Twee jaar geleden... wat nou roze wolk

Hoera onze dochter bijna twee jaar! Wat een heerlijk kind. Kan lief spelen, houd van grapjes. En kletst je de oren van je hoofd! En wil lekker knuffelen en kusjes geven.

Ik kijk nu heen anders terug naar twee jaar geleden. En ik voel me achteraf nog schuldig ook. Bevalling liep niet volgens plan en dochter had een moeilijke start. Na de bevalling heeft ze amper een minuut op me gelegen en duurde het uren voordat ik haar weer zag, wegens complicaties bij me. Ze lag nog een week of twee in het ziekenhuis, en eigenlijk voelde ik bij haar niet zo veel. Ja, ze was een lief babytje, maar onze baby? Vond het eigenlijk niet eens heel leuk om elke keer naar het ziekenhuis te gaan, want ik was letterlijk doodop. Borstvoeding lukte totaal niet, en ik zat elke 3 uur te kolven. En was all blij met 20 cc. In het ziekenhuis liet ze snel los, dus kreeg sondevoeding na. Ook twee weken thuis nog gekregen. Na totaal een maand gestopt met borstvoeding, kwam ik eindelijk op krachten. Maar toen volgden er 3 maanden van krampen bij haar.

Als ik nu terug kijk, vond ik het eerste jaar echt gewoon niks aan. Het moeder gevoel kwam ook pas na een half jaar. Maar groeit nu letterlijk met de dag., en wordt alsmaar meer.

Ik besef nu pas hoe belangrijk het is dat als je bevallen bent je kind direct bij je moet hebben. Als ik ooit weer zwanger zou worden dan ga ik er zeker voor zorgen dat dit gebeurd.