Vandaag weer een controle gehad.
Bloeddruk weer keurig, beeb liet zich duidelijk horen.
Aan m'n buik voelen: 'Jeetje hij is wel groot he!'
Moeilijk kijken.. (ik herken de blikken..)
'Ik kan niet goed ontdekken hoe hij ligt' zegt de verloskundige
'2 weken geleden met de echo lag hij nog in stuit' zeg ik
Weer moeilijk kijken
'Ja of dít nou z'n kop of z'n kont is , ik weet het niet, óf het is z'n hoofd, óf hij heeft een dikke kont!'
Dat kan je toch niet over m'n ongeboren kind zeggen!!
Na heel wat gelach , gevoel en moeilijke blikken.
'Dan moeten we er nog maar een liggingsecho inplannen'
'Ja dat vind ik ook! :D:D' roep ik blij ( deze mama is gek op echo's )
'Waar voel je hem altijd schoppen?'
'Uhm , Als hij beweegt gaat mijn buik helemaal heen en weer, is geen aanwijsbare plek meer.., maar de hik voel ik duidelijk onderin'
'Oh dan kunnen we er wel van uit gaan dat hij goed ligt.., maar toch voor de zekerheid even een echo , omdat ik niet helemaal zeker van m'n zaak ben.'
Aankomende donderdag wederom een echo!
Ik maak me niet veel zorgen, heb er wel een goed gevoel over, en als hij niet goed ligt.. dat zien we dan wel weer, kan ik nu niets aan veranderen.
Voor nu: Blij en dankbaar dat mijn zwangerschap zo heerlijk verloopt , trots dat ik waarschijnlijk een kind krijg met een dikke kont en ontzettend veel zin om aankomende donderdag weer even naar mijn wonder te kijken!
Dank je wel lief kindje, dat je het mama zo makkelijk maakt om met m'n grote dikke buik, kuiten als een voetballer, lekkende borsten en slapeloze nachten van je getrappel, toch strálend te wachten tot je er bent!
reacties (0)