Genieten

De twee maanden mijlpaal alweer voorbij!, Wat lijkt zwanger zijn nu lang geleden zeg!

En dat zoetsappige cliche ´Ik weet niet eens meer hoe het was zonder hem..´´blijkt vreselijk waar!

Wat dééd ik toen?! Ja een paar uur in de week werken.. maar verder?

Als H. slaapt verveel ik me eigenlijk al gauw, zonder hem te kraaien in de box is het gewoon niet zo gezellig!

De mevrouw van het consultatiebureau afgelopen week vond hem iets aan de zware en grote kant.. *Hm waar ken ik die uitspraak ook al weer van ..? Oja de echoscopiste en de verloskundige! ;) *

60cm en 6080 gram

Maar hij is weer helemaal 'goedgekeurd' en moeders daar bij dus ook!

Ook de prikken zijn gezet !

Hoe stoer ik daar was , 'Ach jongen het móet nou eenmaal, pijntje gaat wel weer over, *kirrerdekir*'

Zo klein voelde ik me 's avonds..

'Mevrouw hij kan koorts krijgen he, daar hoeft u zich géén zorgen over te maken!'

'Nee hoor! Komt goed!'

Maar dat kwam het heus niet!...

H. kreeg rond 20.00 lichte verhoging, en als ik zeg licht is het heel licht. 37.8.

Ik zag mezelf al met een kind in een koorststuip met gillende sirenes in een ambulance naar het ziekenhuiis gaan..

21.00 :Toch nog maar even wakker maken.. 38.0 ! Och jee ojee, grote paniek !

M'n moeder gebeld: 'Mam wat moet ik nou?!? Ik ben alleen thuis en maak me zo'n zorgen!'

'Doe toch maar n half zetpilletje, als jij denkt dat dat beter is!'

Bijna in tranen 'Ja, dat doe ik mam *snik*

(denk er bij het volgende stuk even aan dat ik nog nóóit een zetpil in gebracht heb! Het schaamrood op m'n kaken!*

Maar meneer die zich dus prima voelde, en al die aandacht van mama wel heel erg leuk vond, drukte de zetpil weer uit zijn kontje, daar lag dat glimmende krijtje op het aankleedkussen.. Nog een keer.. Hij schoot er zo weer uit.. Na nog een keer proberen met de paniek in mijn ogen, kijk ik op naar H.idde, en die ligt met een grote glimlach te zwaaien met z'n armpjes en blij te wezen.

Besef: 'JUUL WAAR BEN JE MEE BEZIG?!? DAT KIND IS HELEMAAL NIET ZIEK MUTS!'

Terug op bed: Slapen als een roosje, ik heb elk kwartier gevoeld , en hij was iets warmer dan anders.

Toen kwam het moment dat ik zelf eigenlijk op bed moest.

Ik dúrfde niet te gaan slapen.. Daar lag ik met mijn ogen te knipperen om wakker te blijven.

Toen het écht niet meer ging, heb ik de wekker gezet.. op een uur later. Slapen-wekker-voelen. En dat heb ik de hele nacht zo gedaan.. Slapen-wekker-voelen. En H.?? Die sliep heerlijk!!

* Ach zo heffen we elkaars emoties wat op bedenk ik net, Wanneer hij huilt troost ik hem door rustig te blijven, wanneer ik ongerust ben troost hij me door lekker te blijven slapen! ;) *

De volgende ochtend.. Nog nooit zo blij geweest het zes uur te zien worden! Wachten tot H. wakker word.. 06.30 HOERA! Wakker!! , Luier er af, temperaturen!!! 37.0 .. En maar lachen die kleine man..

En daarmee komt ook het tweede cliche vreselijk uit: 'Alleen kalmte kan u redden!'