Paranormale geslachtsbepaling in de supermarkt

Paranormale geslachtsbepaling in de supermarkt

Mijn vriendin is 6 weken en 1 dag zwanger! Juppie! Dat wisten we al.

Zij is mijn beste vriendin hier in Frankrijk al een tijdje. We kennen elkaar via onze oude gyn, hij heeft tegen ons gezegd in het begin van onze zwangerschappen, dat hij ook een andere Hongaarse zwangere heeft lopen op het moment, misschien willen we elkaars nummer wel.

Of we dat willen? Maar natuurlijk!

Maar dat is al langer dan een jaar terug J

Hun zoontje is nu 8 maanden, onze dochter is 11 maanden, en wij waren al allebei 3 maanden bezig om weer zwanger te worden. Voor haar was het in de derde maand dus ook gelukt.

Ik was echt blij voor hen, met een tikkie jaloezie, maar dat begrijpt zij ook wel, zij zou het zelfde voelen, als het andersom was gebeurd.

Gisteren zijn we naar de Ikea geweest, maar daarvoor moesten we even naar de Auchan, omdat haar zoontje zijn armband nog niet gegraveerd is.

Wij stonden aan de balie van de juwelier, zij was volop bezig met het kiezen van lettertype enzo, ik stond net achter haar, bezig met de kleintjes, toen iets heel raars gebeurde.

Een man, rond de 45, in spijkerbroek en overhemd, best knap ook nog, hij stapt naar mij glimlachend en zegt: Zo leuk, zoveel nieuwe leventjes!

Ja, inderdaad, heel leuk, kinderen zijn grote wonders! (ervan uitgaande, dat hij op de twee kleintjes doelde in de buggy’s)

Toen keek hij me aan, diep in mijn ogen en zei:

Jij wilt wel weten, wat het wordt, toch?

Ik keek hem een beetje verward aan, maar al snel zei ik:

Ah, u bedoelt zeker mijn vriendin, die net achter me staat. Zij is inderdaad zwanger. (en ik dacht erbij: meneer de paranormale EN bemoeierik)

Hij: Nee, zij wil het niet weten, dat heb ik al lang aangevoeld, maar u toch wel?

Nou! Als ik mijn ogen breder open kon doen, vielen mijn oogballen gewoon uit mijn gezicht!

Ikke wel watte????

Hij: oh! U weet nog niet dat u zwanger bent? Maar ik kreeg duidelijk bij u door…….. ik dacht, dat u………. ik, ik, ik, het spijt me zeer! Of misschien beter gezegd, wat een eer, om u als eerste te mogen feliciteren! (vrije vertaling van het Frans naar Nederlands, beide niet mijn moedertaal)

Mijn vriendin stond achter me, zij liet de verkoopster al lang staan, en stond met mond open naar die man te staren.

Ik kreeg wel tranen in mijn ogen en knikte ja.

Hij zei: Pril leventje, maar wel een sterke ziel! Een jongen!

Hij is er! Al die dromen de afgelopen weken waren niet om me mis te leiden, maar om mij de juiste weg te wijzen!

Afgelopen maandag had ik mijn nod, had ook een test gedaan, die was negatief. Maar ongesteld werd ik niet.

Prachtig! Wat een geluk! Nog een kindje, dat bij ons komt wonen!

Maar de tranen liepen vreemd genoeg niet uit mijn ogen. Die bleven lekker zacht en warm zitten, waar ze zaten.

En mijn vriendin riep ineens wat harder dan bedoeld: Ik wil het ook weten, alleen mijn man niet, maar ikke wel!

De man lachte: Nee, u wilt het ergens toch ook een verrassing houden. Maar één ding kan ik u wel zeggen, deze baby wil geen naam die met een E begint!

En toen viel mijn vriendin flauw.

Een paar minuten later, toen zij al volledig weer bijkwam, we zaten midden in de Auchen op een uitgezette showroom tuinset, glaasjes water en twee security mannen naast ons.

De man was weg. Hij heeft nog geholpen om mijn vriendin naar die ligstoel te dragen, toen heeft hij afscheid genomen.

Mijn vriendin zat in haar eigen wereldje tegen zichzelf te praten:

Als het een meisje is, wilden wij haar Emma Elisabeth noemen, als het een jongen is, dan Erwin………… Hoe kon hij het weten? Waarom heeft hij niet gezegd wat het wordt?

Ik wist over de namen. Al sinds vorige week.

Ineens schudde zij zich en zei: Laten we maar naar de Ikea gaan.

En onze dag ging gewoon verder, zoals gepland, alleen was ons gespreksonderwerp steeds die ene man en wat hij allemaal zei.

Vanochtend heb ik een test gedaan, toen ik wakker werd.

Positief!

Mijn man was niet thuis, hij kwam vandaag rond lunchtijd thuis.

Sophia droeg een t-shirt, wat ik zelf heb gemaakt net na het ontbijt, op een lichte shirt met stift geschreven.

Op de voorkant staat: I am de HAPPIEST…

Op de achterkant: … BIG SISTER!

Mijn man is ook zielsgelukkig!

Ik heb hem het hele verhaal verteld, hij luisterde stilletjes, zoals altijd, als ik over dit soort dingen praat, en zei aan het einde, dat hij het erg jammer vindt, dat hij deze menneer zelf niet heeft ontmoet.

Vanaf vandaag slapen wij dus bewust met zijn vieren in het grote bed!

Voor jullie allemaal, omdat het zo mooi is:

http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=RS1ti23SUSw