Gyn met 35 weken

Vanochtend om maar liefst 08.30 mocht ik voor het eerst op controle bij de gynaecoloog. Spannend, want wat kan ik verwachten?

Het ziekenhuis is niet erg groot, maar route 37 vond ik lastig te vinden. Bij de lift kijk ik op het bord en zie dat ik naar de 1e etage moet. Aangezien ik al een beetje aan de late kant was, dacht ik nog: ik ben er vast zo! Dus niet, ... boven aangekomen zie ik nergens een verwijzing naar route 37, hmmm vreemd. Ik zie een balie en loop er naar toe, onderweg zegt een verpleegster: daar die kant op, ik kom er zo aan! Waarom weet ik niet, maar ik loop maar de kant op die ze me wees. Een andere verpleegster: CTG toch? die kant op! Nu denk ik: huh? denken ze soms dat ik ga bevallen? Bij een andere balie blijkt dus dat ik aan een totaal andere kant zit en wordt weer terug gestuurd naar beneden om daar vervolgens de hele andere kant op te gaan. Handig! Ik ben nu toch wel gehaast en het snelle lopen doet mn buik geen goed merk ik.

He he ... eindelijk: 37! Mooi, ik mag plaatsnemen in de wachtruimte en wordt om 08.45 geroepen. Een vrouwelijke gyn ontvangt me en vraagt hoe het gaat en neemt de papieren samen met me door. Het gaat voornamelijk over de eerste bevalling, hoe ik die ervaren heb en hoe mijn herstel ging. Nou ... zwaar! De gyn geeft aan dat ze van plan zijn het deze keer geen uitputtingsslag te gaan laten worden en ze geeft aan dat een ruggeprik bij aankomst in het ziekenhuis tegen die tijd me meer rust zou moeten geven zodat ik niet oververmoeid zou zijn bij het persen. En de ontspanning zou ervoor moeten zorgen dat de weeen goed hun werk doen. Deze gyn is geweldig! Ik maak voor het eerst mee dat er niet overspannen wordt gereageerd op de ruggeprik (in tegenstelling tot veel VK-en!) Ik heb het bij Noa als zo'n opluchting ervaren (na ruim 17 uur weeen!) dat Jack wel 's zegt dat ik reclame maak voor deze prik. Ieder zn ding, maar ik ben blij dat het bestaat.

De gyn verteld dat ze bij een eerdere bevalling met keizersnede niet mogen inleiden. Dit zou voor de baarmoeder te zwaar zijn waardoor er kans bestaat dat het litteken open zou gaan. Ik vraag haar vervolgens of er misschien een soort 'deadline' is waarop ze haar zouden halen, aangezien mn buik steeds groter wordt en ik dus bang ben dat het litteken dit niet goed aan kan. Het antwoord is nee, er wordt gewacht tot sowieso 42 weken. Ja ... 42 weken! Ik moet er niet aan denken! Maar daar gaan we dan ook niet voor.

Verder was het eigenlijk een standaardbezoek zoals bij de VK en is mn bloeddruk gemeten (110/80) en heeft ze mn buik opgemeten en gevoeld.
A.s. dinsdag mag ik weer terugkomen, want dan krijg ik een groei-echo. Ik ben erg benieuwd of ze goed groeit want in vergelijking met Noa toen is mn buikje nu een stuk kleiner ... en dat gedoe met die 2 bloedvaten in de navelstreng is ook een reden om de groei goed in de gaten te houden.
Wel heerlijk om nog even naar mn meissie te spieken!

To be continued op dinsdag!

Liefsss