Wanneer?!?

Hiepla kleine uk,

Mhm, je zit er nog! Hoewel ik de indruk heb dat je stilaan de uitgang zoekt :-) Okee, we zijn nog 'maar ' 39 weken en 3 dagen verder en dus nog enkele dagen voor die magische kaap van 40 weken, maar toch... Ik wist niet dat ik zo ongeduldig kon zijn.

Vroeger als mammie examen had, hoopte ze ook dat ze als één van de eerste kon gaan. 'Dan ben ik er van af en kan ik genieten en rusten'. Zo nu ook een beetje. Ik wil dat de bevalling achter de rug is en dat ik van jou 'in real life' kan genieten. Ik geniet nu ook van je hoor. Ik merk zelfs dat ik een beetje nostalgisch word...

Weet je nog... toen we je papa vertelde dat ik een positieve zwangerschapstest had, en toen we het vertelden aan de grootouders? Weet je nog toen ik riep bij de gynaecoloog 'het zit goed hè' toen we je allereerste echo zagen? Wat was ik toen opgelucht! Weet je nog dat ik zo fier was op dat klein beginnend buikje? En dat ik zo bang was toen ik ziek werd? En die magische eerste bewegingen voelen, weet je dat nog? En je eerste echte stampje? Haha, wat was dat leuk! En weet je nog die 20-weken echo toen alles goed bleek en we je helemaal in 3D zagen! Wat was (ben) je mooi! En toen mama kleertjes ging kopen en we gingen beginnen aan onze lijstjes: uitzet, geboortekaartjes, ... Weet je nog hoe we deze 9 maanden genoten hebben van elkaar, van jouw beginnend leven, van zovele mooie dingen? Ik ga je zo missen in m'n buikje en ik hoop nu alleen maar dat alle komende maanden en jaren even mooi gaan zijn. Samen met papa, je knuffelen, je vasthouden en je loslaten als je groot genoeg bent... En dan zeg ik weer tegen je: Weet je nog...?

O, wat ga ik het missen, maar toch: kom maar hoor, dan gaan we samen heel wat nieuwe herinneringen maken ;-)

Knuf,

mama