VROLIJK ?! Pasen

Hoi Meiden,

Pasen ligt achter ons...maar wat een gebeurtenis dit jaar... Hemel!
We vertrokken dus 's morgens naar mijn venteke zijn ouders, omdat we daar
paasontbijt zouden krijgen. Om acht uur al in de wagen en om negen uur daar
aangekomen. Gewoon gedaan tegen de ouders en "vrolijk Pasen" gewenst.
Zus van venteke, met gezin (3 kinders en haar man), gingen ook mee. Een
gezellige boel natuurlijk wel. Maar bij het afscheid daar in de kantine, waar
het ontbijt werd geserveerd, kwamen we natuurlijk heel wat vrienden tegen. Ze
allemaal begroet en kort een samenvatting van het leven gegeven. Natuurlijk was
er eentje bij die zei:"En jullie? Moeten jullie nog niet aan een kroost
beginnen?!" Mijn man en ik maar "nee" schudden. Zijn zus werd er
zenuwachtig van en ik ook. Dan maar vertrokken met de kids richting huis. Zus
van venteke ging helemaal uit haar dak met het vissen naar de kinderwens. Ik
werd er helemaal 'grumpy' van. Daarna ging ik mijn schoonmama helpen met het
maken van het avondeten en dessert. Ondertussen trok manlief naar zijn zus om
te helpen bij het opbouwen van de trampoline. Blijkt dat de zus in die tijd
gebruik heeft gemaakt om manlief ook nog te blijven uithoren: "of we wel
kinderen wilden, of het niet lukte, waarom ik er zo boos van werd, wat..."
Manlief kon er natuurlijk niet meer tegen en zei: "Ok, het is al goed! Ze
is zwanger van de tweede keer is het gelukt!" Dit kreeg ik natuurlijk te
horen wanneer ik venteke ging oppikken bij zijn zus. Ze vertelde ook nog dat ze
kandidaat was om meter te worden van de kleine, maar ze heeft er al eentje van
haar broer als metekind. We hadden een tante van manlief op het oog, maar ja,
die moest het niet worden van haar, omdat die altijd zo hard riep. En nu...
vraag ik mij af... waarom heb ik niet STOP geroepen?!
Daarna terug naar zijn mama gereden om de eitjes te verstoppen. Daar heb ik het
er dan ook maar uitgeflapt. Schoonmama en -papa dolblij met het zesde kleinkind
in aantocht. Zus van manlief kwam ook terug samen met de kinderen en haar man.
Daar bleef ze dan maar weer doordrammen over babykleren, babyspullen,
zwangerschapskwaaltjes,... HEMEL! De kids werden ook ingelicht, maar ik vond
het allemaal nogal vroeg. Je ziet er nog niet veel van, er kan nog vanalles
mislopen,... GRRRRR...STOP...STOP...STOP...
Nadien kwam broer van manlief met zijn gezin aan (vrouwtje en twee kids). Ook
zij werden natuurlijk ingelicht door onszelf...gelukkig! Vrouwtje van
schoonbroer hier heel erg blij natuurlijk, maar had al een stil vermoeden, maar
ze wou niet pushen. Daarna begonnen de beide schoonzussen over hun verhalen en
heel "de cirque" begon opnieuw, gelukkig remde het vrouwtje van de
broer dit wat af. Ze probeerde ook de gesprekken op andere onderwerpen te
brengen. Wat was ik daar blij mee! Verder heb ik ook van me afgebeten en gezegd
dat ik niet ALLE rommel wil, dat ik wel zal selecteren wat er binnenkomt in
huis, want die twee hebben nogal wat en ik heb er echt zo geen zin in.
Ik dacht dat vertellen dat je zwanger was leuk was, maar dit vind ik maar
niets... Waarom doet niemand gewoon. Gewoon nen dikke proficiat en verder even
informeren hoe het is en dan... hup... een volgend gesprek. Dit is gewoon
vermoeiend.
Uiteindelijk ben ik ook wel een beetje kwaad en teleurgesteld dat ik het niet
op mijn manier heb kunnen vertellen.. Eigenlijk als ik eerlijk ben, ben ik er
ook best verdrietig om. Ik had mijn schoonmama zo graag eens verrast met een
leuk bloemetje en een mooie echo-foto. Maar ja, de schoonzus...altijd
doordraven...pffff... En ik wou er zelf nog een beetje onbezorgd van genieten
zonder stomme vragen. Ik baal best wel een beetje.
Ook mijn batterijtjes zijn nog niet helemaal terug opgeladen en voel me dus nog
heel erg moe.
Wat een weekend! zucht!
Groetjes van een balend,
Kaatje