt. Ik geef je je jas. En pak de riem. Je hebt het nodig. Ga maar schat.


 


 


 

75134 x gelezen, 32

reacties (29)


  • Maria7

    Prachtig. Sterke vrouw. Sterke man. En dapper. Dat ook!

  • Wonderful-life

    😭😭

  • Mamasgirls

    Geen woorden voor, met open mond gelezen met tranen 😘

  • Zeldawarrior

    Wat ongelooflijk heftig. En wat prachtig dat jullie alsnog 2 gezonde kindjes hebben mogen krijgen. Heel veel liefde en geluk toegewenst. ❤🍀🍀🍀

  • Senik

    Wow wat ontzettend verdrietig!

  • wandaapje

    Super mooi geschreven.. Echt ontroerend.

  • .FamilyFirst

    Met tranen in me ogen heb ik fit zitten lezen, wat erg wat jullie hebben moeten mee maken. En hoe mooi dat jullie een gezonde 2ling nig hebben gekregen.

    Mooi geschreven

  • Ashleyjessy

    Omg wat heftig. een zoon EN een dochter. En dit keer wel goed gegaan. Onwerkelijk maar waar. Wat geweldig ❤️

  • Liek89

    ❤️

  • Trotsemama<3

    Wow tranen in me ogen wat een verhaal. Je hebt t zo mooi verwoord!! Diepe respect.

    Zie dat jullie weer een dochter en zoon hebben mogen krijgen!! Hoe bijzonder is dat!!! En een tweeling. Prachtig!!!!

    Heel heel veel geluk!!!

  • dopey1982

    Mooi geschreven!!

  • Yune

    Dat is liefde en houden van

  • Soraya12

    Wat mooi geschreven ❤️

  • maria87

    Wat een mooi gevoelig verhaal. Wat zullen jullie veel steun aan elkaar hebben gehad en nog steeds hebben.

    Ik hoop dat jullie onwijs genieten van jullie kids en jullie overleden kindjes later samen kunnen herdenken.

  • Melissa2306

    Heel mooi geschreven. 😥 Zelf meegemaakt. Hopelijk dat ons volgend wondertje volledig gezond mag zijn. Wil ik nooit meer meemaken.

  • Dolleboel

    Met warme ogen lees ik jouw verhaal, niet voor te stellen, zo verdrietig. Veel sterkte voor jullie!

  • Anna-76

    💖💖❤❤

  • Hopeful2020

    Hartverscheurend 😢 en toch zo mooi opgeschreven. En ik weet hoe vreselijk het is, om je man zo kwetsbaar te zien terwijl jezelf gewoon kapot bent van verdriet. Ik wens jullie nog heel veel sterkte.

  • TC-1995

    Wauw, gewoon tranen in mijn ogen!! ❤️

  • Annoniememama

    Heftig en herkenbaar! ❤️ Wij zijn in 2014 en 2018 een zoontje verloren. Afgelopen januari plots weer zwanger. Een moeilijke zwangerschap waar een hoop mis ging en met 32+0 werd ons meisje geboren er ging ze naar de Nicu. Weer de angst om nog een kindje te verliezen maar afgelopen augustus mochten we met een levend kindje naar huis... zo onwerkelijk

  • MaaikeT2

    Wow, wat heftig en ook mooi. ❤️

  • MaaikeT2

    Wow, wat heftig en ook mooi. ❤️

  • JESNJ

    ❤️

  • Twinmommyforlife

    Wauw wat mooi geschreven en helaas heel herkenbaar😪

  • Linde-1

    Met tranen in mijn ogen lees ik het ♥️😘

    Wat hebben jullie al veel verdriet meegemaakt.

  • Elss

    wauw wat heb je dit mooi verwoord, met zo veel liefde! ik zit hier echt met kippenvel. Samen staan jullie zo sterk!

    wat een heftige tijd is het geweest en soms nog!

  • Raintje

    Jeetje wat heftig wat jullie hebben meegemaakt.

    Wat mooi dat jullie dat samen hebben kunnen dragen en nu samen 2 kindjes hebben. Tranen in mijn ogen.

  • Mamasgirls

    Geen woorden voor, met open mond gelezen met tranen 😘