Afgelopen ronde -ronde 6- stond ik er heel positief in. Ik had echt het gevoel dat we goed bezig waren, dat het deze keer zou lukken. Het had geen duidelijke reden, maar ik had het gevoel dat het goed zat. Normaal wacht ik een paar dagen na mijn NOD om te testen, onder het mom 'als je zwanger bent, maakt een paar dagen later testen echt niet uit, het veranderd niks aan de uitkomst', maar deze keer toch meteen getest want ik moest en zou het weten. Maar wat een onduidelijkheid en valse hoop heeft het gebracht. Ik zag een supervaag streepje. Een vaag streepje, maar wel echt een streepje. En overal lees je: een streep is een streep, dus mijn conclusie: we zijn in verwachting. Mijn man superblij, ik superblij. Maar een beetje terughoudend vanwege de niet superduidelijke streep. Dus de fantasiën beginnen: uitgerekend in januari, hoogzwanger met de feestdagen, mooi buikje als de oudste jarig is, hoe gaan we het iedereen vertellen en wanneer, etc etc. Maar we weten ook dat we een duidelijker streepje willen. De dag erna testen we weer, en 2 dagen later weer. De testen blijven zwak en nemen niet toe, maar er staat echt iedere keer een streepje. En dan de dag erna, begin ik te bloeden. Meer dan normaal, pijnlijker dan normaal. Niet extreem of zo, maar wel anders. Maar ik ga ervanuit dat het dus een vroege miskraam was, en dat de streepjes niet opliepen, omdat het precies rond die tijd is misgegaan (foute innesteling?). En wees eerlijk, er zijn veel ergere dingen, maar ik baal wel enorm en heb ook echt wel even goed moeten huilen en loop toch al een paar dagen chagrijnig rond. Ik baal dat het plaatje wat ik in mijn hoofd had gevormd niet uit kan komen en ik ben bang dat we weer een half jaar moeten wachten op een positieve test. Of langer. Dat hele zwanger proberen worden. Het is 3 maanden soort van leuk en spannend, en daarna is het alleen maar om moedeloos van te worden.
- DIt is een blog en vooral voor mezelf voor later geschreven. Als je niks liefs te zeggen hebt, zeg dan liever niks. Dankje!
reacties (9)