Ik vraag me af of m'n lijf het nu eindelijk doorheeft dat ik geen kindje in m'n buik meer heb. Vandaag heb ik pillen ingenomen om de miskraam op te wekken. M'n borsten zijn nog steeds een beetje gevoelig.
Ik zou vandaag 10.1 week zwanger zijn. Met 7.5 kreeg ik m'n eerste echo. De verloskundige was positief, ik was 8-10 dagen teruggezet, maar dat gebeurt vaak en is niet echt iets om zorgen over te maken. Zelfs niet als je temperatuurt, ovulatietesten doet En een regelmatige cyclus hebt. Het was nu rond 6.3 weken oud en er was een beginnend kloppend hartje te zien.
Ik baalde behoorlijk, nog steeds niet de gevarenzone gepasseerd! Maar de verloskundige was optimistisch dus ik ook toch wel. 1,5 week later kreeg ik weer een echo. Deze verloskundige was gelijk pessimistisch, dat kon ik aan haar merken maar goed, ik zou toch snel het verlossende antwoord krijgen.
Het was dus niet goed. Het vruchtje was slechts enkele dagen na de eerste echo gestopt met groeien. De eerste echo was het vruchtje 3.885 mm, de tweede echo was het 5.5 mm. Ik heb tijdens hele zwangerschap geen bloed verloren maar voelde eigenlijk al vanaf het begin minder goed dan bij m'n zoontje. Toen begon mn zwangerschap met een zeldzame blaasontsteking en bloedend tandvlees. Al voor ik wist dat ik zwanger was in week 3 zat ik aan een schijf van 5 dieet om mn vreetbuien in toom te houden. Ik vond ook ineens heel andere dingen lekker, over het algemeen goed eten voor het frummeltje. Ik kon met 7/8 weken amper een blok om van vermoeidheid en loomheid en mn borsten moest ik s'nachts soms zelfs vasthouden omdat ze zo'n zeer deden. Ondanks ovulatietesten toch 4 dagen vooruitgezet.
Nu had ik alleen last van zere borsten en een beetje moeier in de avond, niet loom. Dus ja, dat was me wel al opgevallen. Toch had ik het niet helemaal verwacht.
Ik hoop dat m'n lichaam nu eindelijk eens goed z'n werk doet en dat ik over 2 weken schoon ben. Dan kunnen we weer verder en ik hoop toch binnenkort weer zwanger te zijn en blijven.
reacties (0)