Bevalling Jay

Op 17 maart in de nacht met 40+2 begonnen mijn weeen langzaam op te komen.
Ik lag lekker te slapen en werd af en toe wakker van een vervelende buik.
Ik dacht dat zullen vast harde buiken zijn. Die heb ik namelijk niet gehad tijdens mijn zwangerschap.
Rond half zes in de ochtend kwam er toch wel regelmaat in de harde buiken.
Hmm toch maar even bijhouden dan? Ik ging naar de wc en hield ze er na bij. Eerst om 12 min en na een uur al om de negen.
Ze gingen steeds meer op elkaar zitten maar erg pijnlijk was het niet.
Om negen uur de verloskundige gebeld en aangegeven dat de weeën toch echt begonnen waren en om de zeven min kwamen onderhand. De pijn viel mee maar ik wist me langzaam geen houding te geven.
Het bleken achter af rug weeën te zijn, logisch dus dat ik geen houding wist.
Rond tien uur stond de vk op de stoep terwijl ik ondertussen even was gaan douchen. Erg Pijnlijk waren de weeën niet en ik kon gewoon tussendoor nog andwoord geven.
Ze wilden gelijk even voelen hoeveel ontsluiting ik had want ze vond het er toch wel serieus er uit zien dan dat we aan de telefoon aangaven.
Een maal op bed ging ze voelen en jawel hoor. Tot onze verbazing al 8 cm ontsluiting. Meteen naar het ziekenhuis dus!
Ik moest bij de vk in de auto ivm mogelijk persdrang. We waren er al snel en ik werd gelijk binnen gereden via spoed.
Om 12 uur mocht ik gaan persen en om half 2 is mijn mooie mannetje Jay geboren!
Tijdens het persen ben ik helaas wel gescheurd van binnen. Mijn kringspier is voor 50% gescheurd en ik moest gehecht worden.
Nog geen 15 min na de bevalling werd ik al naar de OK gereden voor de operatie.
Man wat heb ik me in moeten houden dat ik werd weggereden, weg bij me pasgeboren kind die ik nog geen vijf min vast had.
Toch moest ik er even door heen bijten want ik wist dat ik anders heel lang had moeten wachten en maar door zou blijven bloeden.
Even doorbijten zei ik tegen mezelf. Maar wat was ik blij dat ik weer terug was op de kamer.
We mochten in de avond om tien uur naar huis wat we best gek vonden, ik kon niet alleen uit bed komen en plassen ging nog maar net aan.
Het was druk op de verdieping en er was geen kamer meer over. We denken dat we daarom werden weggestuurd.
Opstart zorg was niet mogelijk want het was te druk. Dat vonden we toch te spannend en hebben toen mijn moeder gevraagd om te blijven
Voor de eerste nacht. Dat was wel een verademing want we wisten helemaal niks. Logisch ons eerste kindje. Het was allemaal super spannend.
Al met al kijk ik met een goede blik terug op de bevalling. Buiten het feit dat ik zo snel weg werd gereden viel alles me zo erg mee.
Nu is het tijd voor ons drieeen om lekker te genieten van elkaar en ons ritme te vinden. Wat ben ik trots op het kleine ventje wat nu lekker op me borst ligt te slapen!