Kom je vanzelf of niet?

Dag prutske,

Wat een tijd voor mama! Al die onwetendheid... Dinsdag om 4u word ik ingeleid, àls je tegen dan niet gekomen bent. Dus volgende week heb ik je wellicht in m'n armen, tenzij... jij vroeger wil komen natuurlijk... :-)

Ik ben ook wel vaak iemand van de laatste moment. Ik kan ook nogal eens dingen uitstellen en dan nèt op tijd klaar zijn... Misschien heb je dat karaktertrekje van mij en kom je nèt voor dinsdag? Of ben je gewoon niet zo bezig met op tijd komen, dàn trek je op je papa ;-) (sorry schat, maar hier heb ik toch wel een beetje gelijk hè... hihi).

Ik was de afgelopen dagen een beetje huilerig, maar ik probeer de knop om te draaien en nog te genieten van je. Ook al is m'n buik zo dik (ik lijk wel een attractie als ik me op de openbare weg begeef) en ook al doen de voorweeën ook een beetje pijn, ik probeer het maar te relativeren. Ik hou me wel bezig en de dagen gaan wel snel voorbij. Gisteren met je oma gaan wandelen en een pannenkoekje gaan eten, vandaag wat rondgetaffeld op de markt en een middagdut gedaan (jee, ik was weer moe) en morgen misschien ook even wandelen.

Deze ochtend waren we weer aan de monitor gemoeten. Je vindt dit echt niet leuk hè (tip: als je er uit komt, moet dat ook niet meer...), ach schatje toch.

Gek hè, volgende week ben je er. Het is al zo lang dicht bij en toch denk ik soms nog: het gaat nu echt wel gaan gebeuren, ik ga voor je 'moeten' zorgen, je eten geven, ... Wat een ommezwaai! Wanneer kom je mijn luilekkerleventje eens storen?!?

Ik kan ook een pedagogisch iets minder verantwoorde manier gebruiken: als je komt, krijg je van mama een mooie beer!!

tot straks?? tot morgen?? tot...??

aai-aan-buik,

mama