Een heuse mama

Om half 7 ging mijn kereltje lekker op bed. Hij viel meteen in slaap. Toen ik om 11 uur op bed ging ( hij slaapt in dezelfde kamer ) hoorde ik hem al behoorlijk rommelen. En om half 12 was hij ook daadwerkelijk wakker, écht wakker! Ik was er ietwat chagrijnig onder, want ik zou gaan slapen toch?! En omdat ik behoorlijk verwend ben door mijn kereltje, hij wordt nóóit 'snachts wakker, ben ik daar gewoon niet op ingesteld. Maar goed, wakker is wakker! Vrolijk, blijig, een lichtelijk snotneusje dat wel, heb ik hem uit bed gehaald. Hup flesje gemaakt, luier verwisseld, toch maar even een neusspray en weer op bed! Moeders ook! Tot half 1.. Snuiven , tranende oogjes, overal snot en een rood koppie. Ziek! Van het ene op het andere moment snotverkouden. Arme schat!

Uít bed! , Andere kleertjes aan, luuf op de borst, beetje thee en lekker bij mama op de bank. Rond half 3 nog hem nog even weer op bed gedaan, maar hij was zo vol met snot dat hij de slaap niet kon vatten. En zo zaten we de hele nacht met z'n tweetjes op de bank. Snotjes wegvegen, boekjes lezen, babytv kijken op de laptop , liedjes zingen. Álles wat hem maar een beetje afleidde van zijn zieke koppie. Op een gegeven moment kon hij zelfs even in de box spelen. Rond half 5 kwam er toch weer een lading uit z'n neusje zetten. We zijn samen maar even lekker onder de douche gegaan, kon ik wakker worden, en hij een beetje rozig en hopelijk zijn neusje wat vrij maken. Daarna was het weer fles tijd en nu ligt hij lekker te slapen in zijn bedje.

Júist op zulke momenten voel ik me zó mama! Een overweldigend gevoel van willen zorgen! Wel op je kop willen gaan staan om hem maar aan het lachen te maken en hem iets minder ziek te doen voelen.

Dít is mama zijn.. 'Kom maar ventje, mama zorgt wel voor je..'