Van dat kleine beetje hoop, is alles weer onder mijn voeten vandaan geschopt.
Hoe klein de kans deze maand ook was, de hoop was er wel.
Had mezelf voorgenomen iedere maand positiever te benaderen, en wat des ondanks de tegenslag toch gelukt was.
Daarom komt de klap nu zo hard dat ik 15 dgn nadien weer ongesteld ben.
En noem het negatief of niet, maar hoe minder ik hoop en hoe minder ik denk dat “deze keer zal het ook wel niet zo zijn” de klap minder hard voelt als nu.
Vandaag afspraak gemaakt voor de uitgangs echo morgen en zometeen ook voor het eerst beginnen met decapeptyl (Hopen op geen bijwerkingen)
En hopelijk geen stil staande eitjes deze maand en dat ze allen ook daad werkelijk gesprongen zijn. Al een keer eerder gehad dat ik dacht dat ik ongi was en later bleek het een tussen tijdse bloeding. Uit eindelijk 3 maanden over moeten slaan en nu hopen dat er eindelijke een 3e iui mag gaan plaats vinden.
🌸
reacties (0)