Indalen??

Dag schattiebollie,

Wat een nacht! Nu gebeurt er toch vanalles hier vanonderen... Gisterenavond kreeg ik krampen in m'n buik. Nou ja, krampen is niet het juiste woord, maar ik voelde zo'n druk down under, en het deed bij momenten best wel pijn. Nu ook niet een heel erge pijn, maar zo iets, ja drukkend en daardoor voelde ik me ook zo één worden met die pijn. Ik kroop onder een dekentje, gaf me wat afleiding door naar een stukje film te kijken, las wat in een boek, ... Ben uiteindelijk maar gaan slapen, maar echt gerust was ik niet en ergens voelde ik ook wel dat dit nog geen echte weëen waren, die doen volgens mij meer pijn. Ik had ook ergens gelezen dat zolang ze niet in intensiteit toenemen, er niets echt aan de hand is. en ergens begint het werk al een paar weken tevoren, dus wat we nu al kunnen doen aan voorbereidend werk, moeten we dan al niet meer doen hè ;-)

Maar, het loopt hier allemaal blijkbaar op zijn laatste pootjes... Nog even en je bent er! en toch, ik ga je missen in m'n buik. Binnenkort geen stampjes, maar in ruil kan ik je wel echt knuffelen, troosten, wiegen, ... Je papa wordt ook ongeduldig hoor. Hij ziet zichzelf al lopen met jou in je buggy. Hij brengt me ook wel rust. Gisterenavond was hij zo lief voor me... Allé, anders ook, maar gisteren had ik hem echt nodig. Gewoon naast me liggen was al genoeg. Je bewoog ook enorm gisteren en toen zei je papa even de muziekbeer te leggen aan m'n buik en je werd er precies rustig van. Je papa voelt je al goed aan. Ik ben zo blij dat hij je papa wordt. Hij gaat dat fantastisch doen.

Klein hikkertje van me, nu gaan we een zalig badje nemen, nog wat kleertjes strijken (ja, nòg kleertjes ;-) ) en straks naar een feestje voor opa's verjaardag!

Knufknufknuf,

mama