Dipje

5u33 ik word wakker - dus weer een nacht zonder ... 40 weken zwanger ... Ik wil zo graag mijn baby in m'n armen...

Het is telkens weer de teleurstelling wegslikken dat er niets wezenlijks gebeurd. Ik ben het beu. Nèh, 'k zeg het zoals het is. IK WIL WEEËN!!! Desnoods afzien en pijn tot in 't kwadraat, maar alles beter dan dit machteloos wachten. Heb nu ook soms pijn(tjes) van de indalingen, en weet ik veel wàt het allemaal is. Dus voel me gevangen in m'n lichaam.

'Laat het los', 'geniet er nog even van' , blablabla, allemaal goed bedoelde commentaar, maar ik hèb er niets aan! Ik geraak op na 9 maanden wachten. Iedereen wacht maar zo van 'leukleukleuk' en lacht maar dat ik mijn geduld verlies, maar voor mij is het leuke er nu wel af! Wat kan mij doopsuiker, geverfde muren, eten, kapsel, de wereld tout-court nog iets schelen: ik wil een geboren gezonde baby!! En tegelijk ben ik ook boos op mezelf dat ik het niet kan lossen en niet kan genieten. Ga het me achteraf nog beklagen, al mijn boos gedoe...

Heb het even moeilijk met mezelf...

Wordt vervolgd...