Brief voor mijn dochter - gelukkige verjaardag!

Een jaar geleden verliet je mijn warme buik. 9 maanden lang klopte jouw hart onder het mijne, voelde ik je naar het leven grijpen met je stampjes, je draaien; voelde ik je rusten, groeien.

Je bent nu één jaar en ik voel me opnieuw en nog steeds overweldigd van mijn liefde voor jou. Ik kon je 9 maanden op en top beschermen en koesteren. Toen je geboren werd, kwam er naast die liefde en tederheid ook een angst. Een angst om je te kwetsen, een angst dat de wereld niet altijd zo mooi is, angst je te verliezen, … en een angst om het niet goed (genoeg) te doen. En dus wil ik je tegelijkertijd beschermen in onze wereld, maar ik wil je ook vrijlaten om je eigen weg te kiezen.  Ik zie, ik merk, ik voèl dat jij die eigen weg al aan het kiezen bent; hoe klein je ook bent, je weet wat je wil en je gaat er voor. Je leert met vallen en opstaan; met een lach ‘kijk mama wat ik kan’ en een traan ‘mama troost’. Ik weet dat elk kind zijn of haar eigen fouten maken, maar tegelijk wil ik je er voor behoeden. En ik weet dat ook ouders groeien met vallen en opstaan en ook fouten maken. Ik heb je de beste babytijd willen geven, maar soms faalde ik; door er niet te zijn, door wanhopig perfect te willen doen, door het vertrouwen in mezelf te verliezen, door niet meer te vertrouwen op mijn intuïtie, door frustraties, door vermoeidheid. Nooit omdat jij niet goed genoeg zou zijn, jij bent prima zoals je bent; vergeet dat nooit.

 Er komen me steeds weer de beelden terug van toen je nog echt een frêle baby was, toen je dronk van mijn borst, toen je voor het eerst lachte, je guitige oogjes vanaf dag 1, je ongeduld als je honger had, hoe klein je ook was, je eerste keer iets grijpen, zitten, kruipen en nu stappen. Al die kleine dingen waaraan je merkt dat je groter wordt; de kleertjes, van draagmand naar buggy, van bedje bij mama en papa naar eigen kamer, van box naar speelmat, van borst naar papjes, van thuis-alleen naar crèche-met-kindjes, van rustig zitten op m’n schoot naar spelen en verkennen, van baby naar peuter.

Ik geef je de vrijheid je eigen pad te gaan, maar misschien kan ik je enkele van mijn lessen, mijn 32 jaar ervaring meegeven.

Leef je leven zoals jij wil, dat is het eenvoudigst en levert je het meeste geluk. Misschien is dat niet het gemakkelijkste pad, maar geniet onderweg en focus niet op dat eindpunt, want leven is voortdurend onderweg zijn, dus je kan er maar best van genieten. Richtingaanwijzers kunnen je soms helpen, maar brengen je niet altijd naar jouw pad. Weet dat mama en papa achter en naast je lopen, niet voor je. Maar we zijn er altijd om je te helpen, raad te geven, te vangen als je valt, te troosten, te bemoedigen. Onvoorwaardelijk begeleiden we je op je pad.

Streef je passie na. Zoek niet in de eerste plaats naar waardering, status of rijkdom, maar zoek iets dat je werkelijk vanuit het diepst van je ziel wil doen; voor jezelf en de wereld.  Dit is een taak en een bron voor diep geluk.

Vertrouw op je intuïtie, op de signalen en de wijsheid van je lichaam. Als je opgewonden geraakt, als je kippenvel krijgt, als je energie voelt stromen; ga er voor. Als je een onverklaarbare angst kent, onrustig wordt, je energie verdwijnt, let dan op. Je gevoel is je primaire raadgever. Het verstand is er niet om keuzes te maken, maar om ze te begrijpen.

Laat je inspireren door de mooie dingen in het leven; de natuur, mooie mensen (aan de binnenkant), de zon die opkomt en weer daalt, de warmte en de koude die elkaar afwisselen in de seizoenen, rust, spanning, kinderen, …  Jij inspireert me elke dag weer en dat levert me zo veel geluk. Je leeft nu naar de mooie dingen van het leven, zonder je zorgen te maken over hoe anderen denken, hoe het ‘moet’ of ‘zou moeten’, zonder schroom, zonder schaamte. Hou dit vast, inspireer jezelf zoals je mij inspireert en laat je door de mooie dingen en mensen inspireren.

Weet dat je nooit alleen bent. Er wordt over je gewaakt, tastbaar en ontastbaar, bewust en onbewust, aards en bovenaards; overal zal je liefde vinden.

Leef bewust en vol overgave; zie hoe alles op je pad er komt om je te verblijden, te sterken – ook de hindernissen en moeilijke momenten; zij geven de mooie momenten ook net dat tikkeltje meer kleur.

Focus op de schoonheid in het leven en verbind je niet met alle narigheid, maar doe wat je kan om narigheid bij jezelf en anderen te voorkomen of te helen.

Leef naar je waarheid; zoek de stilte op en luister naar je innerlijke stem; vind in de eerste plaats wat je zoekt in jezelf.

Geloof in jezelf en vertrouw op je eigen kunnen, weten en voelen. Laat je nooit iets anders aanpraten, want dan zwijgt je stem en ebt je geloof weg. Straal je zelfvertrouwen uit naar vertrouwen in anderen, die je vertrouwen verdienen. Wees steeds jezelf,vanuit echtheid en waardigheid. Omring je met ‘echte’ mensen; ze geven je een veilig gevoel.

Wees kritisch, denk na, laat je niet leiden door grote theorieën; neem niet zomaar iets als vanzelfsprekend en voor waar aan, gewoon omdat iedereen dat doet. Wees nieuwsgierig, voed je, leer met je ogen en oren en neem in je op waar in je zelf de waarheid vindt.

Lief meisje, je bent nu een jaar, de wereld ligt voor je open. Vergeet niet hoe wij elkaar gekozen hebben, hoe onze paden kruisten en nooit nog afdwalen. Ik ben zo blij dat we elkaar gevonden hebben.

Jou mama, voor altijd de jouwe.