Misselijk, misselijker en misselijkst

Ow ow ow wat een week... vorige week donderdag een mooie echo gehad met een kloppend hartje.. 7.1 weken ver (precies wat ik zelf ook dacht) maar ik was zo misseljkheid dat ik me er verder niets meer van kan herinneren en ook amper geluisterd heb naar wat er gezegd werd.
In de middag naar het ziekenhuis gestuurd met uitdroging verschijnselen en een infuus gehad met vocht. En andere medicijnen (pimperan)
Ondanks alle medicijnen waar ik me mee volstop houdt de misselijk aan en kan ik amper genieten van deze zwangerschap... ik voel me hierom schuldig en naar... ook omdat er gedachtes Door m hoofd gaan die ik helemaal niet hebben wil... ik wilde dit kindje.. maar waarom ben ik nu niet blij meer..?
Ik hoop dat de blijdschap terug komt in het 2de trimester en ik dan weer kan genieten van het wonder dat binnen in mij groeit.. leeft, beweegt en wil leven...

Het spijt me zo kleintje voor alle rot gedachtes die in me op komen.. je bent echt wel welkom... tot 3 september.. zwaai je dan eventjes naar ons??

Heel veel liefs en groei maar goed Door.. ik hou van jou

x Mamma